آن عزیز سفر کرده به من گوشزد کرد که اینان "روزنامه‌نگاران زرد" هستند که با سرک در زندگی این و آن "لقمه نانی به‌کف آرند و به "غفلت" بخورند و ای بسا سر در آخوری.

صادق هدایت آمد نشست کنارم و یکی از زیربشقابی‌های کاغذی را برداشت و از من طرحی کشید با دو گیس بافته. هر وقت این خاطره را می‌گویم حسرتی من را فرا می‌گیرد که چرا آن نقاشی را همان جا گذاشتیم و آمدیم.