خانواده ? هاي ايراني؛ فقر را مديريت مي ? کنند

دکتر سعيد معدني

يکي از همکارانم به مطب خواهرشان که پزشک متخصص زنان است رفته و خواهر پرسيده " با اين حقوق و درآمد چطور زندگي مي ? کنيد؟ " دوست ما در   جواب گفته " مازندگي نمي ? کنيم، ما فقر را مديريت مي ? کنيم! "

همه ? ي ما به نوعي هر سال و هر ماه و هر روز فقيرتر و فقيرتر مي شويم و برخي از خرج ? کردها را کم مي ? کنيم وبه طبقه ? ي پايين ? تر سقوط مي ? کنيم. براي مثال هر سال مطب ? هاي دندانپزشکي خلوت ? تر و خلوت ? تر مي شوند، چرا که جامعه توان پرداخت هزينه ? هاي اينچنيني را ندارد. دوستي به خاطر هزينه بالا آن ? قدر رفتن به دندان پزشکي را عقب انداخت که ماه پيش در سنين ميان ? سالي پانزده تا از دندان ? هايش را کشيده تا از درد دندان   مزمن راحت شود و با دندان مصنوعي بقيه عمر را سر کند.

آن ? يکي ده- دوازده سال است که اتومبيل ? اش را   عوض نکرده به معناي واقعي لگن شده و ديگري حتي ازعهده ?? ي تعمير اتومبيل لگن خود هم بر نمي ? آيد. سومي ماشين را مي ? فروشد تا پول پيش کرايه منزل را تامين کند و براي يکسالي زندگي کند. ديگري فرزندش را که قبلا به مدارس غيرانتفاعي مي ? فرستاد حالا ديگر بودجه ? اش نمي ? رسد و فرزند را به مدرسه دولتي شلوغ، با معلمان خسته ? از گراني و تورم فرستاده است. اين پدر حالا در چشم فرزندش بيش از پيش تحقير شده است. بسياري هزينه مراجعه به پزشک را ندارند و هربار درمان را به تاخير مي ? اندازند. آن ? ها مي ? دانند که خسارت اين تاخير در آينده جبران ? ناپذير است ولي فعلا فقر را مديريت مي ? کنند.

از بعدي ديگر همچنين اين روزها به خاطر بيکاري و افزايش جوانان بيکار هر روز در کوي و برزن شاهد روند روبه رشد موبايل دزدي و کيف دزدي و ديگر رفتارهاي مجرمانه هستيم. امروزه با اين تورم و گراني سرسام ? آور، بيش از 80 درصد مردم فقير هستند. برخي مستاصل شده و فقر را پذيرفته ? اند، برخي فقيرند اما ظاهرشان از تک و تا نيفتاده است. نمي ? دانم مسئولين تا کي مي ? خواهند جامعه 80 - 90 ميليوني را همين ? طور رها کنند و هر روز بيکاري و گراني و تورم و مهاجرت نخبگان و... افزايش يابد. مهمتر آن ? که در آينده نه چندان دور جمعيت کشور از صد ميليون نفر هم عبور خواهد کرد اين ? که چه برنامه اي براي آينده جمعيت صد ميليوني دادند معلوم نيست.     

يکي به تمسخر به من مي ? گويد " تو را چه شده، نصيحت ? الملوک شده ? اي! " اما مي ? دانم که اگر فکري عاجل نشود جامعه دچار بحران ? هاي عميق پي در پي و جبران ناپذير خواهد شد. مسئولين و مديران ارشد جامعه بايد فکري به حال جامعه بکنند. همه کارشناسان متفق ? القوال ? اند که تنش ? زدايي با جهان بويژه جهان غرب، و جذب سرمايه ? گذاري و رونق اقتصادي و افزايش اشتغال و اصلاح در ساير سياست ? هاي کلان مملکتي راه حل مشکلات کشور است. اما نمي ? دانم چرا اينقدر در مقابل پيشنهادهاي کارشناسان مقامت مي ? کنند تا جامعه فقير و فقيرتر شود. به هرحال ما کاري از دست ? مان برنمي ? آيد. فقط همين نصيحت ? الملوکي! براي ? مان مانده. مي ? دانم بسياري افراد متخصص، کاردان و دلسوز اين سخنان را بارها و بارها و بسيار بهتر از من گفته ? اند و نوشته ? اند. اما چه کنيم چاره ? اي جز گفتن و نوشتن نداريم. وذکر فان الذکري تنفع ? المومنين.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم، شماره 1070)