اعتماد: مهشيد ستوده: مي?خواهند مثل يك خاطره كمرنگ?تر و كمرنگ?تر شود تا شايد فراموشش كنند. فراموش كنند كه هشت سال پيش از مردي حمايت كردند و او بعد از راحت شدن خيالش از رسيدن رياست?جمهوري راهش را از آنها جدا كرد. فراموش كنند كه هشت سال در برابر قانون?گريزي?هايش همراه با سكوت از او حمايت هم كردند. مي?خواهند فراموشي بگيرند از درآمد 850ميلياردي نفت هشت سال اخير كه معلوم نشد به كجا رفت؟ فراموشي?گرفتگان اين روزها اصولگرايان هستند و سوژه فراموشي?شان «محمود احمدي?نژاد». دعاي شب و روز اكثرشان شده بود پايان دوره رياست?جمهوري مردي كه برايش سينه چاك مي?كردند و حالا نيز به جنبه جديدي از فراموشي دچار شده?اند. اصولگراياني كه رفتارهاي احمدي?نژاد آنها را به چندين شقه تقسيم كرده بود حالا به انحاي مختلف در تلاشند تا مردي را كه در حق?شان جفا كرد فراموش كنند. بهترين راه?حل هم اين است كه حواس همگي را به رفتارهاي دولت جديد معطوف كنند. تا شايد مردم هم فراموش كنند كه هشت سال رياست?جمهوري محمود احمدي?نژاد براي آنها چه رهاوردهاي جبران?ناپذيري داشته است. مردمي كه جريان اصولگرايي را مستحق تنها چهار ميليون راي دانستند و به اعتدال روي آوردند. اما چه شد كه احمدي?نژاد كه روزي يادآور شهيد رجايي براي اصولگرايان بود به فردي فراموش شده از سوي اصولگرايان تبديل شد؟

جرياني كه اصولگرايان آن را انحرافي مي?ناميدند بدون شك اصلي?ترين نقش را در گسستن پيوند اصولگرايان با محمود احمدي?نژاد داشت. هر چقدر كه دولت نهم مطابق ميل و سليقه اصولگرايان جلو رفته بود حالا دولت دهم از همان روزهاي ابتدايي با سليقه اصولگرايان ناجور بود. انتخاب اسفنديار رحيم مشايي كه برخي او را ليدر جريان انحرافي مي?نامند به عنوان معاون اول دولت دهم شيريني پيروزي انتخابات رياست?جمهوري را در ميان اصولگرايان تبديل به تاسف كرد. كار به نامه مقام معظم رهبري رسيد و در نهايت اسفنديار رحيم?مشايي از اين پست كنار گذاشته شد. اما اين پايان ماجرا نبود. رفتارهاي مشايي و اطرافيانش در دولت خاطر اصولگرايان را متكدر كرده بود. هرچند كه تلاش مي?كردند نشان دهند انتقادي به دولت احمدي?نژاد ندارند اما در گوشه و كنار از اظهارات احمدي?نژاد و رفتارهايش ابراز ناخشنودي مي?كردند. مواضع گاه و بيگاه محمود احمدي?نژاد در اين مورد كه او اصولگرا نيست و به هيچ حزبي تعلق خاطر ندارد نيز درد ديگري بر دردهاي اصولگرايان بود. بهار سال 90 را شايد بايد به نوعي فرا رسيدن تاريخ انقضاي روابط اصولگرايان و محمود احمدي?نژاد دانست. بهاري كه با خانه?نشيني 11روزه محمود احمدي?نژاد براي جريان اصولگرايي تبديل به خزان شد. خانه?نشيني كه بالاخره با رفت و آمد?ها و وساطت?هاي مكرر پايان يافت اما به نوعي اصولگرايان را وارد مسير جدي?تري كرد. اصولگرايان مجلس هم حالا در مقابل دولتي قرار داشتند كه حمايت?هاي شش سال گذشته?شان جايي براي انتقاد از قانون?گريزي?ها نمي?گذاشت. معتقد بودند كه بايد اجازه داد عمر دولت به صورت عادي به پايان برسد. نكته?يي كه نشان مي?داد احتمال دارد عصبانيت اصولگرايان از احمدي?نژاد كار را به جاهاي باريك?تر برساند. انتخابات مجلس نهم فرا رسيد و آن دسته از اصولگراياني كه تا ديروز يار غار احمدي?نژاد بودند با توجه به خانه?نشيني 11 روزه وي و تحركات بيش از اندازه جريان انحرافي چاره را در عبور از احمدي?نژاد دانستند. جبهه پايداري هرچند كه در ظاهر از منتقدان احمدي?نژاد بود اما در باطن همان سبك و سياق گذشته را درباره وي به كار مي?بست و در مجلس براي حمايت از او فرش قرمز پهن مي?كردند. با روي كار آمدن حسن روحاني و مشخص شدن مشكلات به بار آمده از هشت سال گذشته حالا اصولگرايان از هر دو طرف با مشكل مواجه بودند. احمدي?نژاد آن فردي كه فكر مي?كردند نبود و آنها با حمايت?هاي بي?چون و چرايشان از او متهم رديف دوم مشكلات به بار آمده دوران رياست?جمهوري احمدي?نژاد بودند. اما اصولگرايان راه جديدي را در پيش گرفتند تا با ايرادهاي ريز و درشت به دولت يازدهم و اقداماتش فضا را از محمود احمدي?نژاد برگرداندند. انتقادهايشان را يك روز هم معطل نگه نمي?دارند تا مبادا كسي يادش بيايد كه مقصر اصلي به بار آمدن اين مشكلات چه فرد يا چه افرادي هستند؟ پروژه?يي كه همگي آن را يك پروژه از پيش شكست خورده مي?دانند. اصولگرايان با پيش?بيني انتخابات مجلس دهم و ترس از شكستي كه ممكن است به علت رويگرداني مردم از حمايت?هاي آنان از محمود احمدي?نژاد باشد دست به كار شده?اند و از هر راهي براي نشان دادن اينكه با احمدي?نژاد ديگر ارتباطي ندارند و او ديگر از آنها نيست استفاده مي?كنند. حالا آنچه كه تعيين?كننده است نتيجه انتخابات مجلس دهم است تا مشخص شود آيا مردم اصولگرايان را مقصر مي?دانند يا خير؟