خلیل موحد                                                       

1. بحث در باره ی گزینه ی استانداری بوشهر این روزها در میان اغلب مردم استان بوشهر و به ویژه در بین اصحاب  فرهنگ، دانش، رسانه، هنر و سیاست، نقل مجالس بوده و به عنوان موضوعی داغ، کم و بیش به محور اصلی گفت و شنودهای درون استانی تبدیل شده است. در مورد گزینه ی کلید و این که زمام مدیریت استان کهن سال بوشهر را به چه کسی باید سپرد، اما شقاقی عمیق نمودار شده است؛ زیرا در حالی که در یک سوی میدان، هواداران اصلاحات - که اکثریت  معناداری از بدنه ی اجتماعی  و به خصوص کنش گران عرصه ی عمومی استان را تشکیل می دهند - و دیگر حامیان حسن روحانی با رویکردی مدنی و  با صدور بیانیه های متعدد حمایت خود را از استانداری  اسماعیل تبادار اعلام کرده اند ، در سوی دیگر این عرصه، وابستگان به جناح محافظه کار خودنمایی می کنند. آن ها  از طریق نمایندگان خود در مجلس، سخت در تکاپوی  تحمیل گزینه ی همسو با خود به وزارت کشور و مردم استان  می باشند!

2. بلوک بندی های سیاسی و اجتماعی حول و حوش منصب استانداری بوشهر  و رویارویی محافظه کاران  و در پیشانی آن ها، اعضای راست گرای استان در مجلس، با خواست جمعیت پرشماری از ارباب فرهنگ، سیاست و دیگر مردمانی که به این باور نسبی و شاید یقینی رسیده و یا از پیش این عقیده را داشته اند که تبادار می تواند دست کم مطالبات حداقلی آنان را برآورده سازد، بیانگر این واقعیت تردید ناپذیر است که اندیشه ی این آقایان لااقل در خصوص کاندیدای سکاندار استان – عجالتاً برخی مسایل دیگر بماند- با افکار عمومی بوشهر که دلواپس این مسئله هستند در  تضاد   می باشند.

3. براساس آمارهای رسمی، از واجدین شرایط شرکت در انتخابات، 73 درصد در رویداد 24 خرداد 1392 حضور یافته و اکثریت آن ها به حسن روحانی کاندیدای مشترک اصلاح طلبان و جناح میانه رأی داده اند. اکثریت قاطع مردم استان ما نیز در نفی هشت سال حاکمیت تام اصولگرایان،  به این نامزد متفاوت که افزون بر شعارهایی در باره ی بهبود اوضاع اقتصادی و تشنج زدایی در سیاست خارجی، وعده هایی حقوق بشری نیز می داد رأی دادند بنابراین، این حق طبیعی مردم بوشهر است که وزارت کشور دولت منتخب خود ، به خواست معقول آن ها پاسخ مثبت داده و حکمرانی  را به خدمت آنان بگمارد که فکر می کنند نسبت به سایر دوستانی که این روزها نام شان در رسانه ها مطرح است، بیشتر در سمت و سوی و یا حداقل در مجاورت  مطالبات آنان می باشد. برای دولتی که خود را دولت  تدبیر و امید می داند  فاجعه بار است که در اندک زمانی پس از استقرار، با پشت کردن به انتظارات دمکراتیک عموم مردم، اندک شعله های امیدی را که در درون آنان برافروخته شده،  خاموش سازد.

4- در هشت سال گذشته، قوه ی مجریه برکشیده  و  مورد حمایت کانون های قدرت، بدون این که از مردم استان نظرخواهی کند، بر اساس  اختیارات خود کسانی را بر صندلی  استانداری بوشهر نشاند که  برخی از آن ها چنین می نمود که تقریباً هیچ تعلق خاطری به شهر و دیار ما نداشته و به جای  اندیشیدن به  توسعه ی سیاسی،  فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی استان و  انجام طرح های در خورند مردم آن، بیش تر، هم و غم شان معطوف به پرداختن به مسایل حاشیه ای بود. به رغم این، مجموعه ی ناراضیان از وضع موجود و ناوابستگان به جناح راست در بوشهر، با درکی واقع بینانه از ساختار قدرت و بینش و روش دولت مستقر و نیز آرایش نیروهای سیاسی، با گماشتگان دولت  در استان سر کرده و بعضاً رنج های فراوانی را به جان بخرند. آن ها در عمل، خواست خود را برای تعیین استانداری از جنس اصلاحات و یا در حوالی آن، تا اطلاع ثانوی، 24 خرداد 92، به عهده ی تعویق انداختند. 

5- دلبستگان به دولت سابق  و حافظان وضع پیش از  24 خرداد و مخالفان ریز و درشت اصلاحات و تحول نیز باید این واقعیت که  اکثریت مردم ایران،  شهری و روستایی، دارا و ندار در فرصت 24 خرداد، بینش، روش و آیین حکمرانی همه ی آن ها را مردود دانسته  و خواهان در انداختن طرحی نو می باشند  با متانت پذیرفته  و به حکم  عقل و شرع  و با شیوه ای  علمی و غیراحساسی، ریشه یابی  این رویگردانی را در دستور کار خود قرار داده و قدرت را در تمام عرصه ها به ملت واگذار کنند. بر محافظه کاران استان ما  و به ویژه کسانی که در مجلس حضور داشته و خود را نماینده ی مردم استان می پندارند نیز لازم است در مورد انتخاب استاندار با اغلب مردم استان همنوا شده  و به کارزار خود برای واداشتن دولت به نقض عهد با مردم پایان دهند.

6-  هرکسی که آهنگ حکومت بر مردم  و یا  قصد خدمت به  آنان را دارد، حتی اگر واقعاً  انسانی  روشنفکر،کاردان و ناآلوده به فساد مالی و اداری  و رانت نیز باشد، برای کسب قدرت و کامیابی برنامه های خود باید  از مقبولیت و حمایت عمومی برخوردار  بوده  و گرنه دیر یا زود و چه بسا بسیار دردناک باید با قدرت وداع کند. دوستان محترمی که در فهرست نامزد های جناح اصولگرا  برای تصدی مدیریت استان قرار دارند نیز باید به این نکته شایان، عنایت کنند که بدون خواست و اقبال نخستین مردم و همگرایی و حمایت بعدی و مستمر آن ها، کار استان چندان به سامان نخواهد شد. و مهم تر این که زمامداری بر مردمانی که  به هر دلیل و یا علت ما را دوست ندارند و یا نمی خواهند، کنشی پسندیده نیست. باید بر قلب خلق حکومت کرد و نه بر جسم آنان.