علی اسماعیلی

سالها بود که نمایندگان و مسولین استان فارس تلاش می کردند خود را به نحوی به خلیج فارس و منابع عظیم انرژی آن متصل کنند . آرزوهای که در ابتدا با درخواست های برای الحاق عسلويه به استان فارس کلید خورد . اما در آن برهه هوشیاری دانشجویان و اولین  هفته نامه استان یعنی آیینه جنوب دست فارسی ها را رو کرد تا این پروژه کمی عقب تر بیفتد. فارسی ها همیشه خواسته اند از قدرت نفوذ خود و هم استانی هایشان در مجلس و وزارت کشور برای رسیدن به این خواسته کمال استفاده را ببرند . آنها همیشه در مجلس شورای اسلامی به دنبال کسب  2 تا 3 صندلی کمیسیون امنیت ملی که سرکاری مستقیم با وزارت کشور داشته بوده اند و الحق در این زمینه موفق بوده اند و همیشه با داشتن این اهرم ها در انتخاب استاندار تا فرمانداران در همه برهه ها نقش بسزایی داشته اند.  آنها در دوران صدارت موسوی لاری بر وزارت کشور بیشترین فشارها را برای جدایی قسمت های از استان بوشهر (عسلويه) بر دولت وارد کردند که هوشیاری نمایندگان ما در مجلس ششم و جناب تبدار استاندار مانع از این جدای شد . آنها در ادامه برنامه ریزی های خود و برای تسهیل در اجرای خواسته هایشان و با یک عملکرد هوشیارانه مسیر دست یابی به جم و عسلويه را با راه اندازی جاده فیروزکوه به جم را اجرای کردند.  

اما براستی چرا دست یابی فارس به دریای خلیج فارس و یا منابع انرژی آن برای ما زنگ خطری است ؟ در مرحله نخست همه باید بدانند تمام خاک این استان جز لاینفک وجودی یکدیگر هستند. قسمتهای که همیشه در فرهنگ و آداب و رسوم از شمال تا جنوب و از غرب تا شرق استان در همدیگر گره خورده اند و شیعه و سنی همیشه برادرانه در کنار یکدیگر به عشق نام استان بوشهر و سربلندی آن با همه کاستی ها و ناملایمتی ها در کنار یکدیگر زیسته و ایستاده اند.

 این واقعیت را می پذیریم که اگر امروز وضعیت کشور ما نیز مانند کشورهای توسعه یافته بود هرگز  فارسی ها به دنبال توسعه قلمرو استانی خود نبودند . اما وضعیت فعلی جامعه ما که همچنان مهمترین دغدغه های آن مسله اشتغال و معیشت مردم می باشد فارسی ها را بر آن کرده که با  جدایی قطب انرژی کشور از استان ما به فکر رفاه حال هم استانی های خود باشند . رفاهی که به منزله گرفتن شریانات حیاطی از  استان ما است. همه مسولین و ما خوب می دانیم نفوذ فارسی ها در وزارت کشور و در هییت دولت  امری غیرقابل انکار است. آنها به دنبال دست یابی به دریا و قطب انرژی جهت جذب سرمایه چه ملی و چه خارجی برای استان خود هستند. سرمایه های که می تواند به کمک رشد و شکوفایی اقتصادی استان و  رفع معضل بیکاری جوانان استان کمک شایانی کند. هر چند که ما تاکنون نتوانسته ایم به نحو شایسته ای از آنچه در اختیار داشته ایم بهره لازم را ببریم و از حداقل دستورالعمل های حمایتی دولت در اشتغال نیروهای بومی در پارس جنوبی هم کمترین  بهره لازم را برده ایم. 

آقایان مسول هوشیار باشید و بیدار،  همگی شاهد بودیم آنها اینبار موفق شدند گوشه ای از استان هرمزگان را به رغم مخالفت ها و اعتراضات مردمشان و مسولینشان از آن استان جدا کنند. فقط به یک دلیل، آنهم آنکه مدیران هرمزگانی پس از مصوبه و دستور اجرایی آن توسط وزارت کشور به هوش آمدند!! دقیقا زمانی که کار از کارگر گذشته بود! شک نداشته باشید آنها اکنون خود را بیشتر از قبل به پارس جنوبی نزدیکتر می دانند و تمام هدف خود را دست یابی به پارس جنوبی می دانند، البته شاید اینبار دو هدف را باهم دنبال کنند  سرزمین پارس جنوبی و پروژه های پارس جنوبی!! شاید آنها به این نتیجه رسیده باشند اگر نتواند به الحاق قسمتی از پارس جنوبی به استان فارس دست یابند تمام تمرکز خود را بر انتقال پروژه های انرژی همچون پتروشیمی ها  خواهند گذاشت. آنها اکنون با دست یابی به دریا توجیهات قابل پذیرش تری برای جذب پروژه و سرمایه را دارا هستند.

آقایان و بانوان مسول در استان، دست خوانی مسولین فارسی و پیش بینی حرکات آنها امری لازم است که هوشیاری پیش از قبل شما را مطالبه می کند . بدون تردید پارس جنوبی و فرصت های آن در مرحله اول و در پیشگام همه نقاط کشور حق تمام مردم استان بوشهر است که باید در این دوره تمام تلاش برای بهره برداری کامل از آن گماشته شود تا انشالله با پایان کار دولت یازدهم شاهد پایین ترین نرخ بیکاری در کشور و بیشترین بهره برداری از این منابع عظیم انرژی در رشد و شکوفایی استان باشیم . بدون شک حق مردم استان از این منابع عظیم انرژی فقط آلودگی ها و مشکلات زیست محیطی آن نخواهد بود .