جامعه دستوري

دکتر سجاد بهزادي

«به تو دستور مي ? دهم قيمت ? ها را کاهش دهيد... به شما دستور مي ? دهيم حجاب تان را رعايت کنيد... دستور مي ? دهم در عرض يک هفته قيمت دلار را کنترل کنيد... دستور مي ? دهيم فلان نشريه (نسيم جنوب) را جمع ? آوري و منهدم کنيد.»

وقتي اجزاء يک سيستم حکم ? راني کارکرد خود را از دست مي ? دهد، حکم ? ران ? ها به فکرحل دستوري مسئله ? ها مي ? افتند. در اين ميان بداخلاقي آشکار مي ? شود تا جايي که يک مدير دولتي دستور به جمع ? آوري و منهدم کردن يک نشريه محلي مي ? دهد.

قامت برخي مديران اين دولت چقدر کوچک شده است که خير و نيک دولت متبوع خود را حتي نمي ? فهمند و هزينه ? هايي بي ? جهت بر ديگر هزينه ? ها درست مي ? شود و جامعه را تشويش مي ? کنند.

به نظر من اتهام تشويش افکار عمومي که پيش از اين عموما براي روزنامه نگاران مطرح بود اين بار دامن يک به اصطلاح مديري را گرفته است که بدون دليل منطقي و حکم قضايي و با يک دستور بي ? خردانه، ذهن جامعه را نسبت به يک نشريه مشوش کرده است.

در اين دنيايي که مرزهاي دانش و آگاهي بي ? منتهاست، دولت بايد رنجيره مديران ناآگاه خود را در يک جايي کنترل کند. مگر مي ? شود با پاک کردن صورت مسئله و از بين بردن توزيع يک نشريه، آگاهي را متوقف کرد؟ قدرت متکي به قانون، جاي قدرت ? هاي دستوري را بگيرد و جامعه ايران بيش از اين ملتهب نشود.

(هفته نامه نسیم جنوب- سال بیست و ششم، شماره 1067)