به نظر می?رسد موضوع تنش?زدایی با آمریکا، در حال تقسیم جامعه ما به دو بخش مخالف و موافق تنش?زدایی با آمریکاست. روزی روزگاری، در این مملکت، دشمنی با آمریکا پرستیژ و اعتبار انقلابی به?همراه می?آورد. هر گروه و جریان، هر چهره و شخصیت که ضدآمریکایی?تر بود، از جایگاه، اعتبار و شأن بیشتری برخوردار می?شد. اما مدت?هاست، دیگر، از این وضعیت عبور کرده?ایم. این سخن، به هیچ روی، به معنای آن نیست که مخالفان تنش?زدایی با آمریکا، یا جریانات و شخصیت?هایی که همچنان اعتقاد راسخ به ضدیت و دشمنی با آمریکا دارند دیگر در جامعه ما نیستند! خیر. این درست است که آمریکاستیزی در میان بسیاری از اقشار و لایه?های جامعه ایران نسبت به سال?های نخست انقلاب بسیار کمرنگ?تر شده است، اما جریان?ها، اشخاص و چهره?های آمریکاستیز در جامعه ما، هنوز، وجود دارند. برای دیدن آنها نیازی نیست که راه دوری برویم. کافی است واکنش?های آنان به سفر آقای روحانی به نیویورک را مرور کنیم. آمریکاستیزان یکی پس از دیگری، می?نویسند و می?گویند اکنون نوبت آمریکایی?هاست که با برداشتن تحریم?ها و سایر گام?ها حسن?نیت خود را نشان دهند و اگر آنان گامی به طرف ایران برندارند، بار دیگر، حقانیت و درستی دیدگاه ما درباره آمریکا به اثبات می?رسد و مشخص می?شود آمریکا همچنان خوی استکباری و زورگویی دارد. این تیپ استقلال که در میان اصولگرایان تندرو این روزها خیلی طرفدار دارد، در حالی مورد تاکید قرار می?گیرد که اصولگرایان بهتر از هرکس دیگری می?دانند که ما امتیازی و وعده?ای به آمریکا نداده?ایم و گامی به سمت واشنگتن برنداشته?ایم، تنها و تنها اتفاقی که افتاده آن بوده که برخلاف سنت و رویه هشت?سال گذشته رییس?جمهور ایران و وزیر خارجه?اش با لحنی مودب و به دور از بغض و کینه و توهین و تحقیر با آمریکایی?ها صحبت کرده?اند؛ همین و بس. بنابراین در عمل ما هنوز اقدام مشخصی نکرده?ایم که توقع داشته باشیم گام بعدی را به تعبیر اصولگرایان آمریکایی?ها بردارند. اینکه برخی از اصولگرایان این نکته بدیهی را می?دانند، اما همچنان در بوق و شیپور می?دمند که آمریکا باید برای نشان??دادن حسن?نیتش اقداماتی نشان دهد، از همان دشمنی عمیق با آمریکا حکایت دارد. همان?طور که گفتیم اگرچه دشمنی با آمریکا به نسبت دهه? 1360 خیلی کمر?نگ?تر شده اما همچنان جریانات و کانون?های سفت و سخت علیه تنش?زدایی با آمریکا وجود دارند. سوال اساسی آن است که این گروه?ها و جریانات در روند آتی تنش?زدایی با آمریکا که توسط روحانی شروع شده، چه نقشی و چه کارکردی پیدا خواهند کرد؟ آنان تا کجا بر سر تنش?زدایی با آمریکا ایستادگی کرده و تلاش خواهند کرد تا جلو این مسیر را بگیرند؟ پاسخ به این پرسش خیلی ساده نیست خیلی کلی اگر خواسته ?باشیم آمریکاستیزان را تقسیم?بندی کنیم باید آنان را به دو گروه اصلی تقسیم کرد: گروه اول را من گروه «معتقدان اصیل» یا «انقلابی» می?دانم. کسانی که واقعا و قلبا باور دارند که میان ایران اسلامی و آمریکا تضادی بنیادی وجود دارد و تنها زمانی آمریکا از دشمنی با ما دست می?کشد که ما پرچم سفید تسلیم را برداشته و مقابلش زانو بزنیم. به عبارت دیگر آنان همچنان در فضای پارادایم دهه 1360 و سال?های اولیه انقلاب هستند. باور آنها به دشمنی با آمریکا، از عمق وجود و اعتقاداتشان برمی?خیزد. ما باید این جریان را بپذیریم و به آن احترام بگذاریم. چراکه اعتقاداتش از سر صدق است. در عین حال باید با آنها گفت?وگو داشته باشیم. نمونه چنین رفتاری، پریشب در جمع صدها دانشجوی دانشگاه امام صادق(ع) اتفاق افتاد.