تحصن غیرقانونی آنها که مخالف برجام بودند، پایان یافت، اما این پایانی بر تحرکات گروه?های تندرو نخواهد بود؛ چراکه آنها هم?زمان با روی?کارآمدن دولت روحانی، حساسیت مضاعفی به موضوعات سیاست خارجی پیدا کردند؛ آن?قدر که با هر حرکت تیم سیاست خارجی، به خیابان می?ریزند و شعار می?دهند. گاهی هم در سفارت سابق آمریکا نشست برگزار می?كنند. با ابراهیم اصغرزاده، یکی از دانشجویانی که روزگاری از دیوار همین سفارت بالا رفته؛ به گفت?وگو نشستم، دانشجویی که عضوی از جمعی بود یكی از ستون?پایه?های سیاست خارجی ایران پس از انقلاب بود و در زمان خود پشتیبانی خیایانی مردم را هم پشت سر داشت. حالا بعد از ٣٧ سال عده?ای قصد دارند در هر مناسبتی سیاست خارجی را خیابانی و از آن حرکت انقلابی گرته?برداری کنند. گروهی که دیدگاه?شان در سیاست خارجی در آخرین انتخابات تنها پشتیبانی چهار میلیون نفر را برانگیخت، درصدد تحمیل نظر خود به اکثریت هستند. بااین?حال ابراهیم اصغرزاده معتقد است اگر دولت راهبرد مشخصی برای تثبیت دستاوردهای توافق هسته?ای نداشته باشد، بازی را خواهد باخت. او می?گوید: تردید نکنید امکان بازگشت ورژن?های گوناگون پوپولیسم وجود دارد؛ یعنی این?گونه نیست که بگوییم با انتخابات ٩٢ از پوپولیسم احمدی?نژادی یک گسست قطعی داشته?ایم و دیگر به آن تن نخواهیم داد. 

وظيفه اصلي روحاني ممانعت از بازگشت تفكر متحجرانه است. جامعه ايران تحمل بازگشت آنها را ندارد. كشور ايران بايد نيروها و اتباعش را از سطح جهان جمع مي?كرد، اما نيروهاي موثر كشور راه مهاجرت در پيش گرفتند...

روحانی در مقابل چالش مهم لباس شخصی ها و بنیاد گراهای سیاسی قرار دارد که فکر می کنند با توسل به اصول می توانند هر طور می خواهند توجیه و تفسیر کنند و زندگی را بر مردم تلخ کنند. پاشنه آشیل دولت روحانی مدیرانی است که متعلق به دولت سابق هستند و یا تفکرشان نزدیک به احمدی نژاد و یا احمدی نژادی است..

راهبرد دولت اعتدالي طبعا متفاوت از راهبرد اصلاح?طلبان است. دولت روحاني از منظر نداشتن راهبرد شايد بيشتر در معرض آسيب قرار داشته باشد. اگر فقدان راهبرد روشن، دولت دوم اصلاحات را به زمين سخت و سنگلاخي زد./  در دولت روحاني هنوز چند ماه نگذشته آنچنان به اعتبار دولت ضربه زد كه اثر مهرش تا پايان بر پيشاني دولت باقي خواهد ماند..