ربع قرن با نسیم جنوب

ديرپا بمان

فرخ روزبهي

از انتشار اولين روزنامه ايران که نامي نداشت و آن را کاغذ اخبار (همان نيوز پيپر) مي شناختند؛ توسط ميرزا صالح شيرازي، در هفتاد سال پيش از صدور فرمان مشروطه، تا نشريات امروزي، تقريباً همواره فعاليت روزنامه نگاري و مطبوعاتي، جذاب اما مخاطره آميز و پر ماجرا بوده است. اين محدوديتها، مشکلات و فشارها پرشماربوده اند. از اقتصاد رسانه و بحث نحوه توزيع آگهي ها که اهرم فشاري هستند در دستان مديران و مقامات استانها و مرکز، تا ظهور رقباي قدرتمند جديد، يعني رسانه هاي ديجيتالي که بر بستر اينترنت فعاليت مي کنند و موجب کاهش   مصرف و ريزش مخاطبان   نشريات چاپي شده اند. البته نبود يک جامعه مدني قوي   درد کمي نيست براي اصحاب مطبوعات و رسانه ها. اين ها را عرض کردم تا همتهاي والا، در مجموعه   هفته نامه وزين نسيم جنوب را قدر بگذارم که به مدت يک چهارم قرن و يا يک سوم متوسط طول عمر يک ايراني خدمت اجتماعي واقعي را در استانمان ارائه کردند.

نسيم جنوب با اگاهي رساني، فرهنگ سازي عمومي در موضوعات گوناگون، تقويت اعتماد متقابل اجتماعي، کمک به همبستگي و وحدت ملي، تلاش براي ارتقا اميد اجتماعي، توجه به هنر و ورزش ها و... در ايفاي رسالت خود موفق بوده است. اين همه را با رعايت اصول اخلاقي در مطبوعات از قبيل: دقت، صداقت، امانت، انصاف و شفافيت به دست آورده است.   از اين روست که نسيم جنوب را در حد قابل قبولي، رسانه ونشريه اي مستقل وتأثير گذار ميدانم. اولين بار که مطلبي   زير عنوان کاستيهاي مقوله انتقاد در ايران را با اضطرابي ملايم به دفتر نسيم جنوب تقديم کردم سيزده چهارده سال مي گذرد! و اينک   هزارمين شماره، چاپ، نگارش...

و دعاي من: ديرين نسيم جنوب ديرپا بمان.

(ویژه هزارمین شماره نسیم جنوب)

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و پنجم، شماره ۱۰۰۰)