در دفاع از مسافران هوايي بوشهر

پرواز با اژه‌اي، پرواز بدون اژه‌اي

دکتر يونس قيصي زاده

پرده اول: در روز هفتم مرداد 1401 مسافر هواپيمايي ايران‌اير از بوشهر به مقصد تهران بودم که حجت‌الاسلام اژه‌اي رئيس قوه قضاييه هم مسافر آن بود. نرسيده به اصفهان ناگهان دودي در راهرو هواپيما مشاهده و فضا تاريک شد، هواپيما سريع حالت سقوط گرفت، ماسک‌هاي اکسيژن‌ رها شدند و جيغ و داد تعدادي از مسافران به هوا برخاست. هرچه بود خوشبختانه خلبان توانست کنترل هواپيما را بدست بگيرد و هواپيما سريع در فرودگاه اصفهان به زمين نشست.

مسافران همراه با حجت‌الاسلام اژه‌اي از هواپيما پياده و به سالن انتظار برده شدند. بلافاصله مدير مربوطه در فرودگاه حاضر شد و ضمن اعلام اين‌که بدليل شرايط بد جوي امکان ادامه پرواز ميسر نيست، به مديريت اوضاع پرداخت. به درخواست تعدادي از مسافران در آن شرايط جوي که باران شديدي هم در حال بارش بود، چند اتوبوس براي مسافراني که براي رفتن به تهران عجله داشتند، تهيه و به سمت تهران حرکت کرد، ما هم با مسافران باقي مانده، با تاکسي فرودگاه به يکي از هتل‌هاي خوب اصفهان منتقل شديم و صبح زود بعد از خوردن صبحانه با وسيله‌اي که تدارک ديده بودند، به فرودگاه اصفهان برگشتيم، هواپيماي ايران‌اير که گويا دچار آسيب شده بود، همچنان در گوشه باند مشاهده مي‌شد. يک هواپيما از تهران براي انتقال مسافران به اصفهان آمده بود و ما مسافران باقي‌مانده با پرواز اختصاصي به تهران رهسپار شديم.

پرده دوم: بعدازظهر روز پانزدهم مهر (مصادف با شب هفتم اکتبر) با پرواز شرکت چابهار از تهران عازم بوشهر بوديم، نيم ساعت بعد از شروع پرواز و حدود ساعت 18/30 خلبان اعلام کرد که فرودگاه بوشهر بدليل شرايط ويژه، بسته شده و به فرودگاه مهرآباد تهران برمي‌گرديم، چند دقيقه بعد اعلام کرد که فرودگاه مهرآباد هم بسته شده و در فرودگاه اصفهان فرود مي‌آييم.

بعد از فرود با خواندن خبرهاي فضاي مجازي متوجه شديم که فرودگاه‌ها از ساعت 21 تا 6 صبح فردا بسته شده‌اند. مسافران حيران در سالن فرودگاه اصفهان رها شدند و بيش از يک‌ساعت طول کشيد تا مدير مربوطه به فرودگاه تشريف آوردند. طبق تجربه قبلي به مدير مربوطه گفتيم که ما درخواست داريم که مسافران را در هتل اسکان داده و فردا ساعت 6 صبح با همين پرواز به بوشهر، اعزام نماييد. مدير مربوطه با کمال تعجب گفت که هواپيماي شرکت چابهار بعد از پياده کردن شما، مسافر زده و به مقصد مشهد پرواز کرده است، همچنين امکان گرفتن هتل نيز براي مسافران توسط اين شرکت فراهم نيست.

گفتيم پس اتوبوس جهت ادامه سفر زميني مسافران به بوشهر را تهيه کنيد، که پس از صحبت تلفني با مديران مافوق پاسخ دادند امکان تهيه اتوبوس هم فراهم نيست.

در نهايت پس از مکالمه طولاني با مديران شرکت چابهار گفتند که مسافراني که قصد ادامه مسير به بوشهر را دارند با هزينه خودشان ماشين کرايه و حرکت کنند و بعد شرکت هزينه اين سفر آنها را پرداخت مي‌کند! (به چه طريقي؟ خدا مي‌داند).

اين در حالي بود که مسافران از جمله دختران دانشجو و زنان تنها و يا با فرزندان خود، نگران شده و به شدت به اين نحوه برخورد با اين وضعيت پيش آمده، معترض بودند.

در هر صورت پس از گذشت مدتي، تعداد زيادي از مسافران با هزينه شخصي از طريق زميني، شبانه رهسپار بوشهر شدند. براي تعداد اندک مسافري هم که در فرودگاه باقي مانده بودند و اصرار به همکاري شرکت چابهار در اين وضعيت داشتند، گفتند فقط مي‌توانيم شما را با تاکسي به تهران برسانيم.

جالب اين‌که سه چهار ساعت بعد از اين فرود، فرودگاه‌ها باز شد و چنان‌چه هواپيماي شرکت چابهار، فرودگاه را ترک نکرده بود، مي‌توانست به سمت بوشهر ادامه پرواز داشته باشد.

پرده سوم: روز 16 ژوئيه 2016 ما از طريق يکي از شرکت‌هاي هواپيمايي ترکيه از طريق ترانزيت هوايي استانبول، عازم اروپا بوديم. پس از ورود به آسمان ترکيه، بي‌اطلاع از کودتايي که در ترکيه اتفاق افتاده، هواپيما مجبور به فرود در يک فرودگاه نظامي شد، بعد از چند ساعت ما به فرودگاه استانبول منتقل شديم و چون پرواز دوم را از دست داده بوديم، از طرف اين شرکت هواپيمايي با رعايت نکات ايمني، در يک هتل 5 ستاره مستقر شديم، شب کودتا شرايط بحراني بود و هواپيماهاي F16 در آسمان ويراژ مي‌دادند. صبح زود با سرويس اين شرکت رهسپار فرودگاه شديم و بدون تشريفات فرودگاهي، سوار هواپيما به مقصد اروپا شده و سفر خود را بدون دردسر ادامه داديم. در همه آن شرايط بحراني، کارکنان اين شرکت بخوبي وظايف خود را در قبال مسافران انجام دادند.

پرده چهارم: در مواقع جنگ و يا بروز بحران براي مردم کشور،  همه دستگاه‌هاي دولتي، شرکت‌هاي عمومي و خصوصي و از جمله همين شرکت‌هاي هواپيمايي بايد در کنار مردم باشند، مردمي که اين روزها استرس بروز حمله را تجربه مي‌کنند، نبايد در وسط مشکلات رها شوند ‌و دولت يا دستگاه‌هاي عمومي و خصوصي به فکر نفع مالي خود باشند. خدا را شکر که هنوز اسراييل جرات حمله به ايران را پيدا نکرده و مردم چشم به ياري نهادهاي دولتي و خصوصي ندارند، اما وقتي در شرايط يک هشدار امنيتي، اين چنين با هم‌وطنان رفتار مي‌شود، چه انتظاري داريم که در بحبوحه جنگ و موشک، اين نهادها به وظايف خود در قبال مردم عمل کنند؟!