? از محمدعلی ابطحی چهره?های متناقضی می?شناسیم؛ محمدعلی ابطحی اصلاح?طلب است و پای کار خرداد ٧٦ بوده است، ابطحی?اي که در سال  ٨٨ بازداشت و با تلويزيون مصاحبه و اعترافاتي مي?كند. ابطحی?اي که خواهرزاده روحانی مبارزی چون شهید هاشمی?نژاد است، ابطحی??اي که می?گوید برای روحانی?شدن به درگاه امام رضا نذر و نیاز کرده است، محمدعلی ابطحی کیست؟ 
 فکر نمی?کنم همه اینها در کنار هم تعارضی داشته باشد. اگر بحث بیشتری راجع ?به یک نفر طرح می?شود لزوما آدم متضادی نیست. من علاوه?بر اینها که شما گفتید، ابطحی در حوزه هنر و حوزه کتاب و رمان را هم می?شناسم. اگر الان بخواهم خودم را تعریف کنم می?گویم ابطحیِ فرهنگ و هنر را بیشتر از آنهایی که شما ذکر کردید می?شناسم. من قبل و بعد از ورود به عالم سیاست، یک فرد فرهنگی بوده?ام، به?همین?دلیل هم اوایل انقلاب و در زمان جنگ من را به رادیو فرستادند. همه این حوزه?ها می?تواند معرف من باشد به این معنا که من مجموعه?ای از این حوزه?ها هستم، خوب است اشاره کنم که من سخنرانی و منبررفتن را از سنین ١٦، ١٧ سالگی آغاز کردم و سخنران مراسم?های مهمی هم بوده?ام، البته سخنرانی?ها و منبر?رفتن?هایم مربوط به قبل و اوایل انقلاب است. آن روزها من یک چهره منبری بودم که متأسفانه الان فرصت آن را به دست نمی?آورم. 
? دیگر به شما منبر نمی?دهند؟ 
خیلی دلم برای منبررفتن تنگ شده، اما این روزها اداره مساجد بیشتر دست جناح راست است. به?همین?دلیل فرصت به ما نمی?رسد. 
? اما محمدعلی ابطحی خیلی با چارچوب معمول و مرسوم حوزه و روحانیون همگون نیست. 
معتقدم این تفاوت?ها باید باشد. چرایی?اش هم به تفاوت در جامعه برمی?گردد. وقتی پیام?هایی را از طریق شبکه?های مجازی دریافت می?کنم که به من می?گویند: «وجود روحانی?اي مثل تو توانسته من را هنوز پایبند روحانیت و معتقد به اسلام نگه دارد» خیلی لذت می?برم. حس می?کنم مبنای سنتی دینی یک مقدار جابه?جا شده است، البته هنوز مبنای سنتی روحانیت به معنای افراد روحانی که محترم و دیندار بوده?اند نزد مردم محترم است. 
? خودتان را روحانی سنتی نمی?دانید؟ 
 من برای اینکه طلبه شوم، کلی رازونیاز کردم. ورودم به حوزه از روی علاقه بود. روحانیون سنتی برای من و بخشی از جامعه محترم?اند. برخی اما نه سنتی هستند، نه امروزی. همان?ها هستند که موجب نگرانی?اند. متأسفانه الان بزرگان حوزه هم از وضعیت حوزه گلایه?مندند، چون متأسفانه برخی با انگیزه?های ناخالص وارد می?شوند. این در حالی است که زمانی که ما طلبه شدیم، هیچ?یک از این مزایا مطرح نبود و صرفا کار دل بود. انگیزه?های دنیوی، تبعات منفی فراوانی داشته که یکی از آنها ایجاد شکاف با مردم است. من معتقدم این شکاف باید پر شود. از سوی دیگر روحانیون و حتی مدیران ما به?ندرت ادبیات نسل جوان را درک می?کنند و در مقابل، جوان?ها هم به?ندرت ادبیات و دغدغه?های مدیران را می?فهمند. این فاصله سبب شده که هرکدام زندگی?های جداگانه?ای داشته باشند. در این فاصله کسی که سبک زندگی جوانان را بفهمد و بتواند با آنها ارتباط بگیرد مهم است و من دنبال این ارتباط هستم. البته فکر می?کنم به دلیل ارتباطات بی?پرده?ای که از طریق شبکه?های مجازی با جوانان ایجاد کرده?ام، در این وادی موفق بوده?ام، چراکه هرکسی می?تواند به?راحتی با من حرف بزند؛ تمجید کند یا فحش و ناسزا بگوید. 
? شما از نخستین چهره?های سیاسی بودید که از طریق شبکه مجازی با مردم ارتباط برقرار کردید. وبلاگتان در اواسط دهه ٧٠ از پربیننده?ترین وبلاگ?ها بود، این یعنی شما از همان سال?ها به دنبال ارتباط با نسل جوان بودید؟ 
اوایل سال ٧٢ بود که تازه اینترنت به ایران آمده بود، دنیای مجازی خیلی فضای فانتزی?اي بود و ورود به آن خیلی هم ساده نبود. یادم می?آید برای ورود به اینترنت ٩ پسورد لازم بود. از همان ایام من به دنبال سردرآوردن از اینترنت بودم. بعد در اولین ماه?هایی که وبلاگ?نویسی به حوزه وبلاگ فارسی آمد، من جزء اولین افرادی بودم که وبلاگ شخصی داشتم. آن زمان من معاون رئیس?جمهور بودم و وبلاگ من به مرجع اخبار و ارتباطات دولت و اطلاعات بدل شده بود. بعد از پایان دولت اصلاحات تا سال ٨٨ وبلاگ من اصلی?ترین کانال ارتباطی اصلاح?طلبان با مردم بود؛ چون مسیر?های دیگر عمدتا بسته شده بودند. خیلی?ها فضای مجازی سیاسی را بعد  سال ٨٨ دیده و تجربه کرده?اند اما باید بگویم پیش از آن هم فضای مجازی به مدد اصلاح?طلبان آمده بود. 
?حضور در شبکه?های مجازی و انتشار اخبار و عکس?های غیررسمی از مقامات تا حالا برایتان دردسرساز هم شده است؟ 
دردسرهای حضور مجازی من اصل ماجرا بوده است. معتقدم دولت و مسئولان باید از خارج از چارچوب?ها با مردم ارتباط بگیرند و بر این مسئله از همان دولت?های آقای خاتمی اصرار داشتم همواره عکس?ها و اخبار غیررسمی را منتشر کنم تا شکاف بین مردم و مسئولان را کمتر کنم. معتقدم یکی از مشکلات دولت فعلی این است که اصرار دارد در قاب و چارچوب?های مرسوم خودش را به مردم معرفی کند و با همان چارچوب?ها ارتباط بگیرد. من در دولت اصلاحات اصرار داشتم این قاب?ها و چارچوب?ها را کنار بزنم و با همان گوشی موبایلم عکس?های غیررسمی بسیاری از هیئت دولت منتشر می?کردم و همین هم شد که فاصله میان دولت و مردم کمتر شد. من معتقدم باید با نسل جدید و ادبیات جدید آن ارتباط بر قرار کرد، به?ویژه اینکه من، کمی روحیه «فان» دارم و توییت?ها و مطالب فان هم بازتاب خوبی در عالم مجازی دارد. از سوی دیگر بی?ادبی در شبکه?های مجازی خیلی زیاد است. مهم این است که این ادبیات را بپذیری و با آن ارتباط برقرار کنی. 
? در مصاحبه?ای گفته بودید برای اینکه لباس روحانیت بپوشید به درگاه امام رضا(ع) نذر و نیاز کرده و گریه ?و زاری می?کردید که هرچه زودتر روحانی شوید، اگر باز هم به سال?های نوجوانی برگردید، همین?قدر مشتاق طلبگی هستید؟ 
من روحانی?بودن را دوست دارم؛ چون معتقدم دین در ایران یکی از نهادهای انکارناشدنی است و در همه سنت?های ما، مراسم دینی دیده می?شود. مثلا در مراسم عاشورا و تاسوعا، مراسم عقد شرعی، مراسم زیارت از بارگاه ائمه و... سنت?های دینی همواره دیده می?شود. من اصرار دارم در این جامعه بتوانم یک ادبیات مبتنی بر سنت?های جامعه داشته باشم که به جامعه حق حیات شیرین بدهد. 
?از ابتدا هم نگاهتان به دین همین?قدر لطیف بود یا می?خواستید مثل دایی?تان یک روحانی مبارز شوید؟ 
ما باید فضاها را در دوران خودشان ببینیم. ایام انقلاب هم?زمان با اوج قدرت کمونیسم بود و به?همین?دلیل هم هیچ روشنفکری نبود که چپ نباشد. در روشنفکری چپ، مبارزه هم یکی از عناوین جاذبه?دار بود. دکتر شریعتی یک مبارز چپ بود اما دیدگاه?های مذهبی?اش تند و انقلابی بود. من معتقدم انقلابیگری قبل انقلاب در همین لطافت روحی بعد از انقلاب است. 
? من جواب سؤالم را نگرفتم اما به سؤال بعدی می?پردازیم. کارنامه سیاسی – اجرائی شما پرعنوان است، اما نقطه اوج کارنامه شما ریاست? شما بر دفتر ریاست?جمهوری در دولت هفتم است، چه شد که رئیس دفتر رئيس?جمهور شدید؟ 
من از سال ٦٢ تا ٦٧ مدیر رادیو ایران بودم. آن ایام خیلی برنامه داشتم و به?واسطه گفت?وگوهایم شناخته شده بودم. بعد از آن هم زمانی که ٢٧، ٢٨ساله بودم معاون بین?الملل وزیر ارشاد شدم. اما آشنایی من با آقای خاتمی به همان زمان مدیریتم در رادیو ایران برمی?گردد که آقای خاتمی وزیر بود. چند سال بعد معاون امور بین?الملل آقای خاتمی در وزارت ارشاد شدم. در این سمت ارتباطات خارجی خوبی به ?دست آوردم و تا آخر دوره وزارت ایشان من معاون بین?الملل او بودم. با استعفای آقای خاتمی من هم استعفا دادم. در تمام این سال?ها با آقای خاتمی دوست بودم و هستم. زمستان ٧٥ بود که در لبنان اقامت داشتم و آقای خاتمی هم مدتی به منزل ما آمد. همان ایام بحث ریاست?جمهوری?اش مطرح شده بود و او مشغول بررسی شرایط بود. بعد از نوروز ٧٦ که کاندیداتوری او در انتخابات هفتمین دوره ریاست?جمهوری قطعی شد، من جدی?تر او را همراهی کردم و با وجود اقامت خانواده?ام در بیروت، به تهران آمدم و تا صبح روز رأی?گیری هم در تهران ماندم، صبح دوم خرداد من و آقای خاتمی با هم رفتیم و رأی دادیم و بعد از رأی?گیری به بیروت بازگشتم. بعد از ریاست?جمهوری ایشان به دلیل سابقه رسانه?ای و ارتباطاتی که داشتم من ?را به?عنوان ریاست دفترشان منصوب کردند. 
?افرادی که به ریاست دفتر رئیس?جمهور منصوب شده?اند، اغلب افرادی نزدیک و معتمد رئیس دولت بوده?اند، چرا این کرسی آن?قدر مهم است؟ 
طبیعتا رئیس دفتر رئیس?جمهور فردی است که بیشترین همراهی و ساعت حضور را در کنار رئیس?جمهور دارد و امور مربوط به رئیس?جمهور را رتق و فتق می?کند. اهمیت جایگاه رئیس دفتر هم در این است که برنامه?ریزی و مدیریت ارتباطات ریاست?جمهوری را برعهده دارد. مقدمه?سازی?ها و زیرساخت?های مربوط به  برنامه و اقدامات ریاست?جمهوری همه در اختیار رئیس دفتر است، پس طبیعی است که رئیس دفتر باید دوست، همراه و معتمد رئیس?جمهور باشد. البته رئیس?دفتری من به?شدت مورد مخالفت برخی از جریان?های سیاسی کشور بود، چون آنها با علم به اهمیت این جایگاه نگران سازماندهی عمیق اطراف رئیس?جمهور بودند. حتی می?توانم بگویم بیشترین مخالفت?هایشان با رئیس?جمهور به دلیل حضور من در این جایگاه بود. 
? علت این مخالفت?ها چه بود؟ 
 آنها حس می?کردند من در سازماندهی اصلاحات خیلی مؤثر بودم
? دفتر رئیس?جمهور چند نفر پرسنل دارد؟ 
 الان باید خیلی تغییر کرده باشد اما در زمان ما دفتر رئیس?جمهور حوزه?های متفاوتی داشت. معاونت تبلیغات که مسئول اطلاع?رسانی برنامه?های رئیس?جمهور بود، معاونت سیاسی که مسئول خلاصه?نویسی و پیوست نامه?های دریافتی به شخص رئیس?جمهور و در ارائه دیدگاه?ها به رئیس?جمهور نقش?آفرین بود. حوزه پاسخ?گویی که جواب?های رئیس?جمهور را تایپ می?کردند و به رئیس دفتر ارائه می?دادند. در نهایت اما باز هم رئیس دفتر بود که تصمیم می?گرفت پاسخ?ها چگونه ارسال شوند. حوزه دیگر، حوزه تشریفات بود که بیشتر ملاقات?های بین?المللی، دیدار سفرا و مدیریت برگزاری و تأمین امنیت مراسم سخنرانی و سفرهای استانی را نظم و امنیت می?داد. بخش دیگر هم بخش بررسی درخواست ملاقات?هاست. حوزه تأمین امنیت و چک?و?خنثی هم که جمعی مسئول تأمین امنیت محل سخنرانی و برنامه?های ریاست?جمهوری بودند، جمعی هم مسئول پاسخ?گویی به نامه?های مردمی. 
? سخت?ترین و زمان?گیر?ترین کار دفتر ریاست?جمهوری چیست؟ 
 بخش سنگین این ماجرا مربوط به جمع?آوری نامه?های مردمی است که بعضا با کامیون به دفتر ریاست?جمهوری می?رسیدند. البته بعد از مدتی برنامه?ریزی کرده بودیم که گروه?هایی از دفتر ریاست?جمهوری به شهرستان?ها عازم شوند و به نامه?ها همان?جا پاسخ دهند و دیگر نامه?ای مستقیم از شهرستان?ها به دفتر ارسال نشود. 
? این نامه?ها از کجا می?آمدند؟ 
متأسفانه بسیاری از نامه?های مردمی خیلی نامه?های قابلي نیست. برخی می?گویند چون رئیس?جمهور آمده به او نامه بدهیم که شاید در امور مالی گشایشی حاصل شود به?همین?دلیل هم تقریبا همه نامه?های مردمی درخواست کمک مالی است. کاروان رئیس?جمهور که وارد شهرها می?شد، دو ماشین پشت سر ماشین رئیس?جمهور نامه جمع?آوری می?کرد و در نهایت حجم انبوهی نامه روی دست کارمندان دفتر ریاست?جمهوری باقی می?ماند. 
? جمع?آوری نامه از چه زمانی مرسوم شد؟ 
 جمع?آوری نامه?های مردمی به مسئولان قبل از انقلاب هم مرسوم بود و مردم همواره عادت داشتند به مسئولان نامه بدهند. این سیستم که دو ماشین مسئول جمع?آوری نامه?های مردمی شوند، در زمان آقای هاشمی باب شد و به ما هم رسید. در دوران احمدی?نژاد با شدت بیشتری ادامه یافت. با وجود اين جمعی از مردم اصرار داشتند شخصا نامه را به رئیس?جمهور بدهند و به ماشین حامل رئیس?جمهور هجوم می?آوردند اما باز هم فرقی نمی?کرد و ما نامه?ها را از رئیس?جمهور می?گرفتیم و در یک جا جمع?آوری می?کردیم و پاسخ می?دادیم. 
? سرنوشت نامه?ها چه می?شد؟ 
نامه?های درخواست کمک مالی به سازمان?های مربوطه ارجاع می?شد، چون رئیس?جمهور هم نمی?توانست از جیب خودش بپردازد. در بین نامه?ها اما نامه?هایی پیدا می?شد که خیلی احساسی بود. ما آنها را از نامه?های مالی جدا می?کردیم و به رئیس?جمهور ارائه می?داديم. آقای خاتمی هم برایشان پاسخ می?نوشت. همان موقع کتابی هم با عنوان «پی?نوشت?های رئیس?جمهور» منتشر کردیم. 
? صبحِ یک رئیس?جمهور چگونه شروع و برنامه?ریزی می?شود؟ 
ما برنامه?های روزانه رئیس?جمهور را به?گونه?ای تنظیم می?کردیم که از منزل به مراسم، سخنرانی?ها یا بازدیدها برود و بعد به دفتر بازگردد. برنامه?ریزی این برنامه?ها و اولویت?دادن به آنها هم برعهده تیم رئیس دفتر است. گاهی هم ملاقات?هایی در دفتر رئیس?جمهور برگزار می?شد. در این بین بیشتر زمان یک رئیس?جمهور به بررسی کارتابلش و پاسخ?گویی و دستوردادن به نامه?های ارجاع?شده به او می?گذرد. در زمان ما رئیس?جمهور یک ساعت مشخص برای رسیدگی به کارتابلش داشت. 
? پس یک رئیس?جمهور بیشترین زمانش را در دفترش می?گذراند؟ 
بله. همین?طور است. رئیس?جمهور در تمام زمان حضور در دفترش یا به مکاتبات پاسخ می?دهد یا ملاقات حضوری با وزرا، مسئولان و رؤسای سازمان?ها دارد. الان هم به آقای روحانی گلایه می?کنند که خیلی کم ملاقات می?پذیرد اما انصافا هم زمان?دادن و تنظیم ملاقات در دفتر رئیس?جمهور خیلی دشوار است. 
? خود رئیس دفتر رئیس?جمهور فرد پرمشغله?ای است؟ 
دوران ریاست دفتری، پرکارترین زمان کاری من بود. آن روزها دوران خیلی سختی بود. ما دولت را از آقای هاشمی تحویل گرفته بودیم، آیت?الله یک سیستم جزء?بینانه و دقیق داشت و رویه?اش جا افتاده بود اما آقای خاتمی یک مدیر فرهنگی بودند و روحیات و رویه مدیریتی او متفاوت بود. همگون?سازی این تفاوت، زمان?بر بود. من علاوه بر تمام زمانی که رئیس?جمهور در دفترش حضور داشت، در آنجا بودم و زمانی را هم علاوه بر آن برای پرداختن و هماهنگی امور در دفتر می?ماندم. 
? می?شود گفت یک رئیس دفتر این توانایی را دارد که شخص رئیس?جمهور را نسبت به برخی جریان?ها و افراد ایزوله کند؟ 
 ایزوله که نه اما می?تواند تعیین?کننده باشد. رئیس?جمهور راه?های ارتباطی زیادی با بیرون از دفترش دارد؛ دیدارها، سخنرانی?ها و جلسات هیئت دولت مسیرهایی است که جریان?ها و افراد می?توانند با رئیس?جمهور ارتباط برقرار کنند. اما رئیس دفتر تأثیر زیادی بر سبک و نحوه ارتباطات رئیس?جمهور دارد. 
? چه شد که با وجود ارتباط دوستانه و تسلطتان بر امور دفتر رئیس?جمهوری در دوره دوم از این سمت کنار گذاشته شدید؟ 
دلایل مختلفی داشت. مثلا خود این تغییر و جابه?جایی مهم بود و باعث نوآوری می?شد. دلیل دیگر هم فشار?های سیاسی بود که بر من وارد می?شد.
? تغییر شما را نرنجاند؟ 
نه، من همیشه موافق تغییر بودم و هستم. در زمان حضورم در دفتر ریاست?جمهوری حجم کار خیلی زیاد بود. همه فشار?ها روی من بود، خیلی دوران سختی بود، اصلا نمی?شد زندگی کرد. من هرگز ناراحت نشدم، چراکه همچنان از دوستان آقای خاتمی بودم و بعد هم معاون پارلمانی رئیس?جمهور شدم و پس از آن فشارها روی من کمتر می?شد. 
? این فشارها چه بودند؟ 
آن زمان چندتا سایت بودند که علیه چهره?های اصلاح?طلب خبر می?نوشتند. فضاسازی?هایی که علیه من می?شد و اكنون هم می?شود، همه از این داده?هاست؛ مثلا می?گویند اعترافات من در دادگاه سال ٨٨ به?خاطر مسائل شخصی بوده است، درحالی?که باوجود این?همه شایعات، من در زمان زندانی?بودنم در سال ٨٨ یک?بار هم درباره مسائل شخصی بازجویی نشدم و اتهام اخلاقی هم نداشتم، اما بیرون زندان می?گفتند که مسائل شخصی داشته و پرونده?ها را جلویش گذاشتند و او به هرچه آنها خواسته?اند اعتراف کرده است.  آن ایام سایتی بود به نام «گویا آ/ goyaa» که به?همراه روزنامه?های تندرو، تیتر زدند، «دختر ابطحی دنبال کلاس رقص»... آن روز که به خانه رفتم دخترم شوکه شده بود و دائم دیالوگ?هایش با دوستش را که تلفنی با هم صحبت کرده بودند برایم تعریف می?کرد و سعی داشت برایم توضیح دهد اصل ماجرا چه بوده است و مطلب سایت?ها و روزنامه?ها صحبت?های دوست او بوده است، نه خود او یا اینکه یک مرتبه پخش می?کردند من در استخر مختلط در خارج از کشور بوده?ام. یک مورد دیگر این بود که فردی در روزنامه... علیه من ادعا کرد من را با شلوارک کنار ساحل بیروت دیده?اند. بگذریم که من اصلا دریارفتن را دوست ندارم و در بیشتر از سه?سالی که بیروت بودم، هرگز به دریا نرفتم. اگر بخواهم دریا بروم هم با عبا و عمامه که نمی?روم یا عکسی دیگر از من به?همراه چند روحانی دیگر منتشر شد که در ساحلی بودیم که خانم?ها با بیکینی حاضر بودند، نکته جالب این عکس فتوشاپی، شلوارک?پوشیدن ما با عمامه بود (می?خندد). در این عکس ما لخت بودیم و عمامه بر سر داشتیم...، این موضوعات روی آرامش ما خیلی تأثیر می?گذاشت. البته الان نگاه جامعه و سبک زندگی جامعه به این موضوع تغییر کرده است، اما این دست موضوعات در آن روزها خیلی اذیت?کننده بود. 
? برخورد خانواده?تان با این موضوعات چگونه بود؟ 
خوشبختانه من خانواده منسجمی دارم که همواره و باوجود این شایعات همراه و همدلم بوده?اند. همان سال?ها خیلی سعی کردند زندگی شخصی من را به?هم بریزند که نتوانستند. 
? آنها با این شگرد موفق شدند خانواده برخی دوستان را به هم بریزند و فرزندان را علیه پدرانشان بشورانند، اما در مورد خانواده من نتوانستند و من خدا را از این بابت شکر می?کنم.

 چرا این دست فشارها نسبت به دیگر سیاست?مداران درمورد شما شدت بیشتری دارد؟ 
من کمی شاد هستم. این را قبول دارم و نسبت به دیگران کمی خارج از عرف?تر عمل می?کنم، اما خانواده من می?دانند که من همین هستم، ضمن اینکه مرزهای شرعی باز است که نیازی به تخلف از شرع نباشد. ضمن اینکه انسان?ها آفریده شده?اند و ممكن است گناه کنند و اشتباه?کردن اجتناب?ناپذیر است، اما مجموع برداشت من این است که قطعا عملکرد من در سیاست خیلی خوب بوده است که اینها فقط در تلاشند اتهام?های شخصی بزنند. 
? موضوع دیگری که برایتان حاشیه?ساز شد، صحبت?های همسرتان پس از دوران انفرادی شما در تابستان ٨٨ بود. همسرتان بعد از اولین ملاقات با شما خبر داد که محمدعلی ابطحی در قریب به ٤٠ روز انفرادی ١٨ کیلو وزن کم کرده و می?گوید قرص?هایی به او می?دهند که از دنیا بی?خبر می?شود؟ 
من گفتم به من قرص می?دهند، اما الان نمی?دانم تأثیرش چه بوده است، شاید این موضوعات برداشت همسرم از حال?وروز من بوده است. اما انصافا یادم نمی?آید در اولین ملاقاتم بعد از سی?وچندروز انفرادی با همسرم چه گفته?ام. 
? می?گفتند ابطحی به?خاطر موضوعات شخصی و اتهامات اخلاقی اعتراف کرده است... .
به خاطر همین است که من می?گویم من یک بازجویی شخصی هم پس نداده?ام و همه مباحث سیاسی بوده است. ما را دو روز بعد از انتخابات بازداشت کرده بودند. خوب است یادآوری کنم که من عضو ستاد میرحسین هم نبودم. من در ستاد مهدی کروبی فعال بودم. 
? پس موضوع بازجویی?های شما چه بود؟ 
٧٠، ٨٠ درصد بازجویی?هایی که من پس می?دادم، بازجویی در مورد دولت اصلاحات بود، نه شخص خودم. بیشتر مسائل درباره موضوعات دوران اصلاحات بود.