بانگ آمد که علی را کشتند / انمای ازلی را کُشتند / قد قتل نوحه غمبار ملک /  شد عزا خانه شبستان فلک / یا علی شعله بر عالم زده اند / همه جا بیرق ماتم زده اند / از چه در بستر تب افتادی / ذکر هجران زچه رو سر دادی / بعد تو خار دهد بستان ها / وای از غربت نخلستان ها / در گلو تیغ و به چشمانت خار...

آه...چه هولناک شبی است امشب. ظلمات همچون اژدهای سیاهی است که هزاران عقرب جرار سیاه دیگر را در حلقوم نهاده است . چه هول آور شبی را گزین کرده ای، ای نابکار ، پسر ملجم ، قدوسی ترین شب روزگار را برگزیده ای تا در آن خورشید شمشیر و عشق و تاریخ را بشکافی..