دختر منوچهر آتشی در سالگرد درگذشت این شاعر، از او نوشت.

شعله آتشی در یادداشتی که در اختیار بخش ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گذاشته، نوشته است: بیست?ونهم آبان?ماه هر سال، یادآور طعم سیبی تلخ است. سیب، میوه?ی دانایی و نماد آگاهی است. شاعر، دانایی می?بخشد و آگاهی می?افزاید و این را من از بازخورد شعر پدرم و تجربه?ی دیدار با مردم فهیم ایران و زادگاه پدرم (بوشهر) دریافته?ام.

پدرم، منوچهر آتشی، با رسیدن زمان به بیست?ونهم آبان 1384 کوچ کرد، اما شعرش هنوز پدری می?کند و سایه?سار می?افکند. پدرم به من درس زندگی داد و معلمی مادام و مستمر بود. بخشیدن، دوست داشتن بدونِ دریغ، حرمت انسان، برابری?خواهی و عشق، آموزه?های پدرم بودند تا حادثه?ای در بامداد زندگی?ام رخ دهد و از خلیج تا خزر دوست بدارم دیگران را همانند گندم و گیلاس؛ و این اتفاق آخرم بود.

پدرم، پیش پایت برمی?خیزم و به یادت هستم مدام و مرا تلنگر یادت بس... اگرچه تلخ است این سیب!

شعله آتشی

29/آبان /1392»

به گزارش ایسنا، منوچهر آتشی، شاعر و مترجم، دوم مهرماه سال 1310 در دهرود دشتستان بوشهر متولد شد. به سال 1339 به تهران آمد و در دانشسرای عالی به تحصیل پرداخت. او در مقطع کارشناسی رشته زبان و ادبیات انگلیسی فارغ?التحصیل شد.

مجموعه?های شعر «آواز خاک» (1347)، «دیدار در فلق» (1348)، «وصف گل سوری» (1367)، «گندم و گیلاس» (1368)، «زیباتر از شکل قدیم جهان» (1376)، «چه تلخ است این سیب» (1378) و «حادثه در بامداد» (1380)، همچنین ترجمه آثاری چون «دلاله» (تورنتون وایلدر)، «لنین» (مایاکوفسکی) و ترجمه داستان «فونتامارا» اثر ایناتسیو سیلونه که در سال 1348 انتشار یافت، از آثار منتشرشده منوچهر آتشی هستند.

این شاعر ظهر روز 29 آبان?ماه سال 84 در پی بیماری در بیمارستانی در تهران از دنیا رفت و پیکرش برای خاک?سپاری به زادگاهش منتقل شد.