صبوري و تابآوري تاريخي ايرانيان

دکتر سعيد معدني

ظاهرا ايرانيان در مقاطعي از تاريخ ديرينهشان در مقابل بيگانگان با دولتهاي خود همراهي کرده و در مواجهه با تنگناها و سختيها صبوري کردهاند. بخصوص اگر حاکمان و حکومتگران را قبول داشته و به ايشان اعتماد کردهاند. البته تحليل اين موضوع مفصل بوده و  فرصت ديگري ميطلبد. ولي عجالتاً دو دليل عمده ميتواند علت اين همراهي باشد 1- دولت مزبور را قبول داشتند (مثل زمان مصدق که در ذيل ميخوانيم) و 2- آلترناتيو (جايگزيني) براي حکومت فعليشان تصور نميشد و يا وجود نداشت.

آن چه که در تاريخ ميخوانيم ايرانيان در زمان مصدق در مقابل استعمار انگلستان و در جريان ملي شدن صنعت نفت در کنار "دولت ملي دکتر مصدق" ايستادند و در مقابل محاصره اقتصادي انگلستان و خارجيها صبوري کردند. تا آنجا که "دانکن ساندز" سياستمدار و دولتمرد انگليسي 70 سال پيش در يک سخنراني گفته است تاريخ ايرانيان نشان ميدهد که مردم ايران در مقابل سختيها خود را تطبيق داده، مقاومت کرده و خم به ابرو نمي آورند! 

در تاريخ مي خوانيم: 

" در 21 ماه مه 1952 (ارديبهشت 1331و 14 ماه پس از ملي شدن نفت ايران) دانكن سندز (ساندز) سياستمدار، دولتمرد انگليسي و داماد وينستون چرچيل نخست وزير وقت پيشنهاد كرد كه آسان ترين راه حل مسئلهاي به نام «ايران» كه به وجود آمده است اين است كه ايران بار ديگر ميان دولتهاي لندن و مسكو قسمت شود!. وي كه در پارلمان انگلستان سخن ميگفت، اضافه كرده بود: «محاصره اقتصادي ايران موثر واقع نخواهد شد. مروري بر تاريخ ايران نشان مي دهد كه چگونه ايرانيان ياد گرفتهاند كه در جريان سختي ها خود را با هر وضعيت روز تطبيق و بدون خم آوردن به ابرو به زندگاني عادي ادامه دهند. آنان بدون صادرات و واردات هم ميتوانند دوام يابند؛ به همان گونه كه در يك سال اخير (سال 1951) زندگاني عادي خود را ادامه دادند و به گزارش روزنامه نگاراني كه از ايران ديدار كرده اند سرزنده و مبارزطلب هم شده اند." 

همان طور که ميخوانيد در آن زمان هم عدهاي معتقد بودند تنها راه شکست مقاومت مردم و صبوري و تابآوري ايرانيان، حمله کشورهاي خارجي و تصرف آن است.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و چهارم – شماره 959)