خورشید فقیه

این روزها وزارت کشور و حتی شخص رئیس جمهور و مشاوران او، مواجهند با پیشنهادهای متعدد و گزینه های زیادی از سوی جریانات و فعالان سیاسی استان های مختلف بخصوص استان بوشهر برای انتصاب فرد و یا افرادی لایق، کارآمد و همساز و دمساز با منافع و مصالح مختلف الوجه شان جهت تصدی عالی ترین مقام اجرایی استان های خود. 

اما در این میان، استان بوشهر به لحاظ برخی پارامترها، از ویژگی های خاصی بر خوردار است: به شهادت تاریخ و نتایج حاصل از یازده دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران، اکثریت قریب به اتفاق آرای ساکنان آن، در سبد دولت های اصلاح طلب، میانه رو و معتدل ریخته شده است – البته بجز در مواردی که فکر می کرده اند شرایط و اوضاع و احوال سیاسی حاکم بر مملکت انگار بگونه ای دارد رقم می خورد که امکان راه یابی نامزدهای مورد نظر آنان به قدرت، وجود ندارد. و دیده ایم که در چنین هنگامه ای، از نزدیک شدن به صندوق های آرا اجتناب می کرده اند

بر اساس آنچه از اعداد و ارقام منتشره در جریان انتخابات اخیر ریاست جمهوری می توان استنباط و استنتاج کرد، و نیز به گواهی مشاهدات عینی همگان از روزهای هیجان انگیز و پُر تب و تاب این انتخابات، بویژه در ایام هرچند کوتاه تبلیغاتی، ایفای بیشترین نقش و قبول افزون ترین سهم در خلق آنچه حماسه سیاسی می نامندش، مربوط به گروه های اصلاح طلب و جوانان تحول خواه و اعتدال گرای استان بوده است. 

فراموش نکرده ایم شب ها و روزهایی که پیران پُر تجربه ی آینده نگر، چگونه در جوار جوانان پوینده ی طریق پیشرفت و تعالی، با امید به تغییر شرایط موجود و اصلاح امور، در سراسر استان، بعضی با پوشش های بنفش و گروهی با مُچ بندهایی به همین رنگ، چه شور و نشاطی که در میادین،  خیابان ها و حتی کوچه پس کوچه های شهرها و روستاها نیافریدند و گهگاه بخاطر سر دادن شعار «روحانی، روحانی، حمایتت می کنیم!»، مورد ضرب و شتم اونیفورم پوش ها رسمی و ملبسین به لباس های شخصی موسوم به خودسر، قرار نگرفتند و از پای ننشستند!؟ 

و باز هم از یاد نبرده ایم که چگونه لحظاتی پس از اعلام پیروزی قاطع حسن روحانی اعتدالگرای هم اندیش با اصلاح طلبان ایران زمین، گذرگاه های عمومی سرتاسر استان ما، در یک چشم برهم زدنی، جولانگاه کارناوال های شادی مرکب از پیر و جوان و زن و مرد این مرز و بوم گردید و به یکباره اندوه و یاس هشت ساله ی بندر نشینان مجاور دریای پارس، تبدیل به موجی از امید گشت و چشم اندازی که تا دقایقی پیشتر از آن، تاریک و غم انگیز می نمود، درخششی خیره کننده یافت!

جوانان، آینده ی خاکستری خویش را در طُرفته العینی، سبز و پُر طراوت یافتند، و پیران، پیراهنِ بد قواره ی اضطراب های تاریخی شان را به یکباره از تن دریدند و ناشکیبا و با باوری از اعماق وجودشان، در انتظار قبای خوش دوختی نشستند که حسن روحانی، قول پوشاندنش بر قامت برازنده ی آنان در فردای پس از انتخابات را داده بود!

و اما اکنون که چهار ماهِ معادل صد و بیست و چند روز از آن ایام خیال انگیزِ توام با بیم و امید می گذرد، جماعت پخته شده در جوشاب شرجی، و شلاق خوردگانِ تَش باد های جهنمی زیستگاه های جنوبی، و نیز مزه ی تلخِ محرومیت چشیده های تاریخی و خالقان واقعی جنبش انتخاب روحانی در بوشهر، بی صبرانه منتظر دمیدنِ اسرافیلِ منتخبشان در صُورِ خویش است و بر پایی رستاخیزی که وعده کرده بود.

البته این توقعات، صرفا یک سهم خواهی سیاسی نیست و مطالبه ی هیچ دستمزدی نیز تلقی نمی گردد، بلکه واکنشی است مثبت و طبیعی به کنش ها و وعده و وعید های رئیس جمهوری که در هنگامه ی انتخابات، با دست آویز نمودنشان توانست خود را به بالاترین مقام اجرایی مملکت برساند تا مثلا گره گشای هزاران گره کور زندگی فردی و اجتماعی شان باشد. 

و البته در بدترین حالت، می توان بروز و بیان چنین مطالبات و واکنش عمومی را نوعی راست و دروغ آزمایی وعده ها و قول و قرارهایی دانست که آقای روحانی در جریان انتخابات به مردم داده بود. 

و اما خواسته و مطالبات فعلا سر دستی و ابتدایی اکثریت مردم و تمامی کسانی که در این استان کمک کردند تا به یاری دیگر هموطنانشان در گوشه و کنار مملکت، روحانی بتواند رئیس جمهور ایران شود، به جد و بدون هیچ تعارف و رودربایستی، این است که از طرف دولت، کسانی به عنوان تصمیم گیرندگان اصلی و عالی رتبه دولت در استان شان منصوب شوند که اولا، در همسویی و هم اندیشی کامل با اکثریتی باشند که از میان کاندیداهای ششگانه ریاست جمهوری، فقط به روحانی اعتماد کردند و رای دادند.

ثانیا عمیقا از درد آشنایان مردم باشند و مسئول و متعهد در برابر کسانی که واقعا همشهری و هم استانی آن ها محسوب می شوند و درد تاریخی مشترکی با آنان دارند.

ثالثا تجربه و سابقه درخشان خدمت رسانی به اهالی و نقاط مختلف این استان را داشته باشند و از همه مهمتر، مردم براستی و قلبا آنان را بخواهند و مقبولیتی نه بر اساس محرک های عاطفی و تعصبات قومی و محلی بلکه بر مبنای عملکردهای قابل قبولشان در مناصب گذشته و خدمات ارزنده و ماندگاری که به سرزمین و زادگاهشان انجام داده اند، قابل ارزیابی باشد.

بنابراین و با عنایت به آنچه گفته شد، گرچه در نحوه ی تنظیم فهرست نام های پیشنهادی برای گزینش مدیران ارشد استان، بین گروه های اصلاح طلب بوشهر که بیشترین سهم در انتخاب روحانی را داشته اند اختلاف نظرهایی مشاهده می شود، ولی سر خط تمامی لیست های پیشنهادی اصلاح طلبان مختلف الفهرست استان، فقط نام فرد خاصی بنام مهندس اسماعیل تبادار قرار گرفته است که به باور نگارنده، واجد همه خصوصیاتی است که وجودش در راس امور اجرایی استان می تواند نوید دهنده آینده روشنی برای استان باشد.

ضمن آنکه نشانه ای خواهد بود بر میزان قدردانی و پاسداشت حرمت مردم توسط روحانی و دولت او از مردمی که صادقانه به ایشان اعتماد کردند و با بیشترین درصد آرا او را بر گزیدند و بدون تردید در ازای این نمک شناسی، حاضر به اعطای هر گونه هزینه ای در راه تحقق برنامه ها و آرمانهای انسانی ایشان می باشند.

ضمنا تذکر این نکته ی بسیار مهم و تعیین کننده به جناب آقای روحانی و مشاوران گرامی ایشان را نیز ضروری می دانم که وجود تفاوت نام در بین اسامی مندرج در لیست های پیشنهادی پیرامون نفرات قرار گرفته در ردیف های پائین تر از نام آقای تبادار، نه اینکه نشانه ای از وجود تشتت آرا و اختلاف نظر در باره گزینه اصلی است، بلکه آنان با محتمل دانستن مردودی منتخب اول در برابر فشارها و شانتاژهای  احتمالی عوامل و عناصر بیرون از دولت بر وزارت کشور و یا رفتار ناسپاسانه غیرقابل پیش بینی برخی از دولت مردان، می خواهند مانع از انتخاب فرد دیگری مخالف خواست و نیات اصلاح طلبانه مردم استان  و احتمالا افرادی غیر از نیروهای محلی شوند.