رضا معتمد

به عنوان یک روزنامه نگار انتقاد از مسئولان را حق هر شهروند به ویژه روزنامه نگاران و از جمله نسیم جنوب می دانم. کاری هم به انگیزه های این انتقاد ندارم چون اساسا انگیزه ها همیشه در مرحله دوم اهمیت هستند یعنی اگر انتقاد و ایراد درست باشد، فرقی نمی کند که انگیزه انتقاد کننده چه باشد اما در برابر سلسله انتقادهایی که در طی مدتی کوتاه از نسیم جنوب متوجه عملکرد شهردار بوشهر شده است، چند پرسش مرا با خود درگیر کرده است که تنها به سه تایش اشاره می کنم:

 1. آیا سه سال مدیریت استاندار بوشهر بر مجموعه ای بسیار بزرگتر از شهر بوشهر به اندازه یک سال و اندی مدیریت میگلی نژاد بر شهرداری بوشهر، نکات انتقاد آمیز نداشته است؟ اگر داشته است، نقش نسیم جنوب و مدیرمسئول محترمش که خود از مشاوران استاندار است و شاهد بصیر این نکته ها و ضعف ها، در انعکاس این نکات انتقادآمیز جز سکوت چه بوده است؟ آیا در ازای این همه جوالدوزی که نسیم جنوب بر تن شهردار فروکرده، یک سوزن کوچولوی بفهمی نفهمی هم به تن نازنین استاندار زده است؟! اگر زده است، کاش نمونه هایی از آن هم آورده شود.

معتقدم که در قیاس با این همه تازیانه نقدی که نسیم جنوب بر تن شهردار زده است، جز ستایش و ستایش و ستایش استاندار آن هم در حد روابط عمومی یک اداره کاری نکرده است. آیا این به سخره گرفتن صداقت و وجاهت روزنامه نگاری و بالاتر از همه توهین به فهم مخاطب نیست؟

2. نه به عنوان یک روزنامه نگار بلکه به عنوان یک شهروند اعتقاد دارم که اقدامات شهردار که حتما نقدهایی هم بر آن وارد است، اقداماتی درخور ستایش و از جنبه های مختلف امیدآفرین بوده است. اگر کمی انصاف به خرج دهیم، حتی می توانیم بگوییم که کارهای عمرانی که در شهر بوشهر انجام شده است، بسیار بیشتر از کارهای استاندار (اگر بتوانیم با توجه به وسعت اختیار و امکانات استاندار، کاری درخور را نام ببریم) در سه سال حضورش در بوشهر به چشم مردم آمده است و در این برهوت بی عملی بخصوص در مرکز استان، شاید تنها جلوه های چشم نواز، همین چند فقره اقدامات عمرانی شهرداری در سطح بوشهر بوده است. آیا همه این کار دست کم به اندازه جلسات سخنرانی طرح های امید اجتماعی که آقای قیصی زاده مشاور محترم استاندار جهت امیدآفرینی در جوانان برگزار کرده و تبلیغاتش را هم این جا و آنجا زده است، برای مردم و جوانان امید نیافریده است؟ و اگر امید آفریده است، در کنار این همه انتقاد سلسله وار، در نسیم جنوب یادی هم از این کارها شده است؟ 

3. درباره پاسخگویی شهردار به انتقادات هم اعتقاد دارم که شهرداری حتما باید به هر نقد و پرسشی حتی غیر منصفانه و غرض آلود پاسخ دهد آن هم به احترام افکار عمومی اما باز هم با ارجاع دادن دوستان به انصاف و عدالت می پرسم که وقتی از حضور مکرر شهردار در جلسات علنی شورای شهر و پاسخگویی به پرسش ها و انتقادات اعضای شورای شهر که البته در همه چهار دوره شورا متداول بوده، چشم می پوشند و شهرداری را به فرار از پاسخگویی متهم می کنند، در برابر بی اعتنایی استاندار و روابط عمومی استانداری به انتقادات منتقدان در همه این سه سال چه واکنشی داشته اند؟  هر چند نمی توان پاسخ های عملی استاندار به مخالفانش را که شامل بیکار کردن آنها تا بی حیثیت کردنشان از سوی مدافعان دو آتشه شده است، بی اعتنایی نام نهاد. 

آیا این است انصاف و عدالت و اخلاق روزنامه نگاری که یک بام و دو هوایی پیشه کنیم و حبیبان را با همه عیب های واقعی شان بنوازیم و برای رقیبان عیب بتراشیم و برآنان بتازیم؟