«ربع قرن با نسیم جنوب»

افسوس هاي بيست و پنج سالگي «نسيم جنوب»

فرشيد جان احمديان

چقدر زود ربع قرن گذشت و هزارمين شماره «نسيم جنوب» منتشر شد. براي ما که از اولين سالهاي انتشار اين نشريه مطالبمان را در آن چاپ ميکرديم گذشت بيست وپنج سال چيزي جز افسوس از عمر رفته چيزي باقي نمانده است.

افسوس به روزهايي که «نسيم جنوب» و دهها نشريه محلي ديگر با اين باور که مطبوعات رکن اساسي دموکراسي است کارشان را شروع کردند، اميدي واهي که در نيمه دوم دهه هشتاد بر باد رفت و پيشخوان کيوسکهاي مطبوعات از آن همه رنگارنگي مجلات و روزنامه ها و هفته نامه ها به خصوص نشريات محلي خالي شدند و امروز به ندرت روي پيشخوان کيوسکي نشريه اي مي بينيم که کسي در انتظار چاپ آن باشد، در حالي که روزگاري نه چندان دور، فقط به اندازه عمر «نسيم جنوب» مشتاقان خواندن مطالب تازه در انتظار اول هفته بودند تا چشمشان به تيترهاي جنجالي نشريات بيفتد. در اين بين «نسيم جنوب» يکي از پيشگامان اين عرصه در بوشهر بود.

افسوس به صفحه ادبي «نسيم جنوب» که يکي از غول هاي شعر ايران مسئول آن بود و ما مي دانستيم حضور منوچهر آتشي در اين نشريه به اين معناست هر مطلبي منتشر نمي شود مگر آنکه حرف تازه اي در ادبيات داشته باشد و آرشيو آن دوره به خوبي گواه اين ادعاست.

افسوس از همراهاني که بسيار عزيز بودند و دفتر «نسيم جنوب» وعده گاه گاه و بي گاه مان بود و حالا بر سر اتفاق ما هنوز هستيم و آنها جاودانه شدند: از منوچهر آتشي، محسن شريف، محمد حسن آرش نيا، حسن زنگنه، ايرج شمسي زاده، فرج الله کمالي، ماشا رضازاده، ضياء جمالي، زرتشت دواني، قاسم مهديزاده، فراز بهزادي... آن قدر عزيز از دست داده داريم که...

افسوس به دوشنبه هاي ادبي «نسيم جنوب» که منوچهر آتشي و بعدتر محمد حسن آرش نيا گرداننده آن بودند و مشتاقان شعر را دور هم جمع ميکردند و گرمايي خاص به آن محفل مي دادند. حاصل آن جمع شاعران جواني بودند که امروز هر کدام صاحب مجموعه شعري مي باشند.

نميدانم افسوس ها گفتن در بيست و پنجمين سال انتشار «نسيم جنوب» درست بود يا نه، نميدانم، اما وراري بود به حال آن روزها.

و اما يونس عزيز براي مقاوم تات در برابر تمام سختي هاي راه زنده نگه داشتن «نسيم جنوب» تبريک ميگويم.

(ویژه هزارمین شماره نسیم جنوب)

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و پنجم، شماره ۱۰۰۰)