به خود آییم و انسانیت را دریابیم

ناصر باستی

کرونا آمد و هر روز دریچه تازه ای از انسانیت را بست؛

همگان نیک می?دانیم پاندومی کرونا هم اکنون چه شرایط تلخ و مصیبت باری رابر دوش مردم گذاشته و روزها و لحظه هایمان چه ناباورانه در انتظاری سخت و سنگین برا از دست دادن عزیزان سپری می?شود، 

در این مقوله قصد بر نقد مدیریت ناکارآمد نظام تصمیم سازی در حوزه سلامت و شیوه تصمیم گیری در مدیریت کلان کشور نیست که امروز نقل هر محفل و درددل هر دردمندی است.

لیکن حال که می بینیم هیچ امید و اراده ای برای برون رفت از این وضعیت فلاکت بار دیده نمی شود و افتخار نظام، بازی با رنگ  های قرمز و سیاه حاجی فیروزی و شمارش موج های کرونایی است، به حکم عقل آدمی و روح انسانی، انتظارمساعدت و همراهی مردم رنج کشیده با یکدیگر و تلاش برای تامین مرهمی بر روی زخم های به عفونت رسیده مردم، فرضی ضروری و امری اجتناب ناپذیر می نماید، لیکن شنیدن خبرهای نفرت انگیزی، چون فروش واکسن تقلبی، احتکار سرم و دارو، صادرات اکسیژن، افزایش روزافزون قیمت کپسول اکسیژن و هزینه سرسام آور اجاره این کپسول ها، برگزاری مجالس سوگواری بدون هیچ قید و بند، هجوم مسافرت?ها در تعطیلات، اجاره پلاکهای خودروهای متعلق به استان?های گیلان و مازندران، اجاره کارت ملی شهروندان در شهرهای مقصد تفریح، مسافرکشی با ماشین های پلاک شهرهای شمالی کشور در ورودی ها و تا فروش هویج به کیلویی بیش از ۲۷۰۰۰ تومن، پیداست که این گونه از انسانیت بدور شده ایم.

کشورمان امروز، هم رکوردار تلفات و مبتلایان به کروناست هم شاهد بازار گرم حراج مفت جان انسانهاست، دیگر شرف و انسانیت رنگ باخته، وجدان و اخلاق و آدمیت رخت بر بسته و از سر حرص و طمع و مال اندوزی و کسب درهم و دیناری گرگ وار در حال دریدن همدیگریم و چه حیرت انگیز منادیان و مدعیان نجابت بخش و رهایی دنیا از جور و ظلم و بی اخلاقی و ساختن مدینه فاضله، از «لژ نشینان» دیدن این  تراژدی و بزم محفلند.  به خود آییم و انسانیت را دریابیم که دیگر فرصتی برای از دست دادن و وقتی برای هدر رفتن نمانده است.

(هفته نامه نسیم جنوب - سال بیست و چهارم - شماره 970)