همین سازمان بعدها الگویی می‌شود برای سلوکیان که سرزمین‌های هخامنشی را تحت فرمان گرفته بودند: شبکه‌ای از مأموران که همه‌جا می‌رفتند و همه‌چیز را می‌دیدند و می‌شنیدند. هر گوشه پنهان و تاریکی، هر بازار شلوغ و پررفت وآمدی می‌توانست در تیررس چشم و گوش این جاسوسان باشد. انگار دیوار‌ها چشم داشته باشند و کسانی که در لباس بردگان به اردوی دشمنانش می‌رفتند تا هرچه می‌بینند در هنگام بازگشت به او اطلاع دهند. مطلب کامل را دنبال کنيد