موسيقيايي ? ترين شب ? هاي ايران در شهر عمارت ها

  جميل رزمي: هميشه خدا وقتي روبروي دريا مي ن شستم و به موج هايي که خود را به آرامي به ماسه ? هاي ساحل مي ? سابند. به خودم مي ? گفتم: مردمان يک سرزمين با افسانه ? هاي خود زندگي و حتي نفس مي ? کشند ? پس چرا «شهرمن   افسانه اي ندارد؟»

در اين حال و هوا بودم که کوچه فستيوال يا همان فستيوال کوچه از مشرق رخ نمود و نشان داد که براي رونق بخشي به اقتصاد و زندگي توام با ? نشاط مي ? توان فراتر از افسانه با شادي اين زمين، سرد را گرمي بخشيد. بي ? شک اين اتفاق کوتاه اما تاثيرگذار مي ? تواند ظرفيت هاي اين بندر ديرپاي را به خوبي در شب ? هاي موسيقيايي و خاطره ? انگيزي که در ترنم باران هاي جنو بي شکل گرفت را براي همه مردم رقم بزند.

من بارها و بارها به احسان عبدي ? پور گفته ? ام و اين بار هم مي گويم که «آقاي عبدي ? پور نازنين، من با همه احترامي که براي شما قائل هستم شما را نه فقط به عنوان يک نويسنده خوب و يا يک کارگردان نوظهور در سينماي ايران و يا حتي يک روايتگر حس خوب زندگي   ساده مردمان جنوب مي شناسم و قدر مي دانم بلکه از منظر من شما يک تئوريسين خلاق و يک ايده پرداز نوانديش هستيد که مي توانيد نگاه مردم را به شهرشان عوض کند تا شهر پوست بيندازد. شما مي توانيد از جريان هاي مرده مردمان شهر، حيات دوباره ? اي بيافرينيد. امر ? وز آن چه که ما بدان نياز داريم آدم ? هايي از جنس تو است. من معتقدم که کوچه فستيوال به وسعت انديشه هاي جواني است که جسارت ساختن و آبادي را باور دارند. تو اينک حکم يک الگو را براي پرواز بلند تمام آرزوهاي مردم اين سرزمين داريد و اين آغاز يک رنسان س براي شکوفايي اقتصاد و فرهنگ بوشهر مي باشد که جهاني رابه ستايش شب ? هاي مهتابي موسيقي بندر بوشهر واداشت. درودت باد اي بزرگ.»

(نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1075)