محققان یک مولکول جدید در فضا کشف کردند؛ چنین اکتشافاتی به آنان کمک می‌کند تا پیشرفت پیچیدگی مولکولی در فضا طی شکل‌گیری ستاره‌ها را بهتر بفهمند.

یک مکانیزم اتلاف آب موسوم به «بازترکیب تفکیکی» ثابت می‌کند که چگونه زهره از سیاره‌ای احتمالا زیست‌پذیر به جهنم کنونی تبدیل شد.

یک تیم تحقیقاتی از روش‌های یادگیری عمیق برای کاهش میزان داده‌ها استفاده کردند، به طوری که برای هر اندازه‌گیری به حدود ۵ مگابایت اطلاعات نیاز است.

۱۳ مولکول که برخی از آنها پیشتر در جهان اولیه مشاهده نشده بودند و از تشکیل شدن ستاره‌های بزرگ حکایت دارند، در دو کهکشان باستانی کشف شده‌اند.

دانشمندان موفق شدند یک مولکول متداول روی زمین را که معمولا با حیات مرتبط دانسته می‌شود، در فضای بین‌ستاره‌ای در اعماق فضا شناسایی و ردیابی کنند.

انقراض زدایی مولکول ها از نگرانی اخلافی مشابه انقراض زدایی یک گونه رنج نمی برد نگرانی ای مشابه آن چه در مورد دودوها یا ماموت های پشمالوی احیا شده وجود دارد این که حتی اگر آنان بتوانند زنده بمانند در دنیای امروز بدبخت خواهند بود. با این وجود، در سطح فلسفی مشخص نیست که ما باید چگونه درباره تلاش ‌ها برای احیای مولکول‌هایی فکر کنیم که در حال حاضر در موجودات زنده وجود ندارند. برای مثال، آیا مولکول های منقرض شده برای ثبت اختراع واجد شرایط هستند؟

کاتیون متیل با طیف وسیعی از مولکول‌ها به خوبی واکنش می‌دهد و اخترشناسان مدت‌هاست آن را به دلیل خواص شیمیایی منحصر به فردی که دارد به عنوان یک عنصر سازنده مهم در شیمی آلی میان‌‌ستاره‌ای در نظر گرفته‌اند. این ترکیب اما تاکنون در فضا کشف نشده بود.

سلول‌های ماهیچه‌ای صاف احتمالا در تلاشند تا به ترمیم آسیب وارد شده کمک کنند، اما مشخص شده که در پی این ترمیم، عروق سخت‌تر شده و بیشتر تکثیر می‌شوند.