عصر ایران؛ مصطفی داننده- این روزها برخی مخالفان دولت یازدهم سوال می?کنند که روحانی در این چهار سال چه کاری برای ایران کرده است؟ برای پاسخ به این سوال بهتر است به سال 92 برگردیم.

تصور کنید در خرداد سال 92 مردم به فردی به غیر از حسن روحانی رای می?دادند آنگاه  ایران چه سرنوشتی داشت؟

ایران قبل از انتخابات 92 اینگونه بود:

ایران با مشکلات بی?شمار اقتصادی حاصل از تحریم?ها روبرو بود. بخش های صادرات نفت، تجارت و مبادلات بانکی ایران زیر ضربات شدید تحریم ها در حال نابودی بود. پول?های ایران بلوکه شده بود و حتی در برخی موارد ایران مجبور بود مانند دوران قبل از اختراع پول مبادله کالا با کالا انجام دهد. مثلا نفت بدهد و برنج بگیرد. اوضاع ایران شبیه دوره نفت در برابر غذای صدام شده بود. ایران نفت صادر می کند و به جای پول آن کالا دریافت دریافت می کرد. صادرات نفت ایران نیز گام به گام در روند کاهشی به سمت صفر شدن حرکت می کرد.

مردم هر روز با بالا رفتن قیمت?ها روبرو بودند. مردم زمانی وقتی خوابیدند قیمت دلار حدود هزار تومان بود اما وقتی بیدار شدند دلار به بالای سه هزار تومان رسیده بود. پرایدی که می?شد صفر آن را با 7 میلیون تومان خرید ناگهان تبدیل به ماشین لوکسی شد که کارکرده آن، آنهم با حدود 10 سال کار حدود 12 یا 13 میلیون فروخته می?شد.

بالا و پایین رفتن قیمت دلار باعث شده بود اجناس اساسی زندگی مردم هر روز با تغییر روبرو شود.

بسیاری از کسانی که کار تولید می?کردند، کارهای خود را تعطیل کردند و به سراغ خرید و فروش سکه و دلار رفتند. آنها حق داشتند سکه 90 هزار تومان بود و ناگهان به یک میلیون تومان رسید.

همه این مشکلات به خاطر تحریم?ها و عدم مدیریت درست دولت?های نهم و دهم بود. حالا تصور کنید در سال 92 کسانی به قدرت می?رسند که از نظر تفکر شبیه به محمود احمدی نژاد بودند. کسانی که سبک مدیریت آنها با احمدی نژاد چندان تفاوتی ندارد. آنها اگر از مردم رای اعتماد می?گرفتند، آیا می?توانستند در کشور تغییر ایجاد کنند؟ آیا اوضاع ایران بهتر می?شد؟

ایران در سال 92 احتیاج به تغییر داشت. ادامه آن روند یعنی تبدیل شدن ایران به ونزوئلا. احمدی نژاد در آخرین سال ریاست جمهوری?اش گفت:«تحریم ضربات فراوانی را بر پیکره اقتصاد وارد کرده است» او در یکی از آخرین نشست?های خبری?اش در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آقای لاریجانی رئیس مجلس گفته بود که تحریم، تأثیر چندانی در وضعیت فعلی اقتصاد ندارد، گفت: خب لابد تصمیمات ایشان اثر دارد اگر تحریم اثر ندارد! من احترام زیادی برای ایشان قائلم ولی بالاخره ایشان که می?داند وضع چه خبر است و نفت چقدر فروش می?رود و چطور بانک مرکزی دارد برای جابه?جایی ارز و تأمین نیازهای کشور تلاش می?کند.»

حالا ایران از آن شرایط عبور کرده است. دیگر مردم شاهد تغییرات هر روز دلار و قیمت?های اجناس اساسی نیستند. مردم ثبات را تجربه کرده?اند. پراید شاید ارزان نشده  باشد اما افزایش هم پیدا نکرده است.

بگذارید مثالی ملموس بزنیم. پزشکان وقتی با بیماری که دچار تصادف یا سکته شده? است روبرو می?شوند در اولین گام تلاش می?کنند وضعیت بحرانی او را به وضعیت ثابت تبدیل کنند. بعد از رسیدن به ثبات آن وقت به سراغ جراحی و درمان می?روند.

روحانی وضعیت ایران را به ثبات رسانده است و حالا وقت درمان است. آیا رواست دوباره این بدن به ثبات رسیده را به کسانی بسپاریم که  یا عامل جراحت  ایران شده بودند یا نتوانستند کاری انجام بدهند؟ امروز بسیاری از کسانی که عامل مشکلات ایران یا ساکت و ناتوان در قبال آنها بودند در ستادهای برخی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری حضور دارند. برخی از نامزدهای شعارهایی می?دهند که می?تواند ثبات ایران را به خطر بیندازد و کاری کند که ایران بازهم به دوران پر نوسان گذشته برگردد