عبدی با مرور فضای دینی جامعه در ابتدای انقلاب یادآوری می‌کند که برخلاف ادعا‌های پناهیان تبلیغ دین نیاز چندانی به پول ندارد و این ادبیات برای توجیه رفتار‌ها و واقعیت‌هایی از دست‌درازی به رانت‌های دولتی است که نمونه آن در دولت محمود احمدی‌نژاد به‌کرات دیده شده و از آن زمان قوت گرفته است.