عید سال گذشته برای عرض تبریک به یکی از فرهیختگان کشور زنگ زدم. بعد از تعارفات معمول گفتم امیدوارم در سال جدید اوضاع ١٠ درصد بهتر شود. او گفت: «چیزی نگویید که غیرممکن باشد، اگر یک  درصد و بلکه یک?دهم  درصد هم بهتر شد باید خوشحال بود». سخنش کاملا نکته?سنجانه بود. در روزهای گذشته که رقابت?های انتخاباتی بالا گرفته یاد آن جمله افتادم. خوشبختانه بسیاری از چارچوب?های کار روحانی مشخص است. مثلا ایشان از ابتدا عزم کرده بود که تحریم?های بین?المللی لغو شود و پرونده ایران از شورای امنیت سازمان ملل بیرون بیاید یا کاهش تورم را هدف اقتصادی کار دولتش اعلام کرده بود  و از این دست اقدامات. راستش اگر فقط همین دو کارِ تحقق برجام و تک?رقمی?کردن تورم هم انجام شده بود باید صادقانه عرض کنم اقدام بسیار اساسی صورت گرفته و کارنامه?اش موفق بود. روحانی یک سیاست?مدار حرفه?ای است. از آن افرادی که شعارهای تند نمی?دهد ولی بلد است چگونه این ماشین سنگین را در این راه ناهموار به جلو هدایت کند. ما برای جایگاه ریاست?جمهوری یک سیاست?مدار حرفه?ای می?خواهیم که کارنامه موفق داشته باشد و بتوان به او اعتماد کرد. کسی که شعارهای غیرممکن و وعده?های سنگین می?دهد، یقین باید داشت کارش در جایی می?لنگد. اولین مشکلش این است که شعارهایش به یک برنامه کارشناسی متکی نیست. اتفاقا من معتقدم برخلاف تبلیغات سنگین رقبا تنها نامزدی که برنامه?اش به نفع فقرا و محرومان است روحانی است. چرا؟ چون متوجه زیان?ها و آسیب?های غول تورم هست و کمر به کنترل آن بسته است. اگر کسی یارانه را فرضا چند برابر کند ولی تورم به چندده  درصد برسد اولین قشری که در آن میانه شدیدا صدمه می?بینند ضعفا و دهک?های پایین جامعه?اند. در اینکه تردیدی نیست. روحانی در دوره نخست صدارتش بسیار بیشتر از پیش?بینی?ها ظاهر شد. او ثبات را به فضای جامعه بازگرداند، دل جوانان را به نور امید روشن?تر کرد و بهانه?های واهی را از دشمنان این مُلک ستاند و نه?تنها راه را برای خدشه به منافع ملی مسدود کرد، بلکه سوءتفاهم?ها را نیز به اندازه زیادی رفع کرد. رأس وزارت خارجه ما هیچ?گاه به اندازه امروز حرفه?ای و کاربلد نبوده است. از همه اینها گذشته روحانی راه را برای تعامل?های درونی نیز گشوده است. سیاست عرصه توافق است. برخلاف آنچه پاره?ای می?پندارند سیاست عرصه پنجه?کشیدن به صورت همدیگر نیست، بلکه راه عقلانی و کم?هزینه برای دستیابی به رقابت?های سالم و شفاف و عادلانه است. در این صورت فساد هم به نفس?نفس می?افتد. وقتی صداهای بلند به گونه?ای است که صداهای منطقی در حاشیه قرار می?گیرد احتمال پوشش?ها و امکان تحقق فساد بیشتر است. روحانی مدعی نیست که یک?شبه همه مشکلات را حل می?کند، او حتی ادعا نمی?کند معجزه?وار در چهار سال چنین می?کند ولی می?توان امیدوار بود که او اگر با همین فرمان جلو برود حتما کارهای خوب بزرگی، هم در بخش?های معیشتی و هم در بخش?های سیاسی صورت می?گیرد. من رأی نمی?دهم که کسی ماجراجویانه بخواهد شالوده کار را از هم بگسلد –چنان?که در آن هشت سال بود- من رأی می?دهم سکان در دست کسی باشد که چنان که در این یادداشت کوتاه عرض کردم آرامش بیشتر را برای کارهای ممکن عقلانی در عرصه?های مختلف فراهم کند.