مصطفی داننده- تهران در استرس بود. مردم نگران وضعیت پارلمان بودند. تروریست?های داعش به دنبال ناامن کردن کشور بودند. نیروهای رشید امنیتی به دنبال خاموش کردن فتنه داعش در پارلمان بودند. رسانه?ها به دنبال پوشش این حادثه بودند تا رسالت اطلاع رسانی خود را انجام بدهند.

در این میان عده?ای آب را گل آلود دیدند. دیدند فرصت مناسبی است تا از رقبای خود انتقام بگیرند. آنها که دلخور از پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت 96 بودند  به طعنه گفتند که "روحانی پاسخ گوی این حادثه باشد - حالا ظریف را بفرستد با داعشی?ها مذاکره کند. حالا روحانی به مجلس برود و به تروریست?ها لبخند بزند."

برخی دیگر نشستند و این حادثه را از دستاوردهای برجام نامیدند. گفتند برجام، تحریم?ها را برنداشت اما تروریست را به کشور آورد.

شاید باورش برای شما و ما سخت باشد که در جامعه امروز ایران هستند افرادی که از غم مردم برای خود نان درست می?کنند.

 واقعا می?شود باور کرد کسانی که در میانه آتش و خون پارلمان به فکر منافع سیاسی خود و جبران شکست در انتخابات هستند، آیا غم مردم و امنیت را دارند.

برای مردم ایران قاسم سلیمانی و محمد جواد ظریف دو بال اقتدار کشور هستند. یکی در میدان نبرد اقتدار را برای ایران به ارمغان می?آورد یکی پای میز مذاکره. تصور اینکه کشور بدون یکی از این بال?ها بتواند به امنیت و اقتدار برسد یک اشتباه بزرگ و استراتژیک است. هر جریانی بخواهد یکی از این بال?ها را از مردم بگیرد قطعا به کشور و ملت خیانت کرده است. چه اصول?گرا چه اصلاح طلب.

در زمان?های نه چندان دور وقتی برای کشور مشکلی ایجاد می?شد. جریان?های سیاسی دست به دست هم سعی می?کردند بحران را از سر کشور دور کنند. بحران برای ایران بود نه اصول?گرایان و اصلاح طلبان. امروز اما داستان، داستان منافع سیاسی است. منافع سیاسی به طرز عجیبی در کشور جای منافع ملی را گرفته است.

البته به این رفتار عادت کرده?ایم. در معدن گلستان هم این رفتار را تجربه کرده بودیم. 33 نفر در زیر زمین محبوس شده? بودند و عده?ای در روی زمین به این فکر می?کردند در فضای انتخابات چگونه می?شود از این حادثه برای تخریب رقیب استفاده کرد.

در زمان دفاع مقدس در حالی که مردم درگیر جنگ بودند. عده?ای از نمد مشکلات اقتصادی جنگ برای خود کلاه درست کردند. در حالی که تامین کالاهای اساسی به سختی صورت می?گرفت این عده دست به احتکار می?زدند. آنها به دنبال کاسبی خود از جنگ بودند. حالا عده ای سی سال بعد از جنگ، به دنبال کاسبی خود از حادثه تروریستی تهران هستند. در زمان جنگ کاسبی اقتصادی بود و حالا کاسبی سیاسی.

ایرانی?ها این روزها به خوبی درک می?کنند چه کسانی به فکر مردم هستند و چه کسانی می?خواهند از مشکلات مردم برای خود کاخ قدرت بسازند. بگذاریم حداقل خون جاری شده در پارلمان سرخ بماند و به رنگ سیاست آلوده نشود.

@MyAsriran