افغانستان را چه می?شود؟

عبدالمجید زنگویی

باز هم به دام حیله و تزویر و خشم و خشونت و انتقام جویی قرون وسطایی طالبان درافتادن، باز هم در ملاء عام به گناهی موهوم و تهمتی ناروا، ضربه های شلاق وحشیانه را تحمل کردن، باز هم از وحشت زندان و اعدام و هزار درد بی درمان دیگر، خانه و کاشانه و خویشان و بستگان را وانهاده و زحمت مهاجرت به ناکجاآباد را برگزیدن.

مردم فقیر، اسیر و بی دفاع افغانستان را می گویم؛ که در چنگ خونین طالبان به اسارت افتاده اند بی هیچ پشتوانه و حمایتی از جهانی که گویی در خوابی سنگین فرو رفته یا خود را به خواب زده است. 

کدام انسان متعهد و شرافتمند در برابر وقایع و رویدادهای افغانستان می تواند ساکت و بی تفاوت بماند؟

تقصیر را به عهده ی چه کسی یا کسانی بیندازیم؟ جو بایدن؟ اشرف  غنی های دزد و ناپاک و بی مسئولیت؟ ارتش بی سر و سامان و نظام نایافته و آموزش ندیده و گرسنه ی افغانستان؟ کشورهای بی تفاوت و بی توجه غربی و همسایگانی چون پاکستان، و یا آنان که در این میان در انتظار منافع و سود کلان خویش اند، همچون روسیه و چین؟ 

آنان که گفتند و می گویند: «طالبان عوض شده اند و طالبان 20 سال پیش نیستند و خشونت قرون وسطایی را کنار گذاشته اند و اصیل و قابل اعتماد هستند.» از دیدگاه این نگارنده، هر کدام به سهم خود در این روند و راستا و آن گاه که از طالبان هر کدام به گونه ای پشتیبانی کردند و می کنند، مسئولیت دارند. به راستی چگونه ترامپ و جو بایدن بی آن که دولتی فراگیر تشکیل دهند یا با طالبان قرارداد صلح موثق و مطمئنی ببندند، که پای بند هیچ گونه اصول و قاعده و قانون نیستند، بی هیچ برنامه ریزی درستی افغانستان را به دامن طالبان انداختند و با توجیه مسائلی غیرقابل قبول، ملّتی را تنها گذاشتند. به راستی آقایان ترامپ، جو بایدن، زالمای خلیل زاد و... نمی دانند و نمی دانسته اند که گروه های ایدئولوژیکی افراطی،  پای بند قرارداد و قول و قرار و تعهدی نیستند؟ 

آیا داعش، طالبان، القاعده، بوکو حرام و .... به قرارداد و تعهد پای بند هستند؟ چرا آمریکا و غرب از احمد مسعود و پنج شیری ها در برابر طالبان حمایت نمی کنند و آنان را در برابر این قوم خشمگین و انتقام جوی تا دندان مسلّحِ متحجّرتنها گذاشته اند؟

چرا آمریکا میلیاردها دلار مهمات و اسلحه جنگی را در اختیار طالبان قرار داده؟ آیا برنامه حمله ی و جنگی با یکی از همسایگان در پیش است؟ چگونه ارتشی ساختند که در برابر عده ای موتورسوارِتنهاتفنگ و مسلسل به دست، با دمپایی به پا، بدون هیچ گونه مقاومتی تسلیم شدند و یک به یک شهرها را واگذار کردند؟ 

می دانیم که طالبان برخلاف وعده ای که داده بودند، هم اکنون رفتار خشن و غیرانسانی قرون وسطایی خود را یکی پس از دیگری به اجرا درمی آورند. شلاق می زنند و به زندان می اندازند و اعدام می کنند و اکنون فاش شده که در پنجشیر، گورستان های دسته جمعی ناشی از کشتکار طالبان از مردم بی گناه و غیرمسلح کشف شده است و صدای دنیا هم درنمی آید. درست است که هر کشوری به فکر حفظ منافع خویش است، اما این طرز تفکر با کدام قانون انسانی همخوانی دارد که ملتی را با دستی خالی، در برابر خونخوارانی چون طالبان تنها بگذارند و گاه پنهانی با آنان هم رابطه دوستی برقرار کنند.

طالبانی که  خود را هم چون مسلمانان صدر اسلام، جهادی می دانند و می خوانند و غیر خود را دشمنی می دانند که خونش مباح است و آشکارا خود را جهادی یا مجاهد می خوانند. و هنگامی که بر دشمن یعنی غیرخودی پیروز می شوند «از سوزن تا زن غیرخودی را تا قیامت متعلق به خود می دانند» که بر دشمن پیروز شده اند. و زن و فرزندان آنان را هم اعم از دختر یا پسر، به نوعی به مالکیّت خود می گیرند.

ببینیم چگونه قانون را به نفع خود تفسیر شرعی می کنند. 

نگارنده این سطور، به عنوان فردی ایرانیِ مسئول و متعهد در همسایگی افغانستان، به شدت نگران و به فکر مردم بی پناه این کشور هستم؛ کشوری که روزی جزیی از خراسان بزرگ و کشور ایران بوده و انگلیس استعمارگر، با  حیله و ترفند و جنگ و خونریزی و تهدید، در زمان حکومت قاجاریه، آن را از ایران جدا کرده بود، نگرانم که سرانجام پنجشیر بدون کمک دولت های خارجی و امکانات لازم، در حالی که در محاصره ی طالبان بسر می برد، تا کی مقاومت خواهد کرد؟ 

آیا امکان ندارد طالبان، مردم افغانستان، به ویژه شیعیان را قتل عام کنند و برای گرفتن امتیاز از دیگران، مقصر کشتارها را به داعش نسبت دهد؟ 

مانند قتل عام مسجد شیعیان هزاره که به داعش نسبت دادند، آن هم از نوع انتحاری؟ و سرانجام این که، جو بایدن که در این میان با آبرو و اعتبار آمریکا هم بازی کرد، باید پاسخگوی تصمیم گیری و اعمال شتابزده خود در برابر تاریخ و مردم افغانستان باشد. اگر چه مدّعی است افغانستان و دولت آن، خود باید حافظ جان و مال و سلامت کشور باشند و آمریکا وظیفه خویش را در مدت 20 سال انجام داده است، که البته با دولتی آن چنانی که بر افغانستان حکومت می رانده، غیرقابل قبول و توجیه است. 

  (هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و چهارم ، شماره 979)

#بوشهر #بوشهری #بوشهریا #خلیج_فارس #روزنامه #مقاله #نسیم_جنوب