عصر ایران؛ سروش بامداد-  کانال مفید «روزنامه?نگاری جدید» تصویر نامه?ای را منتشر کرده که در آن یک مقام تأمین اجتماعی استان بوشهر خواستار جمع?آوری و از بین?بردن هفته?نامۀ استانی «نسیم جنوب» شده و دلیل آن را «زاویه?دار بودن نشریه با دولت و نظام» اعلام کرده است. آن هم درست در روزهایی که این نشریه هزارمین شماره خود را منتشر کرده است.

نامه به امضای «رییس ادارۀ بازرسی و رسیدگی به شکایات اداره کل تامین اجتماعی استان» رسیده و تا لحظۀ تحریر این مطلب خبری دایر بر واکنش مدیر کل ارشاد استان یا مقامات بالاتر منتشر نشده حال آن که نشریه یک محصول فرهنگی است و با مجوز رسمی منتشر می?شود و اگر موردی وجود داشته باشد هیأت نظارت بر مطبوعات تذکر شفاهی یا کتبی می?دهد و دستور امحا و جمع?آوری در صلاحیت رییس بازرسی یک اداره نیست.

شاید گفته شود در سطح ادارات تابع است نه بیرون و اختیار درون را دارند ولی این استدلال هم پذیرفتنی نیست. چرا که اگر پرسنل و مدیران حس کنند رصد می?شوند و در بهبود رفتار خود می?کوشند. 

به عبارت دیگر یک شورای فراقوه ای به نام هیأت نظارت بر مطبوعات مجوزی صادر می?کند و همین که در عصر عسرت مطبوعات هنوز عده?ای با تحمل زیان رنج و دردسر نشر را به جان می?خرند شایان تقدیر است. آن وقت یک مقام محلی به خود اجازه می?دهد محتوای نشریه?ای را زاویه?دار با دولت و نظام تشخیص دهد و دستور جمع?آوری صادر کند در حالی که چنین امری در صلاحیت یک مقام اجرایی نیست و قرار است بازرسی ناظر به امور دیگر باشد.

نکتۀ اصلی و بهانۀ این یادداشت اما موضوعی دیگر و کلان?تر است و آن هم این?که در این نامه دولت را مساوی و مساوق با نظام دانسته است. ?در حالی که دولت?ها می?آیند و می?روند و انتقاد از دولت هرگز به معنی مقابله با نظام نیست. حتی این دیدگاه درباره دولت مورد حمایت مستقیم مرحوم امام در دهه 60 وجود نداشته کما این که نسب اصول گرایان امروزی به منتقدان همان دولت می?رسد.

مساوی دانستن دولت با نظام روی دیگر سکه یک?سان دانستن اعتراض به «رفتار» با «ساختار» است و هر دو برای امنیت جامعه زیان?بار.

سال 88 در حاشیه همایشی دربارۀ اتفاقات پسا انتخابات همین امر را با یک مقام عالی رتبه مطرح کردم و بسیار استقبال کرد و خواست موضوع را در پنل به بحث بگذارم و البته مجالی فراهم نیامد.

یک?سان نگاری دولت با نظام و رفتار با ساختار بسیار مخاطره آفرین است. زیرا اگر مردم از تغییر با تغییر دولت?ها ناامید شوند نقد خود را متوجه ساختار می?کنند و از این منظر یک?سان?انگاری دولت با نظام شاید در کوتاه مدت به نفع دولت مستقر باشد تا انتقاد را در نطفه خفه کند اما قطعا به سود نظام سیاسی نیست.

به یادآوریم در دهه های 20 و 30 و حتی 40 خورشیدی با تغییر دولت?ها فضای سیاسی تغییر می?کرد ولی در سال 57 تغییر پیاپی چند دولت افاقه نکرد. چرا؟ چون امیر عباس هویدا برای دولت شأن مستقل قایل نبود و دولت مفهوم قبلی خود را از دست داد. 

پس در این قضیه اولا مطابق قانون اساسی هیچ مقامی حق تحدید و تهدید آزادی?های قانونی را ندارد و اقدام او مصداق تخلف است ثانیا زاویه داشتن با دولت به معنی زاویه داشتن با نظام نیست و اساسا جرمی به نام زاویه با دولت تعریف نشده است و به فرض که چنین باشد تشخیص آن با رییس اداره بازرسی نیست.

شگفتا که دولت روزنامه و این همه خبرگزاری و هر وزارتخانه سایت دارد و چند خبرگزاری سابقا منتقد دولت سابق هم ستاینده و گاه مداح دولت فعلی شده اند و صدا و سیما هم از بام تا شام در حال تعریف و تمجید از دولت است و سیراب نمی شوند و انتظار دارند یک هفته نامه محلی هم سخنی ننویسد که به تریج قبایشان بربخورد!