- نویسندگان و روزنامه نگاران در دولت اصولگرای احمدی نژاد با سانسور زیادی روبرو شدند. نظر شما چیست و آیا تیغ سانسور به کتابهای شما هم رسید؟

- سانسو و ممیزی پدیده ای نو و تازه ای نیست اما واقعیت این است که در عصر دولت عدالت این روند تشدید شد به گونه ای که حتی کتاب های تاریخی مربوط به دوران های نسبتا دور نیز به شدت سانسور می شد به عنوان نمونه من کتابی دارم درباره انقلاب مشروطه که بیش از شش سال در اداره ارشاد تهران مانده و تا امروز نیز موفق به اخذ مجوز نشده است. هم چنین کتابی درباره ی نقش زنان بوشهر دارم که آن کتاب نیز  حدود یک سال است در ارشاد آقای احمدی نژادی مانده و تا امروز نیز خبری از مجوز آن نمی باشد. ضمنا کتاب جنگی من نیز که درباره رزمندگان اسلام بود در همین دوره مورد سانسور قرار گرفت .

- این روزها درخواست تعدادی از نويسندگان بر حذف نظارت بيش از چاپ ارشاد بر كتابها و آزادي نشر و پاسخگو بودن بعد از انتشار در مراجع قانوني، مطرح شده است. نظر شما چیست؟

- اصل سانسور و ممیزی موزون به شعور نویسندگان و مخاطبان آنان است بنابراین طبیعی است که من نیز مثل اکثریت نویسندگان ایران با سانسور قبل از چاپ مخالفم. ما باید همان زمینه ای که درباره مطبوعات و رسانه های جمعی وجود دارد در باب کتاب نیز اعمال کنیم. هیچ هفته نامه و روزنامه ای در ایران قبل از چاپ سانسور و ممیزی نمی شود، وقتی که در زمینه حساسی چون نشریات این قانون اعمال شده و اتفاق خاصی هم نمی افتد در باب کتاب که تیراژ آن فقط 1000 نسخه است چرا نباید این قانون اعمال گردد. خوب حقیقت این است که مسئولین فرهنگی ما از نویسندگان، روشنفکران و کتاب و اندیشه هراس دارند و همواره نویسندگان را به شکل متهم می بینند لذا چنین فضایی پر از سوء ظن وجود داشته و شاید باز در بر همان پاشنه بچرخد.

- وجود سانسور چه صدمات مادي، روحي و فرهنگي را بر فرهنگ يك كشور وارد مي آورد؟

- سانسور سهم مهلک و قاتل اندیشه و فرهنگ است یک انسان را در نظر بگیرید، وقتی دست و پا و چشمانش را قطع کرده و کور نمایند چه حالی برای آن انسان می ماند! وقتی صفحات و فصل هایی از یک کتاب یا رومان حذف می شود عملا آن کار کشته شده و مثله می گردد. سانسور اعلان مرگ فرهنگ و اندیشه است جامعه ای که دچار سانسور باشد جامعه ای پر از اختناق، انحطاط و سرخوردگی است.

- در دولت احمدی نژاد شاهد برخورد سليقه اي مسئولان وزارت ارشاد و مدیران کل ارشاد در استانها با اهل فرهنگ و رسانه بودیم. درمان این درد چیست؟  

- سلیقه ای برخورد کردن درد بی درمانی است که تا قانون به شکل دمکراتیک  و مردم سالارانه وضع نشده و نهادینه نگردد، درمانی برای آن متصور نیست و با هر تغییری امکان از دست رفتن تمام دستاوردها وجود دارد. کما این که یک شبه 8 سال دستاورد  دولت اصلاحات  بر باد رفت و آب از آب هم تکان نخورد!

- با روی کار آمدن دولت اعتدال و امید، تا چه اندازه به گشایش فضای فرهنگی امیدوارید؟

- پیش بینی می شود سال بسیار پرخطری در ایران است زیرا تحولات به خصوص نقش گروه های فشار چنان زیاد و پرشتاب است که تحلیل کار را دشوار می کند. به عنوان نمونه فشارهایی که این روزها با وجود حمایت صریح رهبری از مذاکرات نیویورک وجود دارد، نشان می دهد که گروه های فشار سرخود کارهایی می کنند و اصلا قابل پیش بینی نیست. بنابراین من به آینده ارشاد و ایجاد فضای دموکراتیک که همه نویسندگان قادر به تولید و انتشار ماحصل اندیشه های خود باشند زیاد خوش بین نیستم. باز هم تکرار می کنم که به دلیل نهادینه نشدن قوانین دموکراتیک هر دستاوردی ممکن است یک شبه از دست برود.