امان الله شجاعی

چنانچه زیربنای هر برنامه و یا اقدامی علم و دانش نباشد، بی شک آن برنامه و عمل با چالش جدی مواجه خواهد شد.

این مطلب در زمانی که افراد و یا گروه ها در یک منطقه و یا در گستره ی جهانی در رقابت با هم باشند بسیار بااهمیت تر خواهد بود.

در چنین مواردی افراد و یا گروه هایی موفق خواهند بود که رفتارشان مبنای علمی داشته باشد.

از طرف دیگر می دانیم که تمدن ها و فرهنگ ها زمانی به وجود آمدند و توسعه یافتند که افراد توسعه یافته پا به آن عرصه ها نهادند و با اندیشه های سازنده ی خود و اشتراک و همکاری با سایر آگاهان چنین عملکردی را به یادگار گذاشتند.

با این مقدمه ی تقریبا طولانی، به موضوع رفتارهای خودمان در عرصه ی توسعه ی دانش بنیان پرداخته می شود.

به نظر می رسد زمانی می توان از توسعه ی دانش بنیان در کشورمان سخن گفت و در پی آن بود، که ابتدا "اصل دانشی بودن و علمی بودن رفتارها، همچون سخن گفتن درباره ی علم و دانش، مورد پذیرش قرار گیرد". یعنی این که ابتدا باید به بنیانی شدن دانش در همه ی مسائل فردی و گروهی باور پیدا کنیم و پس از آن، از علم و دانش سخن گفته و آن باورها و سخنان را عملیاتی سازیم.

امید است که با تغییر ساختارها و مهیا شدن زمینه و یا هم زمان با تغییر و اصلاح ساختارهای غیرعلمی و غیر دانش بنیان بتوانیم "رفتارهای دانش بنیان" را در جامعه نهادینه سازیم.