مراتب نارضایتی و تاسف عمیق خود را از جولان فراقانونی عده ای قلیل در سلب آزادی و حقوق دیگران در برگزاری یک مراسم قانونی اعلام داشته، تاکید می نماییم تسلیم اینگونه فشارهای غیر قانونی شدن تعدی به حقوق اکثریت و لگد مال کردن مولفه های مردم سالاری می باشد...
ایشان به آزادی خیلی توجه داشتند؛ آزادی همه انسان?ها از قید استبداد، استثمار، استبداد سیاسی و استبداد اقتصادی. ایشان در مسائل سیاسی هم نگاه انسانی داشتند. برای ایشان یک مبارز مسلمان و یک مبارز غیرمسلمان تفاوت نمی?کرد. می?گفتند که همه با ظلم و دیکتاتوری مبارزه می?کنند و باید به همه توجه داشت و ...
طرح نو- لیلا مهداد| آدمی در تمام دوره?هایی که روی این کره?خاکی زندگی کرده، همیشه و در همه?حال نظاره?گر اتفاقات و رویدادهای طبیعی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بوده و هست که گاهی برخی از آنها یا بیشترشان از کنترل خارج بوده و بیشتر افرادی که درگیر چنین رویدادهایی بوده یا هستند، در مقابل این حوادث و اتفاقات، خود را ناتوان تصور کرده و می?کنند. از این?رو، آدمی گاه به ستیز با این اتفاقات پرداخته و گاه خود را تسلیم شرایط کرده و این نکته را به خود متذکر شده است که «این سرنوشت توست و کاری از تو برنمی?آید و باید همین?گونه روزگار بگذرانی». تقدیرگرایی بیشتر در پیامدهای اجتماعی و سیاسی منفی نمود پیدا می?کند و آنچه اجتماع را به تقدیرگرایی و تسلیم وا می?دارد، درحقیقت تنبلی، کاهلی و بی?ایمانی به قدرت درونی خود است. درواقع فردی که خودباوری ندارد، در برابر زندگی تسلیم می?شود و حاضر نیست تغییری در خود و سرنوشت خود ایجاد کند. البته در طول تاریخ اینگونه برداشت شده و نگاه به زندگی، توسط حاکمان گسترش یافته و از نظر کارشناسان امر سبب این بوده که با توسعه و گسترش این نوع نگاه، بتوان رعایا را بیشتر تحت فرمان خود نگه داشت. به همین دلیل این تفکر و بینش، توسط آنها، تقویت شده است. به هر روی تقدیرگرایی «پدیده??ای اجتماعی» است که در تجربه?های تاریخی و مسائل سیاسی ریشه دارد و هنوز هم در ساختار اجتماعی ایران می?شود آن را دید. وجود چنین پدیده?ای، این سوال را مطرح می?کند که چرا این باور تا به حال در اندیشه اجتماعی ایرانیان باقی? مانده است؟ برای رسیدن به پاسخ این سوال، گفت?وگویی با محمدمهدی جعفری، دین پژوه، انجام داده?ایم و پرسش?هایمان را با او مطرح کرده?ایم. آنچه در ادامه می?آید، شرح پرسش?های ما و پاسخ?های اوست.
امور شهروندان به سروسامان نمی رسد جز با صالح بودن سرپرست و سرپرستان صالح نمی شوند جز با پایداری شهروندان (بر روی حقوق خود) از هنگامی که شهروند حق سرپرست را بجای آرود و سرپرست حق شهروند را گزارد، حق در میانه آنان به عزت و نیرومندی می رسد، راه های روشن دین به روی مردم گشوده می شود و...
آخرین اخبار
- بدون انگلزدايي اقتصاد، جراحي اقتصادي پزشکيان امکانپذير نيست
- سرکار گذاشته شدن سالمندان توسط شهردار بوشهر
- پروژه راهآهن بوشهر- شيراز؛ وعدهها در دوراهي عمل و انتظار
- آقاي رئيس جمهور، به وعده خود براي رفع فيلترينگ عمل کنيد
- مهدي طارمي، پنجرة معرفي استان بوشهر در اروپا
- وفاقشکني نفتيها عليه مديريت استان بوشهر
- از افول ستاره «رصدخانه مهر» جلوگيري کنيم!
- چالش انتصاب استاندار بومي؛ براي توسعه استان بوشهر!
- به ياد سی سال دوران خوش معلمي
- پرواز با اژهاي، پرواز بدون اژهاي
- کمبود امکانات درماني استان بوشهر، مردم را آواره غربت کرده
- در آستانه دولت جديد، هزار آرزوي بر زمين مانده داريم
- طارمي ميخواهد دِين خود را به فوتبال بوشهر ادا کند
- دموکراسي در تصدي مسئوليت
- جوانان نگرانند که صدايشان شنيده نشود و مطالباتشان ناديده گرفته شود
پربیننده ترین