او نیز از عاشقان این روزگار است...

دکتر عباس عاشوری نژاد

هر چه قدر بیشتر در احوال انسانِ این روزگار می نگرم بیشتر متقاعد می شوم که" سياره ما ديگر نيازى به آدم هاى موفق ندارد! اين سياره به شدت نيازمند افراد صلح جو، درمانگر، ناجى، قصه گو و عاشق است ..."

هر چه قدر بیشتر می اندیشم، بیشتر متقاعد می شوم که مفهومِ "موفقیت" که زمانی عصای دست ما برای کار و تلاشِ هدفمند در جهت زندگی آرام تر بود، امروزه استحاله شده و نه تنها دیگر عامل خوشحالی و تحقق خوشبختی نیست، بلکه دقیقا مانعِ جدّی خوشبختی و خوشحالی ما شده است!  چرا که ما، در این روزگار، دیگر نمی کوشیم تا در کار و تحصیلات و کسب ثروت و غیره (شاخص های موفقیت) ارتقا پیدا کنیم تا حالمان بهتر شود و خوشحالانه تر زندگی کنیم بلکه تقلّا می کنیم تا در این شاخص ها به رتبه های بالاتر ارتقا یابیم و این ارتقا - شما بخوانید موفقیت- را ابزار و وسیله نمایش خویش و پُز دادن به دیگران قرار دهیم!

در روزگاری این چنین تیره و تار باید این جمله را با آب طلا نوشت و هر روز با صدایی بلندتر برای خویش و دیگران خواند تا شاید تجات دهنده ما باشد:  "سياره ما ديگر نيازى به آدم هاى موفق ندارد! اين سياره به شدت نيازمند افراد صلح جو، درمانگر، ناجى، قصه گو و عاشق است..."

خوشبختانه در بندر زیبای ما: بوشهر، از قدیم ترین ایام تا همین امروز، افراد صلح جو، درمانگر، ناجى، قصه گو و عاشق کم نبوده اند. اما مساله اینجاست که این افرادِ عاشقِ قصه گو، بنا به ویژگی های ذاتی و شخصیتی شان، معمولا ترجیح می دهند در انزوا زندگی کنند و باز هم جای خوشبختی است که افراد معدودی هستند که به معرفی این قصه گویان عاشق و قصه های عاشقانه آن ها می پردازند.

از جمله این نادره افراد، دوست عزیز و ارجمندم جناب مهندس فرشید جان احمدیان است. جان احمدیان سال های زیادی از عمرش را به معرفی داستان و داستان نویسان بوشهر و تحلیل نوشته های آنان پرداخته است. حاصل زحمات این دوست فرهیخته، چندین یادداشت و مقاله و کتاب گرانسنگِ و از جمله آن ها کتاب "صد سال داستان نویسی بوشهر" و "فرهنگنامه داستان نویسان بوشهر" است.

جان احمدیان که خود از انسان های عاشق این روزگار است، شخصیتی مهربان و قابل احترام است که پیوسته در عرصه فرهنگ بوشهر حضوری فعال دارد.

من از دور و نزدیک شاهد فعالیت های او هستم و به حضورش در عرصه فرهنگ و ادب استان افتخار می کنم و مخصوصا هرگز به خاطر نمی برم که در روزگاری دور، که انجمنِ بزرگِ اهل قلم برپا بود، ایشان در کنار استاد فقید زنده یاد محسن شریف، جناب خورشید فقیه، جناب سینا برازجانی، خانم مینا درعلی، خانم مهری کرمی، خانم سارا مویدی و دیگران چه زحمت ها کشیدند و چه خدمات ارزنده ای ارایه کردند.

اگرچه آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت و انجمن اهل قلم غیر فعال شد، ولی جای خوشحالی است که این دوستان عزیزم و به خصوص جناب مهندس جان احمدیان همچنان فعال است و تلاش  های او در برگزاری همایش دو سالانه داستان نویسیِ و تالیف کتاب و... قابل تقدیر است. بدین وسیله و به این بهانه زاد روزش را تبریک می گویم و برایش از درگاه خداوند جان و خرد سلامتی و بهروزی و خوشحالی آرزو می کنم.