جلای وطن نکرده بود. جانش ایران بود و این در آثارش جاری است. رفته بود برای دیدار فرزندان اما بیماری مانع برگشتش شد. پزشکان پرواز طولانی را به صلاح ندانستند. درگیر بستر بیماری ماند تا درگذشت.

وقتی کسانی چون تالستوی، مولانا و فردوسی مرده‌اند، مرگ چه وحشتی دارد و با این فکر که این کسان هم زندگی کرده‌اند و رنج و شادی داشته‌اند و سرانجام رفته‌اند بار زندگی خود را سبک‌تر می‌بینم.