پروفسور متولد 1330 شمسی در بوشهر و دوران دبستان و 5 سال دبیرستان را در مدرسه سعادت بوشهر و دوران آخر دبیرستان را در مدرسه رازی شیراز گذرانده و تحصیلات دانشگاهی را در زمینه مهندسی شیمی در دانشگاه آمریکا به تحصیل پرداخته است. این چهره ی علمی که چند سال پیش به عنوان دانشمند برجسته ی جهان اسلام انتخاب شد پیشرفت های علمیش را مدیون کسانی می داند که او را برای ادامه ی تحصیل هدایت کردند و علی رغم این که در خارج از کشور هستند بعضی از مقالات خاص و مهم ایشان توسط دانشگاه شیراز به چاپ می رسد. در دوران تحصیل خود مجله ای به نام دایره داشتند که زیر نظر دکتر حمیدی بوده است که اولین مقاله شان به نام «لنج سازی در بوشهر» به چاپ رسید. مشفقیان در دوره تحصیل از ورزش هم دور نبود و در  تیم تنیس روی میز دبیرستان سعادت قهرمان می شوند و به مسابقات کشوری به کرمان می روند. وی در همان زمان هم از درس خواندن غافل نبوده ئ در رشته فیزیک رتبه نخست مسابقات علمی را کسب کرد. پرفسور مشفقیان از سال 58 به عنوان استاد دانشگاه مهندسی در دانشگاه شیراز مشغول به تدریس شد و در طول 27 سال فعالیت علمی و حرفه ای با کمپانی و شرکت های خارجی و داخلی فعالیت داشته اند. 

اکنون طرح امیدآفرین نخستین بار با ایده ی پرفسور مشفقیان اجرایی می شود تا دانشجویان مستعد و نخبه ی استان بوشهر دغدغه یی غیر از تحصیل علم نداشته باشند. البته وی در ایران به حمایت دیگر خیرین نیز نیاز دارد. این طرح علاوه بر حمایت از استعدادها و ظرفیت های علمی استان ماهانه بین 2 تا 5/4 میلیون تومان به دانشجویان مقاطع کارشناسی تا دکتری که می توانند مقاله ی ISI و یا اختراع را ثبت کنند پرداخت می کند و هزینه ای هم به دانشجویان بورسیه ی خارج از کشور می پردازد. صدا و سیمای بوشهر مصاحبه ایی با پرفسور مشفقیان انجام داده است که در زیر می خوانید:

- پروفسور در حال حاضر ساکن کجا هستید و چند سال هست که در خارج از کشور زندگی می کنید؟

- با عرض سلام و عرض تبریک به مناسبت ماه مبارک رمضان و قبولی طاعات و عبادات را برای همه دوستان آرزو دارم. من ساکن شهر بستان آمریکا و با دوران تحصیلم جمعاً حدود 20 سالی می شود که در آمریکا زندگی می کنم.

- پروفسور چه کارهایی را برای دانشجویان انجام داده اید و چه فعالیت هایی را داشتید؟

- زمانی که با دانشجویانم کار می کنم علاوه بر رابطه علمی سعی می کنم رابطه عاطفی با دانشجویانم داشته باشم و به عنوان راهنما هم در خدمتشان هستم و رابطه ام با دانشجویان طوری است که حتا سعی می کنم تا نامزدهای دانشجو را به هم برسانیم و بعضی وقتها خانواده ها برای مشورت برای طرف مقابل پیش من می آیند و سعی کردم که تا آن جا که ممکن است نظر درستی را ارائه دهم.

- پس شما کنار مهندسی شیمی، کار مهندسی عاطفی هم انجام می دهید؟

- بله شغل معلمی همین طور است که علاوه به علم و دانش باید روابط انسانی هم رعایت شود. 

- آیا وقتی دلتنگ می شوید به بوشهر می آیید، یا وقتی مجبور می شوید به بوشهر تشریف می آورید؟

- من هر موقع به ایران می آیم حتماً به بوشهر هم یک سری می زنم و چون بزرگ شده اینجا بودم و در اینجا بازی می کردم خاطره و دوستانی هم در این شهر دارم و هنوز تعدادی از فامیل اینجا زندگی می کنند و به هر صورت آب و گل هست و نمی توان آن را فراموش کرد.

- چقدر از موفقیت شما ارتباط مستقیم دارد به توانمندی خدادادی که خدا به شما هدیه کرده و چقدر بستگی به تلاش و کوشش شما داشته است؟

- در وهله ی اول شاکر خدا هستم و که به من سلامتی داده است و یک مقدار توان علمی خوبی که داشته ام و سختکوشی هم یکی از نعمت هایی است که خدا به من هدیه داده و کمک کرده است و علاوه بر آن حمایت های خانواده ام، پدر و مادر دلسوز و از آن مهم تر ما دبیران خوبی در بوشهر داشتیم که جا دارد در این جا از آن ها اسم ببرم دبیرانی مثل آقای عصفوری که دبیر شیمی من بود که یکی از دروس مورد علاقه من است، آقای غلام پور دبیر ریاضی، دکتر جعفر حمیدی که دبیر درس ادبیات فارسی بودند و مرحوم منوچهر آتشی دبیر زبان انگلیسی و به هر جهت دبیران خیلی خوب و دلسوزی داشتم و من مدیون محبتها و راهنمایی دلسوزانه آن ها هستم.

- شما خارج از کشور هستید و اگر دانشجویی و یا فردی بخواهد در ایران با شما ارتباط برقرار کند و از شما کمک بگیرد به چه صورتی کمک می کنید؟

- دانشجویانی هستند که قبلاً با من درس داشتند و اگر بخواهند ادامه تحصیل بدهند برای آن ها توصیه نامه برای تحصیل می نویسیم که بتوانند در دانشگاه خارج پذیرش شوند و در حال حاضر دانشجویان دانشگاه خلیج فارس از طریق ایمیل با من تماس می گیرند و در زمینه مقاله و یا کمکی بخواهند دریغ نمی کنم و یا این که با اساتید دانشگاه خلیج فارس در تماس هستم و مقالات مشترکی هم به چاپ رسانیدم.

- طرحی هم دارید برای برای کمک دانشجویان مستعد، لطفا در این باره هم توضیح دهید؟

- طرحی هست به نام طرح امیدآفرین که بورسیه تحصیلی به دانشجویان بومی استان بوشهر می دهد و شرایط آن این است که دانشجو دانشگاه مهندسی باشد و از نظر رتبه علمی جز 10 درصد بالا باشد و هر ساله و ان شاالله از مهر آینده به 3 دانشجو دوره لیسانس و سال دوم به بعد و دو تا دانشجو دوره فوق لیسانس و یک دانشجو دکتری ماهانه به آن ها کمک هزینه تحصیلی پرداخت خواهد شد.

- شما از بوشهر برخاسته اید و در حال حاضر نامتان در جهان در رشته خودتان شناخته شده است، وقتی فکر می کنید که از بوشهر بودید و پدر و مادر شما بوشهری هستند و در این خاک بزرگ شدید و همچنان اصالت های این وطن همراه شما است، با خودتان چه فکر می کنید و چه باری را بر دوش خود احساس می کنید و چه هدف بزرگتری را برای خود در نظر می گیرید؟

- من خودم را همیشه مدیون این مملکت می دانم و مدیون بوشهر. به خاطر همین بوشهر و ایران در ذهنم هست و من موقعی که دکتری گرفتم بعد از انقلاب بود و بلافاصله به ایران برگشتم و دائم خدمت کردم و آن موقع مراحل استادیاری، دانشیاری و استادی تمام را در دانشگاه بوشهر و در دانشگاه شیراز به پایان رساندم و مقالات زیادی را به چاپ رساندم و دانشجویان بسیاری را تربیت کردم و تعدادی از این دانشجویان در حال حاضر اساتید دانشگاههای مختلفی هستند و بعضی مهندسین ارشد می باشند و توفیق داشتم که به بوشهر بیایم و مدتی هم رییس دانشگاه مهندسی بوشهر و معاون آموزشی دانشگاه بوشهر بودم و خیلی از این بابت خوشحالم که الان دانشگاه خوب و خوشنامی و دارای رتبه علمی بالا در سطح مملکت خدمت می کند و هر وقت به ایران برمی گردم دوست دارم دانشگاه بوشهر را ببینم و لذت ببرم.

- آیا همه چیز برای رفتن شما به خارج از کشور برای درس خواندن مهیا بود و آیا دچار سختی هایی در این راه شدید؟

- پدر من یکی از تجار بوشهر بود و وضع مالی خوبی هم داشتند ولی موقعی که من می خواستم به خارج از کشور بروم وضع مالی پدرم خوب نبود و ایشان ورشکست شده بودند. یک روز در جایی که پدرم به عنوان کارمند یک شرکت پیمانکاری کار می کرد یکی از مهندسین شرکت به آن گفته بود که چرا ناراحت هستی و پدرم گفته بود که فرزندم در کنکور اعزام به خارج از کشور قبول شده است و هزینه تحصیل ندارد. مهندس که آدم خیلی خوبی بود به اسم مهندس اسفندیاری به پدرم گفته بود که چقدر پول لازم دارد؟ بعد پدرم به من گفت که برای سال اول تحصیل چقدر پول لازم دارید و من به پدرم گفتم چیزی حدود 30 هزار تومان نیاز دارد، بعد از آن مهندس حدود 30 هزار تومان به عنوان قرض الحسنه به ما قرض داد و این کمک بزرگی بود و چون من سربازی نکرده بودم و برای وزارت علوم لازم بود تا اجازه صدور پاسپورت را بدهد تا معافیت سربازی را بدهد و اگر معافیت سربازی نداشتیم منزل را به صورت رهن و وثیقه به وزارت علوم و نیروی انتظامی ارتش گذاشته می شد که بتوانند معافیت موقت تحصیلی را صادر کنند و آن موقع خانه ای را که داشتیم در رهن بانک بود و خانه ای نداشتیم که در رهن بگذاریم. یکی از تجار شهر بوشهر به نام حاج عبدالرسول زاهدی که این موضوع را فهمیده بود و به پدرم گفته بود که من می توانم خانه ام را گرو پسر شما بگذارم و این کار را کرد. با محبت این دو شخص و کمک آن ها توانستم به خارج از کشور بروم و درسمم را ادامه دهم و بعد در تظاهرات انقلاب در بوشهر حاج عبدالرسول زاهدی کنار مسجد جامع عطار که منزل ما در آنجا بود، تیر خورد و به شهادت رسید. همین دو موضوع باعث شد که احساس دین بیشتری به بوشهر داشته باشم و طرح امیدآفرین را برای دانشجویان بومی بوشهر تأسیس کنیم و بتوانیم سالانه کمک مالی به دانشجویان داشته باشیم.

- قضیه با دوچرخه رفتن شما به دانشگاه شیراز چه بوده؟ 

- موقعی که من دکتری گرفتم 27 سالم بود و خیلی جوان بودم و و بلافاصله به دانشگاه شیراز آمدم، منزلی که در شیراز زندگی می کردم در خیابان ملاصدرا و نزدیک دانشکده بود و رایج نبود یک استاد دانشگاه با دوچرخه به دانشگاه برود، آن موقع استادیار بودم و چون قیافه ام به استادی نمی خورد و خیلی جوان بودم، یک روز که با دوچرخه به دانشگاه رفتم یکی از نگهبانان دانشگاه که من را نمی شناخت گفت کجا می روی؟ گفتم استادیار دانشگاه هستم، ولی قبول نکرد و من را به دانشگاه راه نداد تا بالاخره یکی از نگهبان حراست من را شناخت و گذاشتن تا وارد دانشگاه شوم و آن نگهبان هم کلی عذرخواهی کرد.