تصاویری از لیلا جنید، نوزاد دو‌ماهه فلسطینی که هشتم فرودین، به دلیل سوء تغذیه شدید به بیمارستان کمال عدوان در شمال غزه منتقل شد، منتشر شده است. لیلا، مثل اکثر کودکانی که پس از آغاز جنگ اخیر میان اسرائیل و گروه افراطی حماس به دنیا آمده‌اند، با بحران کمبود مواد غذایی و «سوء تغذیه» شدید در غزه دست و پنجه نرم می‌کند. احمد العلی، که از پرستاران این بیمارستان است، می‌گوید: در هر شیفت کاری در بخش مراقبت‌های ویژه، سه تا چهار مورد از نوزادان را مشاهده می‌کنم که هروز حال آن‌ها بدتر می‌شود و در نهایت سوء‌تغذیه باعث مرگشان می‌شود. پس از حملۀ ۱۵ مهر گروه افراطی حماس که در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا و اتحادیه اروپا قرار دارد، شمال غزه تحت تدابیر امنیتی و کنترل شدید ارتش اسرائیل است. سازمان ملل متحد نیز نسبت به قحطی و بحران گرسنگی در نوار غزه هشدار داده است. طبق برآورد این نهاد حدود ۷۰ درصد مردم برخی نواحی شمال غزه دچار قحطی شده‌اند و امکان مرگ و میر گسترده فلسطینی‌های آن منطقه بر اثر گرسنگی می‌رود.

اگر این نوشته دربارۀ فیلم نیست پس چیست؟ به قصد طرح این پرسش است که چرا حق تماشای فیلم در سالن سینما را از ما سلب می‌کنید؟ نه تنها فیلم روز خارجی که فیلم روز ایرانی را هم باید پای کامپیوتر و قاچاقی ببینیم؟ انحطاط اخلاقی فقط آن نیست که در فیلم می‌بینیم. این است که استفاده از پیام‌رسان های محبوب دنیا بی فیلتر‌شکن میسور نباشد و فیلمی را که می‌توانستیم در سالن سینما بینیم و پول آن را هم پرداخته باشیم در خانه ببینیم. فیلمی که نه هیچ‌یک از ارکان عرش را می‌لرزاند و نه صحنۀ روابط تنانه دارد نه هم‌آغوشی جانانه. نه خشونت عریان و نه خدا و پیامبر را نعوذبالله انکار می‌کند.

اگر این نوشته دربارۀ فیلم نیست پس چیست؟ به قصد طرح این پرسش است که چرا حق تماشای فیلم در سالن سینما را از ما سلب می‌کنید؟ نه تنها فیلم روز خارجی که فیلم روز ایرانی را هم باید پای کامپیوتر و قاچاقی ببینیم؟ انحطاط اخلاقی فقط آن نیست که در فیلم می‌بینیم. این است که استفاده از پیام‌رسان های محبوب دنیا بی فیلتر‌شکن میسور نباشد و فیلمی را که می‌توانستیم در سالن سینما بینیم و پول آن را هم پرداخته باشیم در خانه ببینیم. فیلمی که نه هیچ‌یک از ارکان عرش را می‌لرزاند و نه صحنۀ روابط تنانه دارد نه هم‌آغوشی جانانه. نه خشونت عریان و نه خدا و پیامبر را نعوذبالله انکار می‌کند.

روستایی در برادران لیلا همه چیز را -از فیلمنامه تا اجرا- زمخت و پررنگ و غلیظ پرداخته است. مثل عکسی با سچوریشن خیلی بالا، مثل خاکی که دانه‌های درشت‌ تشکیل‌دهنده‌اش، یکی‌یکی و به تفکیک کنار هم پیدا باشند. شخصیت‌های اصلی فیلم (به‌جز پدر) همگی تیپ‌هایی تخت و یک‌بعدی و ساده‌اند.