هر چقدر که جانورشناسان به کاوش در حیات زمین ادامه می‌دهند، همچنان به موجودات غیرمنتظره‌ای برمی‌خورند که «شیر» تولید می‌کنند؛ موجوداتی کاملا متفاوت از قبیل عنکبوت‌های پرنده، پنگوئن‌ها و در تازه‌ترین مورد: کرم‌ها!

شواهد باستان‌شناسی مربوط به دوره ساسانی از جمله این گل‌مهرها و همچنین شواهد دوره هخامنشی مانند گل‌نبشته‌های تخت‌جمشید نشان می‌دهد شهری که امروزه ما به عنوان شیراز می‌شناسیم در دوره باستان نیز به همین نام بوده و از جمله شهرهای مهم ایران باستان به شمار می‌رفته است.

اقبال شناس ایرانی، روشن فکری دینی را به مخلوط آب و روغن تشبیه می کند و نشدنی. اما چرا تشبیه نکنیم به شیر و شکر؟ شیر، شکر نمی‌شود ولی «شکرین» می‌شود یا نه؟