تاسف از   بي توجهي به موزه کهن بندر باستاني سيراف

بي توجهي ميراث فرهنگي به سيراف باستاني

نسیم جنوب - ابراهيم دانش

به مناسبت همايش فرهنگ و تمدن خليج فارس به روايت باستان شناسي که به مناسبت هفته ميراث فرهنگي و به همت اداره کل ميراث استان بوشهر    به مدت دو روز در هتل نخل کنگان برگزار گرديد، توفيق   حضور در جمع بزرگان و دانشمندان و اساتيد حوزه باستان شناسي را پيدا نمودم.

برنامه پايان بخش همايش؛   بازديد از مجموعه ابنيه   کهن؛ تاريخي وآثار باستاني؛ مسجد جامع و موزه باستان شناسي سيراف بود.

هر ايراني   که دل در گرو ايران و هويت تاريخي ايران   دارد با مشاهده اين موزه متاثر و متاسف مي شود.

با پوزش فراوان   هنگامي   که وارد   موزه ميشوي احساس مي کني به يک کارگاه بلوک زني يا يک محوطه مخروبه وارد شده ايد.

متاسفم از اين که نام سيراف بر بلنداي هويت تاريخي ما در مباحث جاده ابريشم تا تجارت دريايي؛ از خليج فارس تا اهميت استراتژيک در منطقه و... مي درخشد، ولي   موزه نگهداري اشيا و آثار باستانيش   اينگونه باشد؟

وارد محوطه که ميشوي با سادگي تمام ؛ بانوان و دختران سيرافي با شيريني جات و حلواهاي محلي کامت را شيرين مينمايند.

تعدادي غرفه در اصطلاح محلي «کپر» بدون هيچ امکانات سرمايشي در هواي گرم و شرجي، صنايع دستي که اکثرا با صدف هاي دريايي تزيين شده به نمايش گذاشته اند.

و بعد وارد موزه ميشوي؛ موزه که چه بگويم ؟

اي کاش حداقل اين تابلو را نداشت، چند اتاق گچ و سنگ با سقف چوبي که بيشتر آنها موريانه خورده يا سست شده است.

بقول محمد کنگاني مدير مجموعه موزه سيراف اين بنا مربوط به دوران دهه چهل و پنجاه بوده که روزگاري مدرسه و دوراني پايگاه انقلابيون بعد از انقلاب بوده و اکنون   محل   نگهداري صدها اشياي عتقيه و سنگ نوشته هاي دوران چندين هزار ساله است که با توجه به قدمت آنها   که به هيچ عنوان   نمي توان قيمت مادي بر آنها گذاشت و بايد گفت منحصر بفرد است.

آيا نگهداري اشيا و   و آثار عتيقه باستاني   در   چند اتاق معمولي با حداقل حفاظت فيزيکي و شرايط قرنطينه اي (در مبحث آب و هوايي و شرايط نور و انبساط و انقباض) در فضاي بدون کولر وجاهت عقلي و قانوني دارد؟

به عنوان يک ايراني که به هويت تاريخي خودم افتخار و احترام مي گذارم هشدار   مي دهم که خطرات جدي   از طرف سارقان و دلالان عتقيقه   جات از يک طرف و فرسايش فيزيکي اشيا گرانقيمت موجود از طرف ديگر و احتمال تخريب ساختمان فرسوده با بافت قديمي بر اثر زلزله يا حوادث غيرمترقبه وجود دارد و مي طلبد که اداره ميراث فرهنگي و گردشگري نگاه ويژه اي به اين نام موزه داشته باشند.

مي دانم که در ادوار مختلف دولتهاي بعد از انقلاب اسلامي مسئولين و متوليان امر به اينجا آمده اند و قطعا اين ساختمان يا يک باب منزل مسکوني که ديگر در هيچ روستايي در کشور هم مثل آن نيست را   ديده اند و حرفها و قولهاي داده اند، ولي چرا به فکر مرمت کامل اين ساختمان و يا ساخت ساختماني در خور شان بندر سيراف و حفظ   اين اشيا    گرانسنگ نبوده اند؟   شايد هم قولهاي داده شده همچون حروف والي نوشته مي شود   ولي خوانده نمي شود.

مستدعي است   به جهت پاسداشت هويت تاريخي خود با مرمت اين ساختمان و يا ساخت ساختماني مستحکم و در خور شان بندر سيراف از اين اشيا قيمتي در برابر هر گونه تعدي و دست درازي   يا حوادث طبيعي، حفاظت فيزيکي و قرنطينه اي داشته باشيد و پيشنهاد مي شود تا تحقق اين موضوع   اين اشيا را در جايي امن تر منتقا يا به حفاظت فيزيکي دقيق تر   و سخت تر اين اشيا در اين محل بپردازيد.

  با توجه به تجارب سفر به بيش از ده کشور جهان و بازديد از موزه ها و آثار باستاني با موضوعات   مختلف دغدغه مندي خود را ابراز نموده ام.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و پنجم، شماره ۱۰۰۳)