پروژه راه‌آهن بوشهر- شيراز؛ وعده‌ها در دوراهي عمل و انتظار

محي‌الدين حسيني ‌مقدم

در روزگاري نه‌چندان دور، در دهکده‌اي کوچک، دو دوست به نام‌هاي «حسن» و «علي» تصميم گرفتند که خانه‌اي براي خود بسازند. حسن هميشه نقشه‌هاي بزرگي داشت و وعده مي‌داد که خانه‌اي شگفت‌انگيز بسازد. علي اما، در عمل و با صبر و استقامت، هر روز سنگي به ديوار مي‌چسباند. روزها گذشت و در حالي که حسن فقط از خانه‌اش مي‌گفت، علي خانه‌اش را به تدريج مي‌ساخت.

اين حکايت به خوبي توصيف‌کننده وضعيت پروژه راه‌آهن بوشهر به شيراز است. پروژه‌اي که با وعده‌هاي مکرر و مصوبات متعدد، به يک طرح ناتمام و بي‌نتيجه تبديل شده است. مردم بوشهر مانند علي، در انتظار صداي بوق قطار هستند، اما تنها وعده‌هاي توخالي را از حسن مي‌شنوند. برخي هم مي‌گويند: اين پروژه به عمر خيلي‌ها قد نداده، آيا به عمر ما قد مي‌دهد؟

 پيشرفت فيزيکي کمتر از 10 درصد اين پروژه، نشان‌دهنده بي‌توجهي و عدم برنامه‌ريزي مؤثر مسئولان است. مردم بوشهر، چون علي، در انتظار عمل و واقعيت هستند، نه فقط سخنان زيبا.

اگر نيات مسئولان واقعاً در راستاي خدمت به مردم باشد، آن‌گاه نتايج نيز بايد مثبت باشد. اما آيا واقعاً نيات نيکو در عمل محقق شده‌اند؟ به نظر مي‌رسد که در اين پروژه، نيات و وعده‌ها به‌جاي اين‌که به عمل منجر شوند، بيشتر به افسانه‌ها شبيه‌اند.

چالش‌هاي مديريتي

چالش‌هاي مالي و توپوگرافي، بهانه‌هايي براي توجيه کندي پيشرفت اين پروژه معرفي شده‌اند. اما آيا اين چالش‌ها نمي‌توانند به ‌عنوان فرصتي براي برنامه‌ريزي بهتر و مديريت صحيح مطرح شوند؟ حکايت کشتي‌سازي را به ياد بياوريد که در طوفان بي‌برنامه‌گي غرق مي‌شود. آيا نمي‌توان با تدبير و همت جمعي، اين پروژه را به سرانجام رساند؟

تغييرات دولتي و تأثير بر پروژه

يک نکته مهم در اين ميان، تغيير چهار دوره دولت در طول 15 سال گذشته است. هر دولت با وعده‌هاي جديد و برنامه‌هاي متفاوت، باعث شده که پروژه به سير کندي خود ادامه دهد. اين تغييرات نه تنها باعث سردرگمي در مديريت پروژه شده، بلکه به بي‌اعتمادي عمومي نيز دامن زده است.

مردم همچنان در انتظار اقداماتي ملموس هستند. آيا اين پروژه نيز به سرنوشت بسياري از پروژه‌هاي عمراني ديگر دچار خواهد شد، يا به‌عنوان نماد ناکامي‌ها در تاريخ خواهد ماند؟

در نهايت، مي‌توان گفت که پيشرفت کمتر از 10 درصد اين پروژه، بيشتر شبيه يک شوخي تلخ است. مردم بوشهر شايسته آن هستند که به جاي وعده‌هاي بي‌پايه، شاهد اقداماتي واقعي و عملي باشند. انتظار مي‌رود که مسئولان با جديت بيشتري به اين موضوع پرداخته و اين پروژه را به سرانجام برسانند تا بامدادان ديگري در انتظار نباشيم.

چنان‌که در قرآن آمده است: «إِنَّ مَعَ الْعُسْر يُسْرًا» (الانشراح: 6) اميد است که با همت و تلاش جمعي، مشکلات را پشت سر گذاشته و اين پروژه را به سرانجام برسانيم. داستان حسن و علي بايد به ما يادآوري کند که عمل، مهم‌تر از وعده‌هاست؛ و تنها با عمل است که مي‌توانيم به آينده‌اي روشن دست يابيم.