از دید یونگ هیتلر رهبری برخاسته از ناخودآگاه آلمانی بود و آن را بیان می‌کرد و تا زمانی که به "استفاده از منابع ناخودآگاه جمعی" ادامه می‌داد خطاناپذیر قلمداد می‌شد. یونگ که مجذوب چشم انداز ملتی شد که به دنبال زندگی کردن در یک اسطوره بود به "معنویت" نازیسم یا دست کم دسترسی آن به ابعاد "معنوی روان ژرمن" اشاره کرد. این بازتابی از انحراف مادام العمر او از فرویدیسم بود چرا که تمرکز فرویدیسم بر امر مادی به ویژه امر جنسی به عنوان نیروی علّی کلیدی زیربنای فعالیت‌های انسانی بود. این موضوع تازه‌ای نبود، زیرا یونگ ظاهرا بر سر مفهوم لیبیدو از فروید جدا شد و باور داشت که لیبیدو عموما انرژی است و نه به طور خاص امری جنسی. مطلب کامل را دنبال کنيد