يک کار خير ماندگار

نسیم جنوب، خاتون جمالي

معلم ساده اي بود با باريکه حقوق   معلمي که مثل همه، تا آخر ماه نمي کشيد. گويا مدرسه کوچک روستايي را فرسوده يافته بود. مدرسه اي که تلاش دست ? اندرکاران براي گرفتن بودجه و بازسازي آن به جايي نرسيده بود. وقتي گف ت قصد بازسازي مدرسه را دارد، همه تعجب کرديم. يکي گفت: وظيفه ي تو نيست ? ، اين همه پول را دولت چه مي ? کند؟ خب مقداري را صرف مدرسه ? هاي فرسوده کند.

ديگري گفت: اين مدرسه در روستاي کوچکي قرار دارد و دانش ? آموز   چنداني ندارد، پولت را هدر مي دهي.

سومي خنده اي کرد گف ت: اگر پول زياده ? ات کرده مقداري را به ما بده.

من هم دستش را گرفتم و گفتم: فردا بيا تا تو را جايي ببرم و به تو بفهمانم که اگر قرار هست کار خيري انجام دهيم، کجا آن   کار را انجام دهيم.

فرداي آن روز بيمارستان نمازي کاري داشتم، در نتيجه   او را هم با خود بردم.

ب ه بيمارستان که رسيديم روبروي تصوير بزرگ دکتر نمازي روي ديوار ايستادم و به او گفتم: اين دکتر محمد نمازيست، جزو خيّرين و نيکوکاران روزگارخودش به شمار مي آيد و منشأ پديد آمدن آثار خيريه و ابنيه عام ? المنفعه بسياري هست، از جمله همين بيمارستان نمازي شيراز، بيمار ستاني که روزانه ? هزاران نيازمند از آن بهره مي ? جويند و دست هاي دعا، همواره برايش به آسمان   بلند است.اگر شخصي قصد کمکي دارد بايد اين ? جا کمک کند... .

همراه با   لبخندي، دستي به شانه ام زد و گفت: اين آقاي دکتر نمازي در ابتدا دکتر نمازي خيّر نبوده، او را سيستم آ موزشي قدرتمندي تربيت کرده است. سيستمي که همراه با آموزش، انسانيت را هم به او تعليم داده است... اگر در بحث آموزش و پرورش براي دانش ? آموزان، از هر جنبه اي قوي باشيم، مطمئن باش نمازي ? هاي زيادي   را به جامعه   تحويل خواهيم داد.

مي ? خواستم چيزي بگويم اما پاسخي براي م نگذاشته بود. وقتي خواستم دستش را بگيرم تا از آن ? جا   دور شويم، او را غرق در چشمان دکتر نمازي يافتم که نجواکنان به او مي ? گفت: دور نيست که از آن   مدرسه هم دکتر نمازي ? ها بيرون آيد، ان شالله.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1080)