به مناسبت تعطيلي فستيوال موسيقي کوچه

مرثيه اي براي موسيقي

رضا نکيسا

  چند روزي از فستيوال کوچه نگذشته بود که خبري تعطيلي آن   بهت و اندوه   از جان سختي، عدم تحمل و مدارا حيرت دوستدارانش را برانگي خت. رويدادي که اگر تعطيل نمي ? شد کام مردم و هنرمندان را تا سال ? ها شيرين مي ? کرد و خاطراتي زيبا را به يادگار مي ? گذاشت.

هميشه يک راهکار و يک نسخه رنگ و رفته تجويز مي شود آن هم «تعطيلي» براي همه چيز و هر آن چه که از نگاه عده ? اي ناپسند آيد، جايگزيني را هم براي آ ن نيست.

شروع فستيوال موسيقي کوچه جاني دوباره به شهر داد و در اين بي ? حالي روزگار، همراهي و شوق پير و جوان را برانگيخت بود، کمي مدارا و مديريت مي ? توانست آن شود که اهالي هنر موسيقي و مخاطبانش توقع ? اشان مي ? رفت.

اين مدل رفتارها فقط يک سوال را براي هر مخاطب و شن ونده ? اي تداعي مي ? کند:

چرا تصادفات جاده ? اي و اين همه تلفات براي صنعت خودروسازي چالش ايجاد نمي ? کند و تعطيل نمي ? شود؟

چرا اين حجم از اختلاس منجر به پالايش سيستم مالي و بانکي کشور نمي ? شود، تا باز توليد اختلاس و فساد مالي نکند؟

و چندين چراهاي ديگر که مجال آن در اين سوگنامه نيست.

عمر 50 ساله ما نشان از يک چيز داشت، هر چيز که سمت و سوي مردم و جامعه بود، با کوچکترين کژي، شديدترين برخورد را منجر مي ? شد، ولي آن ? چه ديگر سو بود: تعلل، مماشت، اغماز و گذشت.

شايد اگر کوچکترين توجهي به افکار عمومي، رضايت جامعه و خرسندي اهل هنر مي ? رفت، واکنش ? ها شکل ديگري بخود مي ? گرفت.

اميدوارم روزي کشور ما رنگ مماشت، تحمل، مدارا و گذشت بخود بگيرد و هر لغزشي، عقوبتي سختي را در انتظار نباشد.

موسيقي کوچه در جايگاه اصلي خودش مي ? توانست سبب اتحاد اقوام و قبايل ايراني، روح همبستگي،   يکدلي، همرنگي، ا جتماع و نشاط و شادي جامعه شود. بنابراين با شادي مردم به عناد بر نخيزيد، و در آن شريک شويد.

(نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1075)