...

«این که چهره‌هایی مثل امیرمحمد متقیان یا فاطیما بهارمست کارشان را از این برنامه تلویزیونی آغاز کردند و اکنون خودشان در حوزه فیلمسازی و بازیگری فعال هستند، برای من دستاورد بزرگی است. این روند باید ادامه داشته باشد، اما نه با کپی‌کردن و خلق شخصیت‌های مشابه و اگر می‌خواهیم با همان روش‌ها برنامه بسازیم، برای بچه‌های این دوره پاسخ قانع‌کننده‌ای نخواهیم داشت و آن را پس می‌زنند.»

شخص گرایی و شخصی سازی قدرت باعث می‌شود احتمال بروز اشتباهات افزایش یابد، زیرا در آن صورت سیاست به معنای پیروی از هوی و هوس یک فرد خواهد بود. تنها توجه به این نکته کافیست که که سیاست‌های جمعیتی نیکلای چائوشسکو در رومانی، نادیده گرفتن تلاش‌های دیپلماتیک برای جلوگیری از وقوع جنگ اول خلیج فارس از سوی صدام حسین و قحطی ناشی از جهش بزرگ رو به جلوی مائو چه نتایج وخیمی به همراه داشتند. در اکثر موارد زمانی که قدرت فردی شده می‌باشد، سیاست خارجی شکل تهاجمی تری پیدا می‌کند. برای مثال، از زمان به قدرت رسیدن شی در سال ۲۰۱۳ میلادی به این سو ارتش چین بر شدت ادعا‌های سرزمینی خود در مورد دریای چین جنوبی و هم چنین ادعا‌های مرزی با هند افزوده است.