فرض کنید یک روز صبح ازخواب برمی خیزید ، شاد وسرحال عازم محل کار خودهستید ، تمامی انرژی خود را صرف یک روز کاری کامل کرده اید . ناگهان در مسیر کار خود به جنازه ای متلاشی شده برمی خورید که تمام اعضاء وجوارح بیرون زده وسطح خیابان پر از خون است . چه حالی به شما دست می دهد ؟ چه روز وروزهایی در آینده برای شما رقم می خورد؟

حال همین تصویر هر روز برای شما تکرار شود و روزهای متمادی هر روز در یک گوشه خیابان جنازه متلاشی شده ایی ببینید ، کم کم شما به انسانی خشن ، عبوس وبی احساس تبدیل می شوید . خشم در تمامی عرصه های روابط اجتماعی شما وارد شده وآنگاه است که دیگر نسبت به مرگ و خشونت واکنش خاصی نشان نمی دهید وآن را جز لاینفک زندگی روزمره خود می دانید.

این روزها بوشهر آرام با دریای زیبای خود شاهد تصاویری به همان اندازه مشمئزکننده و عاری از هرگونه لطافت و انسانیت است . بیماران روانی که بر اثر بی تفاوتی وبی مسئولیتی نهادها وسازمانهای مسئول اعم از بهزیستی وشهرداری در سطح شهر با چهره هایی ژولیده و کاملا غیر بهداشتی رها شده اند ، این مجانین کاملا بیگناه شبیه همان جنازه ازهم پاشیده وخون زده هستند که سواد بصری هر مخاطبی را مختل می کند .

کم کم حس زیبایی شناسانه مخاطبان در روز به جای دیدن زیبایی های شهری به سمت این تصاویر تقلیل میابد . از طرفی ساحت توجه ومسئولیت به علت کم کاری نهادهای اجتماعی مسئول کم می شود وجامعه به سمت بی تفاوتی پیش می رود تا جاییکه که دیگر این حوادث کاملا در جامعه عادی می شود. در بعد مدیریت شهری و اجتماعی نیز بی تفاوتی نهادها وسازمانها نشان از بی مسئولیتی نسبت به شهروندان در سطح کلان دارد ، من شهروند زمانی که مطمئن باشم در زمان بروز بحران ومشکل هیچ حمایتی ازمن نمی شود امنیت اخلاقی ام به خطر می افتد تا جاییکه هیچ مرزی برای حفظ امنیت خود قائل نخواهم بود. کمی بیاندیشیم چهره بوشهر این روزها زیبانیست .

منبع: ب خبر