بیشترین شاعران مطرح افغانستان مانند استاد کاظم کاظمی، محمدی،ابوطالب مظفری، الیاس علوی و ابراهیم امینی و ده‌ها تن دیگر که نامشان فعلابه ذهنم نمی‌رسد جوانانی هستند که در تبعید بزرگ شده‌اند و خودشان شاعران تبعیدی می‌نامند. وطن با زبان آن کشور معنا پیدا می‌کند مردم افغانستان هرجا که باشند زبان پارسی با آن‌ها است پس مردم وطن را با خود به همه جای دنیا می‌برند. وکسی نمی‌تواند زبان را از مردم افغانستان جدا کند. مطلب کامل را دنبال کنيد