شهراد ميدري

 

بعد از اين ? ها حق نداري باز در خوابم بيايي

حق نداري بارِ ديگر رويِ اعصابم بيايي

 

دست بردار از سرم، خسته نکن خود را که از نو

مثلِ تصويري سرِ خود گوشه ? يِ قابم بيايي

 

بي ? خودي زحمت نکش، لازم ? نکرده دلبرانه

سويِ تنهاييِ چيني ? وارِ سهرابم بيايي

 

کم بکش محصولِ خود را هي به رخ، اصلن که گفته؟

گونه سيب و چشم زيتون و لب عنابم بيايي

 

سهمِ شب ? هايم پس از اين هرچه تاريکي شود باز

صد شرف دارد به اين ? که جايِ مهتابم بيايي

 

ماه و کوکب هيچ، اصلن شعله ? يِ فانوس هم هيچ

خوش ندارم جايِ حتا کرمِ شب ? تابم بيايي

 

باز هم گفتي دلت کرده هوايم، چه غلط ? ها!

تو غلط کردي بخواهي در تب و تابم بيايي

 

مهر تو خط خورده از دل، پس برو ديگر نبينم

بعد از اين تا نسخه ? يِ خطيِ نايابم بيايي

 

پر بکش مرغابيِ وحشي به هر سويي دلت خواست

نه! نمي ? خواهم به جايِ قو به تالابم بيايي

 

هرچه بود از من گذشت و من گذشتم از خيالت

پس مبادا بعد از اين تا خلوتِ نابم بيايي

 

شاعر اين شعر را ديوانه کردي، دست بردار

گفته باشم حق نداري باز در خوابم بيايي