به مناسبت روز پزشک:

 يادي از ايثارگري مدافعان سلامت در بوشهر 

دکتر عبدالرحيم مهرور

يکي از تيره‌ترين سال‌هاي سياه جهان، کرونايي بود که جهان را در بهت و  حيرت و ماتم به مدت چندين سال به  تباهي و فلج رساند.  روزهاي وحشت‌انگيزي که دنيا درگير بلاي خانمانسوز مرگ ناشي از کوويد 19 شد. از طرفي ديگر تاثير آن بر جبنه‌هاي زندگي از جمله بيکاري، استرس و افسردگي، ياس از آينده و رکود چندين ساله اقتصاد و... همه کشورها را غافلگير کرد و هر چند که اسطوره‌هاي بزرگي از جامعه پزشکي به مردم  تقديم شد اما کرونا ثابت کرد که همه افراد مرد ميدان و مرد کارزا نيستند.

دو ماه قبل از شيوع و علني شدن کرونا با توجه به تجربه و سابقه طبابتم در بيماران تنفسي طي يک هفته پنج بيمار به ظاهر سالم را که فقط از تنگي نفس رنج مي بردند زنده زنده بعد از lntb (گذاشتن لوله در راه هوايي براي تهويه بهتر) از دست داديم. هنوز باورم نمي‌شد که چه جرياني و معمايي در کار هست، اما همگي کادر پزشکي متفق القول بودند که انفلونزاي مرغي است!

اما اشتباه محض بود زيرا که اين پديده خود کرونا (کوويد 19) بود. در اين مدت بنده هم مثل بقيه  همکاران بيهوشي بدون ماسک چهره به چهره و تنفس به تنفس در کنار بيماران انجام وظيفه مي‌کرديم تا اين‌که پديده‌اي مرگ‌آور و وحشت

انگيزي بنام کرونا جهاني شد و در اين اثنا چه پزشکان شرافتمندي که دوشادوش بيماران، جان خود را تقديم هموطنان نمودند. در همين استان

بوشهر پزشکان شريفي بودند که لحظه‌اي آرامش نداشتند تا جان عزيزي از شهروندان را نجات دهند از جمله :

دکتر «فخري» متخصص بيهوشي،

دکتر «نفيسي» متخصص بيهوشي،

دکتر «زرين آبادي» متخصص بيهوشي،

دکتر «نوروزي» متخصص مغز و اعصاب،

دکتر «خليلي» پزشک عمومي،

دکتر «فيوض» پزشک عمومي،

روحشان شاد ‌و يادشان گرامي باد .

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم- شماره 1052)