سلامی و کلامی...

برق نداريم، آب نداريم، اتاق مناسب نداريم

یونس قیصی زاده

فصل گرما رسيده و قطعي مکرر برق و کمبود آب، قصد دارد احساس گرماي هوا را براي شهروندان ايراني در اين فصل داغ چند برابر کند، وضع اقتصادي که داغون شده باشد، هر روز خود را در جاهاي مختلفي نشان داده و مردم را زير فشار مي گذارد و اين بار نوبت قطعي برق و کمبود آب است تا نشان دهد اين سالهاي سخت تحريمي و سوء مديريت ها، چه بر سر زير ساختهاي کشور ما آورده است.

اقتصاد که داغون شده باشد يعني در حالي که فقط 5 ميليارد دلار درآمد نفت و گاز داريم، چگونه مي خواهيم فقط در صنعت برق و براي جلوگيري از مشکلات آن، سالانه 2 ميليارد دلار براي نيروگاه هاي جديد که بتوانند 3 تا 4 هزار مگاوات برق جديد توليد کنند، سرمايه گذاري کنيم؟

جالب است که کسي زير بار مسئوليت افزايش ناگهاني 20 درصدي مصرف برق در يک سال هم نمي رود و هر روز از يک متهم جديد رونمايي مي شود؛ يک روز مزارع استخراج ارز ديجيتالي عامل اين افزايش ناگهاني مصرف مطرح مي شود و روز بعد صادرات برق به همسايگان و روز ديگر از مدار خارج بودن نيروگاه هاي توليد برق و آخر سر هم مثل هميشه باز مردم مقصر اصلي معرفي مي شوند که چرا لامپ اضافي را خاموش نکردند و الان بايد همه لامپ هايشان خاموش شود تا بهينه سازي مصرف برق را ياد بگيرند.

همه اين ها يک طرف، که البته برق رفتگي مکرر براي بوشهري ها سخت تر هم است چرا که علاوه بر گرمي بيشتر هوا، عنوان پايتخت انرژي ايران را هم دارند و ميزبان نيروگاه اتمي هم هستند که در جوارشان با سرمايه گذاري هنگفت قرار بوده قسمتي از برق کشور را هم تامين کند، که الان حتي نمي تواند از برق رفتگي شهر خودش هم جلوگيري کند و اين طور است که هنگام برق رفتگي و عرق ريزان و زمزمه کردن چيزهاي ناجوري زير لب، به نيروگاه هم نگاه حسرت باري مي اندازيم که تو ديگر چرا؟! عليرغم اين همه پولي که به پايت ريخته ايم، با ما بي وفايي مي کني و کمک حال ما در تابستان نيستي؟!

سالها پيش فيلمي را ديدم که خانواده اي در شرايط سختي قرار گرفته بودند و والدين با بچه هايشان ضرب گرفته بودند و مي خواندند: آب نداريم، برق نداريم، اتاق مناسب نداريم... 

حالا حکايت ما شده در تابستان بوشهر که برق رفته و آب قطع شده و از دست زلزله هاي پي در پي، عنقريب است که اتاق مناسب هم نداشته باشيم.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و چهارم – شماره 959)