نظر?خواهي «اعتماد» از چهره های سياسي در ارتباط با عملكرد دو ساله دولت

 

روحاني خلأها را پر مي?كند

 

علي  شكوري?راد

 

بزرگ?ترين پروژه دولت در سياست داخلي برچيدن فضاي سرد سياسي و بازگرداندن نشاط سياسي در جامعه بود. اما متاسفانه دولت در ايجاد نشاط سياسي آنچنان موفق نبوده است و شاهد هستيم كه برخي وزارتخانه?ها همچنان برنامه و سياست?هاي دولت قبل را پيگيري مي?كنند و وزارت كشور كه وظيفه ايجاد امنيت در حوزه سياست داخلي را داراست و بايد توجهش را به فعاليت?هاي سالم سياسي معطوف كند در اين زمينه عملا معطل بوده و نمي?توان كاركرد دولت در اين حوزه را موفق ارزيابي كرد. اما بايد گفت شخص آقاي روحاني عملكرد موفق و قابل قبولي را در اين حوزه داشته?اند اما دولت به معني اجزايي كه بايد در اين زمينه فعاليت داشته باشد نتوانسته موفق عمل كند. در ميان اين كمبودها شخص رييس?جمهور سعي كردند بسياري از خلا?هاي موجود در اين عرصه را پر كنند و به همين دليل ايشان همچنان مورد حمايت مجموعه اصلاح?طلبان قرار دارند.

 

 

روزهايي سخت?تر از دولت اصلاحات

 

محسن صفايي فراهاني

 

تصور من اين است كه دولت در عرصه سياست داخلي ابزار?هاي لازم را ندارد تا دست به اقدامات گسترده بزند و اختياراتش در اين حوزه محدود است. در واقع دولت بيشتر وظايف اجرايي را عهده?دار است تا سياست داخلي كشور. ممكن است كه حسن روحاني در دوران انتخابات تعهداتي را در اين حوزه به بدنه اجتماعي خود داده باشد اما تصورش اين بوده كه همه ارگان?ها با او همكاري خواهند كرد اما امروز شاهد هستيم كه در عمل نه تنها اين اتفاق رخ نداده بلكه برخي ارگان?ها سعي در كارشكني و سنگ اندازي در مسير برنامه?هاي دولت را هم دارند. من بارها گفته?ام كه دولت روحاني روزهاي به مراتب سخت?تري را از دولت اصلاحات در پيش دارد، اگر دولت اصلاحات هر ٩ روز با يك بحران روبه رو بود دولت روحاني هر روز با يك بحران دست?و?پنجه نرم مي?كند. در اين شرايط طبيعي است كه دولت نتواند پاسخگوي نيازها و مطالبات در عرصه سياست داخلي باشد. به بيان ديگر تا زماني كه دولت با محدوديت اختيارات روبه?روست نمي?تواند در اين حوزه به خوبي پاسخگو باشد.

 

 

دولت نيازمند يك خانه تكاني است

 

فياض   زاهد

 

اگر بخواهيم مقايسه?اي ميان عملكرد دولت در حوزه سياست داخلي و سياست خارجي انجام دهيم مي?بينيم كه امكان چنين مقايسه?اي وجود ندارد. هر چه دولت در حوزه سياست خارجي تلاش كرده و با به كار گرفتن وزيري كاردان توانسته مشكلات ايران را در منطقه و جهان حل كند و پرونده هسته?اي ايران را به نقطه?اي كه نتيجه مثبتي را در برداشته باشد نزديك كند اما در حوزه سياست داخلي شاهد هستيم كه عملكرد دولت هيچ تناسبي با شعارها و وعده?هاي انتخاباتي?اش ندارد. البته وضعيت سياست داخلي نسبت به دولت قبلي بسيار متفاوت شده است و با دوره قبل قابل مقايسه نيست اما انتظار بيشتر از اينها از دولت روحاني مي?رود و وقتي صحبت از دولتي با رويكرد اعتدالي است بي?ترديد توقع مي?رود كه دولت تلاش بيشتري در اين حوزه به كار ببندد. به باور من دولت براي اينكه بتواند وعده?هايش در حوزه سياست داخلي را محقق كند و پيشرفت چشمگيري در اين حوزه داشته باشد نيازمند يك خانه?تكاني جدي و به كار?گيري وزرايي كارآمدتر در اين حوزه است.

 

 

دولت كارنامه مشخصي در سياست داخلي ندارد

 

ناصر ايماني

 

در عرصه سياست داخلي چندين شاخصه وجود دارد كه مهم?ترين آن فعاليت سياسي در جامعه است و اينكه دولت تا چه ميزان توانسته فعاليت سياسي در جامعه را سازماندهي كند و باعث رشد و ارتقاي آن شود، در اين حوزه هيچ كارنامه مشخص و تلاشي از سوي دولت ديده نمي?شود. دولت بيشتر درگير مسائل ديگر بوده تا پرداختن به مساله احزاب و سازماندهي  فعاليت?هاي سياسي.

 فعاليت احزاب و گروه?ها همچنان مانند گذشته است و هيچ رشدي نداشته. از سوي ديگر با مساله تجمعات قانوني رو به رو هستيم كه جز يكي دو مورد براي هيچ تجمعي مجوزي از سوي دولت صادر نشده است كه اين مساله خود يكي از شاخص?هاي مهم در سياست داخلي است. حتي اخيرا در دانشگاه?ها شاهد هستيم كه با برگزاري برخي سخنراني?ها و تجمعات دانشجويي نيز با مخالفت مسوولان ذيربط مواجه مي?شود. بنابراين هيچ كارنامه مشخصي در اين مورد وجود ندارد كه آن را وجه تمايز دولت يازدهم و دولت  قبل قرار دهيم.

 

 

برخي، در بدنه دولت كارشكني مي?كنند

 

شهربانو اماني

 

در بخش سياست داخلي دولت با چالش?هاي جدي روبه?رو است اما رفتار و عملكرد دولت در قبال اين چالش?ها مناسب و كافي نبوده است. متاسفانه شاهد هستيم كه جريان رقيب سخنراني?ها و نشست?هاي سياسي مجوز?دار را كه به دولت نزديك است بر هم مي?زند و اين جريان تندرو هنوز هم از ادبيات ايذايي قبلي براي نشان دادن قدرت خود استفاده مي?كند اما در آن سوي ماجرا دولت هيچ گونه برخورد جدي با اين جريان نمي?كند و حتي تلاش نمي?كند تا از ظرفيت?هاي خود در اين راستا بهره بگيرد. متاسفانه خبرهايي به گوش مي?رسيد كه در شهرستان?ها بسياري از فرمانداران و افرادي كه پست?هاي كليدي حساسي را بر عهده دارند از افراد نزديك به دولت قبلي بودند و در پست خود ابقا شده?اند و در واقع به جريان احمدي?نژاد نزديك هستند. همين نشانگر اين است كه بخشي از بدنه دولت حسن روحاني نه?تنها همراه او نيستند بلكه در كار و اهداف دولت هم كارشكني مي?كنند و چوب لاي چرخ دولت مي?گذارند. همين امر سبب شده تا دولت نتواند به اهدافش در سياست داخلي برسد. روحاني تنها دو سال زمان دارد تا با اين جريان برخورد جدي كند و افرادي را كه واقعا به دولت نزديك هستند را جايگزين كند تا لااقل بخشي از وعده?هايش در حوزه سياست  داخلي  محقق  شود.

 

 

كارنامه غيرمثبت دولت

 

جلال جلالي?زاده

 

اگر بخواهم بدون هيچ ملاحظه?اي نظر دهم بايد بگويم به اعتقاد من كارنامه دولت در حوزه سياست داخلي كارنامه مثبتي نبوده است. چرا كه دولت نتوانسته به شعارها و وعده?هايش در اين حوزه جامه عمل بپوشاند. دولت در راستاي دفاع از آزادي?هاي سياسي و اجتماعي و همچنين در دفاع و ارتقاي جامعه مدني و تاسيس نهادهاي مدني بسيار ضعيف عمل كرده است. همين امر باعث شده تا بسياري از بدنه اجتماعي دولت كه با چنين خواسته?هايي به حسن روحاني راي داده?اند دچار ياس و نااميدي شوند. دولت نبايد فراموش كند براي دوسال باقي مانده و دوره بعد انتخابات به حمايت بيشتر مردم و البته اين بخش از بدنه اجتماعي?اش نيازمند است. همچنين از سوي ديگر اگر بخواهد مورد حمايت نيروهاي سياسي تاثيرگذار كه حمايت?شان در دوسال پيش نقش پر رنگي در پيروزي حسن روحاني بازي كرد را نيز همچنان داشته باشد ناگزير است تا در اين حوزه تلاش بيشتري را انجام دهد. البته نمي?توان از وجود موانعي كه موجب كارشكني در كار دولت مي?شود چشم پوشي كرد اما دولت بايد در مقابل مخالفان تندرو و افراطي?اش مقاومت بيشتري را نشان دهد و مطالبات مردم در حوزه سياست داخلي را برآورده كند.

 

 

 

توفيقات سياست خارجي، تمام ظرفيت كشور نيست

 

الهه كولايي

 

براساس شعارها و اولويت?هايي كه در برنامه انتخاباتي حسن روحاني قرار گرفته بود، حل مسائل و مشكلات موجود در حوزه سياست خارجي از اهميت بسزايي در دولت يازدهم برخوردار است. لغو تحريم?هاي شوراي امنيت كه در طول سال?هاي قبل از استقرار دولت تدبير و اميد، با نگاهي غيرواقع?گرايانه و بر پايه توهم?گرايي و كاغذپاره خواندن تحريم?ها براي كشور شكل گرفت به عنوان اولويت سياست خارجي در دو سال گذشته هدف?گذاري شد. اولويت?هايي كه هرچند براي دستيابي به آنها گام?هاي بسيار بزرگي از سوي دولتمردان برداشته شده اما به اين مفهوم نيست كه آنچه انجام شده ظرفيت واقعي كشور بوده است. هرچند با بهره?گيري كامل از ظرفيت?هاي علمي و پژوهشي امكان توفيق بيشتري هم وجود داشت اما باز هم نمي?توان نقش پررنگ و تاثيرگذار دولت يازدهم در حل مسائل بين?المللي را ناديده گرفت. ضمن اينكه نمي?توان تلاش?هاي دولت را به پرونده هسته?اي تقليل داد. ايران در منطقه?اي قرار گرفته كه تحولات عميق به خصوص در مرزهاي غربي در جريان است كه انرژي زيادي را به?خود جلب كرد اما به نظر مي?رسد در مسير پويايي سياست خارجي، دولت براي ايجاد تحول جديد نتوانست آن?گونه كه انتظار مي?رود در بهبود رابطه با همسايگان، اعتمادسازي كرده و توسعه همكاري با آنان را از اولويت?هاي سياست خارجي قرار دهد و متاسفانه ظرفيت مربوط به ارتباطات منطقه?اي با توجه به مشكلات و موانع فراروي دولت به?شدت تحت تاثير قرار گرفت. علاوه بر اين شاهد بوديم كه در دوسال گذشته مشكلات زيادي در تحول و ايجاد پويايي در دانشگاه?ها و در حوزه سياست خارجي وجود داشت كه غيرقابل چشم?پوشي نيست. اميد است تعامل و ارتباط سازنده?تري ميان صاحب نظران دانشگاهي و مجريان كشور انجام شود كه با توجه به وعده?هاي دولت، انتظاري دور از ذهن به نظر نمي?رسد.