دوستت مي ? دارم بوشهر

نسیم جنوب - رضا نکيسا: آدمي در هرجا بدنيا مي ? آيد تعلق خاطري دارد از جنس دوست داشتن، علاقه که همزاد اوست و همراهش، موطن آدمي او را چنان گهواره کودکي ? اش در بر مي ? گيرد و تا کوچه و پس کوچه ? هاي خاطرات شيرين دوران کودکي ? اش همراهي مي ? کند. نوستالژي که تا آخرين لحظه حيات با او و همراه اوست.

بوشهر را دوست دارم براي شعر و سرودهايش، نغمه شاعرانه ? اي که از اعماق جان سرچشمه گرفته و روح آدمي را نوازش مي ? کند، در کنار ساحلي آرام در امتداد خليجي گرم، به گرمي و صفاي مردمانش، ساده و بي ? آلايش بدون آميختگي در پيچي دگي ? هاي عصر جديد، مردماني گرم و دوست داشتني، به حرارت، گرماي تابستان   بي هيچ غرور و خودبرتربيني، من اين شهر را براي همزيستي مسالمت آميزش با تمام اديان، مذاهب و فرهنگها و در آميختگي هر آن کس که به اين شهر در آيد، دوست دارم. و ديگر، زادگاهم و آرامگاه نياکان ? ام. بوشهر شهر فرصتهاي فراموش، در غربت غريب خويش، خو کرده با تابستان ? هاي داغ و آواز جاشوا، هر گوشه اين شهر که مي ? نگري حسي تورا در آغوش مي ? کشد و تا فراسوي خيال با خود مي ? برد.

آري دوستت مي ? دارم بوشهر، براي ترانه خيام در رقص کلام خنياگران، پر آوازت. براي حضور آتشي ? ها، چوبکها، رواني ? پورها، صغيري ? ها، باباچاهي، بياباني ? ها و... دوست دارم.

  آرامش حضورت در کنار خليج فارس تا ابد ماندگار ...

(هفته نامه نسیم جنوب - سال بیست و چهارم، شماره ۹۵۵)