فرهاد امینی:  سرنوشت مرا به بوشهر عزيز کشاند و مستقيم به پايگاه آمار بوشهر در سپاه بهداشت بوشهر اعزام  شدیم. من از تهران بخاطر اين‌که بازيکن فوتبال بودم با عده‌اي از دوستان ورزشکار بدون هيچ شناختي از بوشهر، در سال1352 عازم بوشهر شديم و خود را به سپاه بهداشت در خيابان سنگي روبروي کلانتري يک بوشهر معرفي نموديم...

سجاد بهزادي: همچنان مي‌خواهيم گام‌هاي‌مان استوار بماند و تاريکي‌ها را روايت کنيم تا شايد نوري بر آن‌ها بتابد. مگر لذت بخش‌تر از روشنايي هم  در اين گيتي وجود دارد؟ اما روشنايي، دشمنان فراواني هم دارد. ما بي خيال وضعيت محدود‌کننده ايران امروز، لحظات فراواني را ماندگار کرديم وگذاشتيم ...

حسين مظفري : نگاه به صنعت گردشگري در کشور ما تاکنون بيشتر شبيه به يک عروسک در دست دخترکي بازيگوش بوده است؛ شيئي زيبا که هرگاه دخترک گريه کرد، بدهيم دستش تا اشک‌هايش بند بيايد؛ براي جامعه‌اي که هتل‌هايش، موزه‌هايش و حتي بسياري از رستوران‌هايش به ضرب سيلي صورت خودشان را سرخ نگه داشته‌اند...

خاطرات غلامرضا شريفي خواه : در سال 1233 خورشيدي و تا مدتها بعد ناحيه جنوبي شبه جزيره بوشهر به وسيله ديواري که داراي 12 برج بوده است در محلي که اکنون خيابان ليان شرقي و غربي ناميده مي شود، محافظت شده و دروازه اصلي شهر در محل ميدان فعلي  انقلاب (ششم بهمن) قرار داشته که هنوز هم در افواه  قديمي‌هاي  بوشهر به نام دروازه نام مي برند...

 ابراهيم بشکاني: تو چله گرماي تابستون بايد صبر مي‌کردي تا نزديکي غروب تا به گفته بوشهري‌ها «تِک هوا بِشکِنه» بعد براي تفريح از خونه بيرون بيان که اونم اهالي بوشهر مخصوصاً چهار محل، يا به طرف دروازه شهر مي‌رفتند تا ضمن قدم زدن در خيابان نادر و صفوي، سري هم به قهوه‌خونه‌ها بزنند و با نوشيدن چاي و کشيدن قليوني خستگي بدر کنند و اگر خريدي هم دارند انجام بدهند، يا به طرف دريا و مجسمه مي‌رفتند چون تنها پارک شهر و محل تفريح اون زمان که گل و گياهي و چمني کاشته بودند، 

احمد عمويي: اندک شمار انسان‌هايي هستند که براي آرمان و انديشه‌شان از همه چيزشان مي‌گذرند حتي از خودشان، حاج حسن لاوري اينچنين بود، بي‌هيچ چشمداشتي براي ديگران قدم بر مي‌داشت و بي‌وقفه براي تحقق هدف و آرمانش مي‌جنگيد، حاج حسن لاوري اکنون در بستر بيماريست، ياد و نام آن مرد نازنين همواره در خاطر است، گاهي که او را فراموش مي‌کنم بر خود نهيب مي زنم که همچو او مگر چند نفر داريم؟

با آثاری از: مازيار اسدي/ محمود محمودي / بشير علوي / نوذر فولادي / دکتر غلامحسين اميني / حميد زارعي / غلامرضا حاجي نژاد / غلامرضا ابراهيمي

پيروز انتخابات؛ مردم هستند(محمد حياتي)/ سرافرازي ايران زمين را به استقبال مي‌رويم(دکتر محمد بهروزي) / صرف نگاه به شرق، يعني عقب ماندگي(دکتر سعيد معدني)/ جلوگيري از فرار مغزها؛سرمايه انساني کشور(دکتر عباس علوي‌نژاد)/ رييس جمهور جديد، مرهمي بر زخم‌هاي مردم باشد(زيبا هوشيار)/ احیا حوزه عمومی (سجاد بهزداری)/ براي دکتر مسعود پزشکيان(عالي بازدار)/ متناسب سازي حقوق بازنشستگان(حسين حشمتي)/ شايد بتوان هواي تازه‌اي را تنفس کرد(ابراهيم هوشيار)/ شش مطالبه از پزشکيان(دکتر عباس حاتمي)/ صادقانه و قاطعانه تمام تلاش خود را براي تحقق اصلاح و تغيير انجام دهيد(حسن احمدي)/ ضرورت مقابله جدي با مافياهاي خطرناک هفت سر سياسي، فرهنگي و اقتصادي(خورشيد فقيه)/ تبريک ، طبيب لوطي...(مجيد عابدي)/ گفتگوي دائم با مردم داشته باشيد(مهدي جهانبخشان)/ کليد موفقيت؛ توسعه سياست خارجي(اکبر نهاري)/ نگاه دولت چهاردهم رفع دغدغه‌هاي نسل جوان و به اصطلاح «زد» باشد(مهدي قائدزاده)/ کار را به کساني بسپاريد که به رضايت مردم و اعتلاي ايران فکر مي‌کنند(دکتر علي بهادر)/ قدر مردم را بداند و به وعده‌هايش عمل کند(دکتر امان الله شجاعي)/ به ايراني اعتبار دهيد تا احساس سرشکستگي نکنيم(دکتر محمد جعفر ايزدپناه)/ حمايت از کارگران، بيمه‌شدگان، مستمري‌بگيران، از کارافتادگان و...(نادر اقدام)/ راه برون رفت از وضعيت ويران اقتصادي را  فراهم کنيد(رضا نکيسا)/ مردم را نااميد نکنيد(سيروس خباز ثابت)/ مصلحت انديشي و محافظه کاري را به کناري نهاده(دکتر منوچهر بايندري)/ حقوق شهروندي ايرانيان را پاس بداريد(دکتر عبدالله آورا)/ عهدي را که با ايرانيان بسته، همواره پيش روي خود ببيند(دکتر حسين اسکندري)/ شفاف آنچه را تحويل گرفته‌اند با مردم در ميان بگذارند(رضامقاتلي)/ براي ما ايرانيان...(محمد شاکري مطلق)/ آن چه بر ما گذشته است را ثبت کنيم(محمود حمزه ئيان)

چرا دکتر پزشکيان؟(عبدالرسول عمادي)/ انتخابي براي اجراي قانون (مرتضي سراجي) / انتخاب چهاردهم؛ آخرين فرصت براي بازگشت به واقعيت (سجاد بهزادي) / ده دليل براي راي به پزشکيان (دکتر عباس حاتمي ) / دکتري فهميده، بايد دست در درمان زند (حسين حشمتي) / فرصتي براي بهبود وضعيت کشور (حسن احمدي) / چرا راي مي‌دهيم... (محمد حياتي) / خاطره‌اي از سفر پزشکيان  به بوشهر (مهدي نامدارزادگان)/ براي ايران  (مصطفي خرمي) / انتخاب پزشکيان؛ فرصتي براي آشتي ملي ( امين ساجدي) / انتخابات رياست جمهوري؛ فرصتي براي تغيير وضع موجود (فاطمه مساوات) / حرکت از نگاه آرماني به باور  واقع‌گرايانه (حبيب تنگستاني) / انتخاب با دلي پر از اميد و نگاهي به فردا (عبدالرسول رضايي) / بخاطر کمي احترام (روزبه کردوني) /  در گریختن رستگاری نیست (️دکتر محمد بهروزی)

کليپي در شبکه هاي اجتماعي با موضوع تلف شدن تعداد زيادي ماهي در ساحل گناوه منتشر شده است.

رييس اداره حفاظت محيط زيست گناوه گفت: محل تلف شدن ماهي‌ها در ساحل مال قائد با همراهي رييس دادگستري و دادستان گناوه به عنوان مدعي‌العموم و رييس دامپزشکي شهرستان بازديد شد.

کامبيز عبدالهي در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: در پي تلف شدن تعداد زيادي ماهي در ساحل مال قائد شهرستان گناوه، پيگيري براي مشخص شدن علل آن در دست بررسي است.

رييس اداره حفاظت محيط زيست گناوه در اين خصوص گفت: اين اتفاق مربوط به روستاي مال قائد گناوه بوده که علت آن در دست بررسي است.

کامبيز عبدالهي اظهار داشت: ماهي‌هاي تلف شده همه از يک نوع هستند و تنها در يک منطقه از ساحل گناوه مشاهده شد و احتمال اينکه ناشي از دور ريز صيد باشند که با جز و مد دريا به ساحل آمده‌اند وجود دارد اما براي تعيين علت اصلي بايد منتظر نتيجه آزمايش‌هاي کارشناسي بود.

وي بيان کرد: براي مشخص شدن علت دقيق تلف شدن اين ماهي‌ها نمونه گيري از آب و ماهي‌هاي تلف شده توسط کارشناسان اداره انجام شده که پس از مشخص شدن علت دقيق اين موضوع اطلاع رساني کامل انجام خواهد شد.

عبدالهي گفت: پس از مشخص شدن علت دقيق اين موضوع اطلاع رساني کامل انجام خواهد شد.

اميني، رئيس شيلات بندر گناوه نيز بيان داشت: از عواملي که ممکن است دلايل اين موضوع باشد، مي‌توان به آلودگي آب، شکوفايي جلبکي اشاره کرد.

  محله جبري  در جنوب چهار محل(بهبهاني،کوتي،شنبدي و دهدشتي) و جنوب گمرک شهر بوشهر که بيشترين مردمان اين منطقه از مهاجران بخش ساحلي(تنگستان) و اطراف استان ساکن شدند. پيشينه اين مردمان سختکوش دريا و دريانوردي (ناخدا، ملواني و کارگر بارانداز) بودند‌. اين محله نو پا در شهر بوشهر توانست مهد آموزش و پرورش  شود و بيشترين احداث  مدرسه را در خود جاي دهد (باقري، فردوسي، کورش کبير، مهرگان، مستوره کرد، دشتي، داريوش کبير و مصدق)...

يادبود رفقاي جان / شهیدان مواجی

نسیم جنوب، مژده مواجي: ده (10 ) ارديبهشت، يادبود رفقاي جان، افسروظيفه محمّدعلي مواجي و درجه‌دار وظيفه محمّدحسن مواجي که در آزادسازي خرمشهر، سال 1361 جانشان را فداي ميهن کردند. برادرم علي، در سال 1359 شعر بندر را سرود. آنجا که مي‌گويد«با چشمان نگرانش»، از دغدغه مردم مي‌نويسد. اظطرابِ وقوع جنگ. مردم ايران دهه‌هاي متوالي است که دغدغه‌هاي خيلي زيادي دارند. يکي از آن‌ها دلهره مدام از پيشامد جنگ است. بندر زادگاه من بر کناره دريا بر شن هاي گرم ساحل آرام غنوده است و با چشمان نگرانش به افق مي نگرد محمّدعلي مواجي «جنگ» چه کلمه شوم و نفرت‌انگيزي. در دروس خشک تاريخ، بيشتر در مورد جنگ‌ها تدريس مي‌شود. آن هم اکثرأ به طور تحريف شده از برد و باخت‌ها‌ . علي سروده‌‌هاي زيادي از جنگ دارد. آن‌چه را که او با چشمان خودش شاهدش بوده و با پوست و گوشت خود حس کرده، به‌طور ملموسي به نگارش درآورده بود. نوشته‌هاي او تاريخ واقعي از چهره کريه جنگ و ويرانه‌هاي آن مي‌باشند. در کتابم، «تاوان عظيم انسان‌بودن» که در سال 2401 توسط نشر هليله منتشر شد، گذري است به زندگي علي و‌ حسن.

وقتي مالکيت جديد تيم‌هاي سرخابي پايتخت چندين بانک و پتروشيمي مي‌شوند، آدم «گََُُر» مي‌گيرد، البته اگر اهل بوشهر باشي و دلسوز هميشگي اين ديارِ سراسر محروم نه، بلکه مظلوم... اين‌جا مرغ همسايه غاز هست و به جاي آن که صنايع نفتي و گازي که در همين استان کسب درآمدهاي مولتي ميلياردري مي‌کنند، اسپانسر تيم‌هاي هميشه ندارِ استان باشند اما از آن‌جا که خون تيم‌هاي سوگلي پايتخت رنگين‌تر است بسان آهن ربايي جذب آن‌ها شده اند...

حسين شادکامي : در تعطيلات عيد نوروز با دوستان و همکلاسي‌هاي‌مان، ظهرها به سينما فانوس و بعدازظهر  کنار ساحل دريا قدم مي‌زديم و عکس يادگاري از کشتي رافائل گرفتن و کافه نگرو رفتن  و کيک و بستني و يا آب هويچ بستني خوردن، به جاي  کافه پالوده حيدرک و شام نيز ساندويچي گبگو تو ششم بهمن و يا ساندويچ دروازه سر ميدون و پاتوق حسين آقا، به جاي سمبوسه و پکوراي  علي پکورايي که تغيير درخوردني‌ها با دوستان

 مجموعه امتيازها از خارگ چنان موقعيت ممتازي در خليج‌فارس ساخته بود که انگليسي‌ها بارها آن را اشغال کرده و به عنوان اهرم فشار به ايران از آن استفاده کردند که در اين راه موفق نيز بودند. جالب توجه اين‌که اولين باري که انگليسي‌ها در سال 1838 خارگ را به بهانه محاصره هرات اشغال کردند، آن قدر مجذوب خارگ و امتيازهاي آن شدند که جرج اوکلند فرمانرواي کل هندوستان گفته بود بايد کاري کنيم که خارگ به عنوان ملک طلق انگليس اعلام گردد، اين جزيره بعدها مي‌تواند سنگاپور خليج فارس گردد...

حماسه حق‌پرست: موسيقي بوشهر؛ خود به تنهايي مي‌تواند پنجره اي گشاده رو به درياي فرهنگ و هنر باشد تا با تابيدن نور و نوا و سازها و آوازهايش، ديرينگيِ يک تاريخ را واگويه کند! چه؛ بوشهر، به راستي شهرِ موسيقي است و چشم انداز ِ جهان موسيقي نيز هم توانست باشد! حضور بزرگان ملي و جهاني در موسيقي بوشهر و موسيقي بوشهر، تحقيقات و پژوهش‌ها و جستار موسيقايي...

دکتر محمود دهقاني: با سرازير شدن گردشگران به «تنگ جيز» جاي خوشگذراني شاهزاده‌هاي ساساني در دشت خشت کازرون  استان پارس، جا دارد ميراث فرهنگي، شهرداري کُنارتخته و شهرداري خشت نکته هايي را يادآور شوند و در رسانه ها بازتاب دهند تا اين برجا مانده‌هاي نياکاني آسيب نبينند. اکنون که با فرارسيدن بهار و نوروز گفتگو از گردشگري است...

برگزاري تورهاي بوشهرگردي در قالب نخلستان‌گردي و بازديد از کارگاه صنايع‌دستي، بازديد از نيايشگاه مُند، کلوت‌هاي ‌مند و آرامگاه جهازها، کوه نمک جاشک و بوشهرگردي در بافت تاريخي شهر بوشهر از جمله برنامه‌هاي سومين فستيوال موسيقي کوچه بود. کارگاه تخصصي گردشگري با عنوان «مکتب کوچه» از جمله برنامه‌هاي شاخص فستيوال بود...

بزرگ‌ترين کاري که اين جشنواره انجام مي‌دهد، اين است که فرهنگ آداب و معاشرت مردم بوشهر را نشان مي‌دهد و باز بودن در خانه‌ها به روي مهمان را به تصوير مي‌کشد. اين‌که مهمانان فستيوال سر سفره بندرنشينان مي‌نشينند و غذا مي‌خورند، فرصتي براي رشد فرهنگ، بوم و زيست بوشهري‌ها است...

فستيوال کوچه در بوشهر؛ کار نبود، يک کارستان بود

دکتر محمود دهقاني - استراليا

به گمان من که تصويري مي‌انديشم و قلم به دست مي‌گيرم و مي‌نگارم، فستيوال کوچه در بوشهر کار نبود، يک کارستان بود. به گونه کتاب کوچه احمد شاملو، فستيوال کوچه بوشهر نيز يک کتاب بود. از پايه‌گذاران فستيوال کوچه از ته دل سپاسگزارم. بوشهرِ رئيس‌علي آبروي ايران است. اين بندر پير با سرناي شوق برانگيز، دهل و پايکوبيِ نوجوانان و جوانان در موسم بهار و فرارسيدنِ نوروزِ نياکاني از گذشته تا به امروز تبريز ستارخان و شهرهاي سردسيري که در زير لحاف سپيد برف فرو رفته‌اند را بيدار مي کند. مردم بوشهر همراه با رقص، دم گرفتن با ساز و دهل، ياد خيام را بيشتر از شهروندان نيشابوري زنده نگاه داشته‌اند. اين بندر و شهروندان حماسه ساز آن، تاريخ سازان سد راه ورود استعمارگران غرب به ايران بودند. از سويي در گستره ادبيات و فرهنگ نيز با کميت شمار شهروند، ارزشي سرشار از کيفيت از خود بر جاي گذاشته و گل سر سبد ادبيات ايران هستند.

پرسش صميمانه نسيم جنوب در کرانه شاخاب پارس از  هم ميهنان هنرمندي که بوشهري نبودند و پاسخ آنان در هنگام برگزاري فستيوال، آنچنان گيرا  و دلچسب بود که من را بر صندلي قطار شب در هنگام سفر در حاشيه اقيانوس آرام در اقيانوسيه، بر سر شوق مي‌آورد. پاکدستي، راستي و مهرباني شهروندان گردنفراز بوشهري از دير باز تا به امروز افتخار آفرين بوده و ورد زبان شهروندان سراسر ايران است. بهاران خجسته باد. 

(نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1075)

از آنجايي که بخش مهمي از اين رويداد را موسيقي تشکيل مي‌داده، به نظر مي‌رسد بايد همه بخش‌هاي اداري هر استان، به مجوزهاي صادره پايبند باشند؛ همانطور که وزير ارشاد در اختتاميه سي ‌و نهمين جشنواره بين‌المللي موسيقي فجر، تاکيد کرد که «در اين سند (سند موسيقي) همه بخش‌هاي کشور ملزم به رعايت و اجراي مجوزهاي وزارت فرهنگ ارشاد و دفتر موسيقي هستند؛ هر مجوزي را که دفتر موسيقي صادر کند، بايد بدون خدشه اجرا کنند.»...

خيام در زندگي شخصي اون‌جوري که در تاريخ آمده، خلق تنگي داشته و کم حوصله بوده و جواب سوالش نمي‌شد کرد. اما اگر در اين زمانه ما مي‌بود، حتمن مي‌گفت تنها گروهي که بعد از چند صد سال مرا درک کرده‌اند، همين شما بوشهري‌ها بوديد که به آواز طرب، خوش هستيد و بي دغدغه ديروز و فردا، امروز را خوش داشته‌ايد...

بشير علوي: گريز از جنگ و پيش‌آمدهاي آن، راه نجات زن، مشکلات و گرفتاري‌هاي زنان به‌ويژه در برابر مردان، و ذهن قوي و جستجوگر زنان از جمله مؤلفه‌هايي هستند که در داستان‌هاي کوتاه اين مجموعه يافت مي‌شوند. نوع پردازش به متن و زبان، و شيوه برخورد با شخصيت‌ها و نحوة بيان مشکلات و بروز دادنِ آن‌ها نوعي نگاه زنانه را به متن نشان مي‌دهد؛ نگاهي که از ديد يک نويسندة زن نمي‌تواند پنهان بماند...

محمود حمزه ئيان: همان لحظه‌اي که بخاطر پارک دوبل يک نفر در ترافيک معطل شده‌ايد، آن ثانيه‌ها ديگر هيچ وقت برنمي‌گردند‌. آن لحظه هايي که در ادارات منتظر يک کارمند بي‌مبالات نشستيد تا صبحانه کاري بخورد يا در جلسات بي سر و ته و بي‌نتيجه وقت بگذراند، ثانيه‌هاي عمر شماست که مي‌گذرد. پس براي اين‌که از عمر و سلامتي خودتان نکاهيد، جلوي پايمال شدن حق‌تان بايستيد...

برادر جمپولوي (دوقلو) من (ابراهيم هوشيار) / علاقه و دلبستگي‌اش به بوشهر را حفظ کرده بود (دکتر رسول هاشمي) / براي پرويز هوشيار عزيز ( دکتر رضا معتمد) / اسمي مترادف با فرهيختگيِ يک انسان و خادمِ امور فرهنگي، ادبي و هنري (حسين طالبي) / صحنه گردان جلسات بوشهري‌هاي مقيم مرکز (ابراهيم ميگلي‌نژاد) / و خزاني ديگر در بوستان علم و هنر و انديشه بوشهر (خورشيد فقيه) / پرویز هم پرید (عبدالمجید زنگویی)/ ماجراي آن دوربين هشت ميلي متري (هاشم هاشم‌زاده)، سال‌هاي سخت و سخت‌تر (فريده كاردانى)...

قطب‌نماي زندگي

دکتر يونس قيصي زاده

تا به حال به اين فکر کرده‌ايد که با زندگي خود چه مي‌خواهيد کنيد؟ در زندگي خود پاي چه چيزهايي مي‌ايستيد؟ چه قوانيني در زندگي شما اهميت دارد؟ چه چيزهايي به زندگي شما حس معناداري و هدفمندي مي‌دهد؟ همه اين‌ها به «ارزش»‌هايي برمي‌گردد که در زندگي انتخاب مي‌کنيم، ارزش‌ها همانند قطب‌نمايي در زندگي ما هستند که جهت زندگي را به ما نشان مي‌دهند، اهداف ما را مشخص مي‌کنند و رفتار ما را شکل مي‌دهند.

در مسابقه دو بين «ايوان فرناندز» دونده اسپانيايي و «آبل موتاي» دونده اهل کنيا اتفاق عجيبي افتاد. دونده کنيايي جلو بود و تا خط پايان ده متر فاصله داشت که با خيال اين‌که از خط پايان عبور کرده، ايستاد. «فرناندز» که نفر دوم و پشت سر او بوده متوجه اشتباه او شد، ابتدا به او اشاره کرد که خط پايان آن‌جاست! وقتي ديد که او متوجه زبان او نمي‌شود، حريف را هل داد و پشت سر او دويد. «موتاي» به عنوان نفر اول از خط عبور کرد و «فرناندز» دوم. همه اين‌ها طي چند ثانيه اتفاق افتاد.

بعد از مسابقه خبرنگاري از «فرناندز» پرسيد که "براي چه اين کار را کردي؟"

پاسخ مي‌دهد: "روياي من اين است که روزي همه ما اين‌چنين زندگي اجتماعي‌اي داشته باشيم."

خبرنگار قانع نشد: "ولي چرا اجازه دادي دونده کنيايي اول شود؟"

ايوان گفت: "من که اجازه ندادم! او خودش داشت اول مي‌شد."

خبرنگار اصرار کرد که: "اما تو مي‌توانستي اول شوي."

ايوان نگاهي به او انداخت و گفت: "درست. اما حاصل آن پيروزي چه بود؟ آن مدال چه افتخاري براي من داشت؟ مادرم چه فکري در مورد من مي‌کرد؟"

اين ارزش‌هاي زندگي ما هستند که بردن يا باختن را در زندگي ما معني مي‌دهند، موفقيتي که همراه با نيرنگ، کلاه‌برداري، حق ديگران خوردن و ظلم به ديگران باشد، در زندگي که منصفانه زيستن و احترام به ديگران، ارزش هست، عين باختن است.

نمي‌توانيم خودمان، ارزش‌هاي انساني را زيرپا بگذاريم و انتظار داشته باشيم، همسرمان، فرزندمان، دوست‌مان، همکارمان و... آن‌ها را در برابر ما رعايت کنند!

به ارزش‌هاي زندگي خود فکر کنيم و ببينيم در اين دنيا، چه چيزهايي براي ما ارزش دارند.

(هفته نامه نسیم جنوب- سال بیست و ششم، شماره 1069)

خورشید فقیه: خبر کوتاه بود و دردناک: «پرویزهوشیارهم رفت»! هنرمندی سینماگر و عکاس و روانشناسی برجسته و فراتر از آن معلمی آگاه در علوم و دانشی که موظف به انتقال آن ها به فرزندان سرزمینش بود! برایم سخت و ناگوار است از دوستی فراتر از یک دوست و هم‌اندیشه و همراهی صادق، سخن گفتن و نوشتن، همانقدر که با این شرایط نابهنجار جسمی خود بخواهم با پای برهنه قله اِوِرست را درنوردم!...

به همت پژوهشگر جنوبي منتشر شد؛

سرگذشت جزيره مرجاني ايران

«تاريخ جزيرة خارگ؛ فراز و فرود خاندان زعابي، آل‌مذکور و حيات‌داودي» نوشتة سيد حسن رضوي، نويسنده و پژوهشگر جنوبي؛ سرگذشت خاندان‌هاي کهن‌‎زاد ساکن اين جزيرة مرجاني در خليج‌فارس است که به همت انتشارات «هليله» منتشر شده است.

به گزارش خبرگزاري کتاب ايران (ايبنا) در بوشهر، اين کتاب در 736 صفحه مصور با شمارگان 500 نسخه راهي بازار کتاب شده که روايت مفصلي از فراز و فرود خاندان زعابي، آل‌مذکور و حيات‌داودي؛ نخستين خاندان‌هاي ساکن در اين جزيره مرجاني بعد از اخراج پرتقالي‌ها به دست شاه‌عباس صفوي از خليج فارس است.

ناشر کتاب «تاريخ جزيرة خارگ» در پشت جلد اين اثر آورده است: «اين کتاب داستان جزيره‎‌اي است باستاني در شمالي‎‌ترين آب‌هاي خليج فارس که مردم او را «خارگ» خوانند. جزيره‌‎اي آرميده در مسير شاه‎راهي باستاني ميان بنادر بصره بوشهر، مسقط و هندوستان که گذر دريانوردان به ناگزير از اين جزيره بوده است.

چهارصد سال پيش در زمان شاه عباس صفوي وقتي که پرتغالي‎‌هاي شکست‌‎خورده از خليج‌فارس تارانده شدند، قبايل چندي از سواحل عمان و نواحي داخلي ايران به ‌‎سمت نوار ساحلي ايران مهاجرت کردند و در پهنه وسيعي از ساحل اسکان يافتند. خاندان زعابي، آل‎مذکور و حيات داودي از جمله اينان بودند که به ترتيب در بندر ريگ بندر بوشهر و بندر گناوه ساکن شدند؛ اين سه خاندان به سرعت قدرت يافته و حدود سيصد سال بر جزيره خارگ و نواحي ساحلي حکم راندند.

اين کتاب حکايت زندگاني و حکمراني اين سه خاندان است که آغاز نوشتنش شايد يک کنجکاوي کودکانه بود از راز مرگ کدخدا عبدالرسول احمدي در هشتاد سال قبل؛ اما رفت تا پنج هزار سال قبل‎‌تر و آن همه تاريخ عجيب و پرماجرا حالا کد‎خدايان اين سه خاندان به هيجده تن رسيده‌‎اند هر کدام با فصلي جدا و روايت ايامي چند که بر آن‌ها و بر جزيره گذشته است.»

در بخشي از «تاريخ جزيرة خارگ» به قلم سيدحسن رضوي مي‌خوانيم: «تاريخ‌نگاران بر اين باورند که پنج هزار سال پيش، جزيره خارگ يکي از پايگاه‌هاي دوردست امپراتوري ايلام بوده است. گيرشمن، باستان‌شناس فرانسوي مي‌نويسد: «جزيره مي‌بايست از سه هزار سال پيش از ميلاد مسيح جزو قلمرو کشور عيلام بوده باشد؛ زيرا با کشتي بادي فقط سه يا چهار ساعت با بوشهر، بندر مهمي که در کرانة ايران است، فاصله دارد و قلمروي عيلام که شوش پايتخت آن بود تا به اين قسمت خليج فارس مي‌رسيد؛ زيرا نيم‌قرن پيش هيئت باستان‌شناسان فرانسوي در بوشهر خشت‌هايي يافتند که بر آن‌ها نوشته‌هايي دربارة پادشاهي عيلام منقوش بود.»

به گزارش ايبنا، پژوهشگر و نويسنده جنوبي متولد سال 1351 است. وي که پيش از اين آثاري چون «چند مي‌گيري تا جزيرة ناخدا» و... را راهي بازار کرده بود.

کتاب «گام‌هايي براي بهتر شدن» نوشتة يونس قيصي‌زاده، روزنامه‌نگار و نويسندة جنوبي در حوزه روانشناسي و خودآگاهي به همت انتشارات «شروع» منتشر شد. به گزارش خبرگزاري کتاب ايران (ايبنا) در بوشهر، در اين کتاب نويسنده در فصل يک به موضوع خودآگاهي و نقش آن در زندگي مي‌پردازد. در فصل دوم به موضوع «خودمشاهده‌گري» پرداخته شده است. فصل سوم به «تيپ‌هاي شخصيتي» و همچنين «تيپ‌هاي کهن الگو» اختصاص يافته است...

کنسرتي که بوي دريا مي‌داد

بهار بيگدلي - استراليا

کنسرت گروه ليان براي من شايد با خيلي‌ها فرق داشت و فقط يک کنسرت پرشور و حال نبود. کنسرت اين شب صرفا يادآور اين نبود که از موسيقي وطني فقط تو غربت ميشه آزادانه لذت برد. کنسرت ليان براي من فقط نيشتر به غم دوري از خانه و يادآور تلخي مهاجرت نمود. کنسرت گروه ليان فقط احساس غرور از داشتن موسيقي فولك و اصيل مردم جنوب نبود، کنسرت و گروه ليان فقط افتخار به وجود دختران جسور و با استعدادي مثل ليانا نبود. يادآور راستي و درستي مردم جنوب بودن و براي من يادآور خوبي‌ها و شيريني‌هاي گذشته.

کنسرت گروه ليان با موسيقي محلي نواي دلچسب ني انبان و حال و هواي جنوب براي من يادآور کودکي و نوجواني بود. يادآور همان خاطراتي که گرد گذر زمان و پستي بلندي‌هاي زندگي رويشان نشسته است. کنسرت ليان براي من يادآور بابا بود بابايي که خيلي وقت نيست، رفته، اما با رفتنش خيلي چيزها رفته، ليان يادآور عطر فلفل و ادويه غذاهاي عمه ماه نسا بود. ليان يادآور طنين صداي مهربون آقاي دهباشي بود. ليان روزاي خوشي که با عديله گذراندم بود و يادآور زير زيرکي خنديدن و ريسه رفتن بود، کنسرت ليان براي من فشرده شدن قلبم از ديدن شکستن آقاي کنين مرد نازنين روزگار از رفتن بابا بود، صداي غرغر مامان از آن‌همه صداي اخبار تو خونه آقاي کنين بود و عطر مرباي بالنگي که از درخت باغچه‌شون چيده شده بود.

اون شب توي سالن بوي جنوب مي‌آمد بوي همان گوش ماهيايي که جمع مي‌کرديم، بوي دريا.

انگار دوباره با بچه‌ها توي قايق نشسته بوديم و باد داشت موهامو مي‌برد. خيس شده بوديم‌  و صداي قهقه‌مون ميومد. همه اون شب همه توي سالن بلند مي‌خنديدن و منو ياد خونه مي‌انداختن، خونه‌اي که دوره و گرماشو هميشه کم دارم.

اون شب وسط اون همه هياهوي سالن رفتم به گذشته و خاطراتي که ديگه خيلي دور به نظر ميان، دلم از نداشتن‌ها و نبودن‌ها گرفت و اشکم سرازير شد، اما با تمام وجود لذت بردم. ممنون از گروه ليان که با وجود کاستي‌هايي که هماهنگ کننده‌هاي ملبورن از پسش بر نيومده بودن، اجراي بسيار زيبا و دلنشيني داشتند.

ممنون از ليانا شريفيان براي به نمايش گذاشتن جسارت و مهارت و تاثير حمايت خانواده، ممنون از محمد بحراني هنرمند که وجودش گرمي کنسرت رو بيشتر کرد و صداش خاطرات نه چندان دور «جناب خان» شخصيت مورد علاقه بابا رو واسم زنده کرد.

ته همه چي ميرسه به ايکاش، ايکاش مي‌شد زمانو برگردوند. ايکاش دوباره مي‌شد دوباره دورهم جمع شد، ايکاش دوباره مي‌شد از ته دل خنديد، اي کاش روزگار خوبي تو راه بود.

تلاش براي زمين‌گير کردن رسانه مستقل

دکتر رضا آذين

اين قبيل اقدامات فشار بر مطبوعات مستقل تازگي ندارد. مديري که از شفافيت هراس دارد رسانه مستقل را تحت فشار مي‌گذارد و تا حد توان در مسير توليد خبر و نشر آن و اطلاع‌رساني به مخاطب سنگ‌اندازي کرده و سعي مي‌کند خبرنگار و اهالي رسانه مستقل را با انواع محدوديت و رفتار فراقانون  از عرصه رسانه خارج کند. تجربه ثابت کرده اين رفتارها کم يا زياد باعث مي‌شود تا فضاي خبررساني شفاف مختل و به جاي آن، اخبار غير واقعي (فيک نيوز)، شايعه و روابط ناسالم و غير‌حرفه‌اي در عرصه رسانه شکل بگيرد و به جاي کار کارشناسي و تحليلي، فضا به سمت تملق و خبرسازي و باجگيري رسانه‌اي برود.

دکتر حميد اسدپور :  هفته نامه نسيم‌جنوب متشکل  ازافراد گوناگوني است که براي خدمت به جامعه گرد هم جمع شده‌اند واين افراد فقط شامل  مديران نشريه نمي‌باشند. آقاي مديرکل آگاهانه يا ناآگاهانه اتهام جمعي به يک گروه بزرگ از شهروندان وارد ساخته و باعث خسران و زيان آن‌ها شده و به موجب قاعده لااضرار، بايستي از اين اتهام‌زني دسته جمعي بپرهيزد و پوزش  بخواهد‌ زيرا در نشريه نسيم جنوب سه گروه دخيل هستند که به هرسه گروه اتهام زده شده است‌...

احسان هوشمند: در کنار رسانه‌هاي جمعي غيردولتي که با مشقت و دشواري در سطح ملي فعاليت مي‌کنند، نبايد از زحمات و تلاش‌هاي روزنامه‌نگاران و رسانه‌هاي مستقل استاني و شهرستاني غافل شد. اين دسته از رسانه‌ها با مسائل و مشکلات بيشتري دست به گريبان هستند. انتشار نامه مدير بازرسي تأمين اجتماعي استان بوشهر بازتاب گسترده‌اي در فضاي مجازي و شبکه‌هاي اجتماعي استان بوشهر و ديگر نقاط کشور داشت. مدير نامبرده طي گزارشي به مدير کل استان نوشته ...

جامعه دستوري

دکتر سجاد بهزادي

«به تو دستور مي‌دهم قيمت‌ها را کاهش دهيد... به شما دستور مي‌دهيم حجاب تان را رعايت کنيد... دستور مي‌دهم در عرض يک هفته قيمت دلار را کنترل کنيد... دستور مي‌دهيم فلان نشريه (نسيم جنوب) را جمع‌آوري و منهدم کنيد.»

وقتي اجزاء يک سيستم حکم‌راني کارکرد خود را از دست مي‌دهد، حکم‌ران‌ها به فکرحل دستوري مسئله‌ها مي‌افتند. در اين ميان بداخلاقي آشکار مي‌شود تا جايي که يک مدير دولتي دستور به جمع‌آوري و منهدم کردن يک نشريه محلي مي‌دهد.

قامت برخي مديران اين دولت چقدر کوچک شده است که خير و نيک دولت متبوع خود را حتي نمي‌فهمند و هزينه‌هايي بي‌جهت بر ديگر هزينه‌ها درست مي‌شود و جامعه را تشويش مي‌کنند.

به نظر من اتهام تشويش افکار عمومي که پيش از اين عموما براي روزنامه نگاران مطرح بود اين بار دامن يک به اصطلاح مديري را گرفته است که بدون دليل منطقي و حکم قضايي و با يک دستور بي‌خردانه، ذهن جامعه را نسبت به يک نشريه مشوش کرده است.

در اين دنيايي که مرزهاي دانش و آگاهي بي‌منتهاست، دولت بايد رنجيره مديران ناآگاه خود را در يک جايي کنترل کند. مگر مي‌شود با پاک کردن صورت مسئله و از بين بردن توزيع يک نشريه، آگاهي را متوقف کرد؟ قدرت متکي به قانون، جاي قدرت‌هاي دستوري را بگيرد و جامعه ايران بيش از اين ملتهب نشود.

(هفته نامه نسیم جنوب- سال بیست و ششم، شماره 1067)

تيغ سازمان هاي دولتي بر گردن نشريات مستقل و جريان آزاد اطلاع رساني

 ادارات استان، گويي دنبال «بله قربان گو» هستند نه نشريه

ليدنيوز: تامين اجتماعي دستور امحاء نسخه‌هاي نشريه نسيم‌جنوب داد. در دستور رئيس اداره بازرسي تأمين اجتماعي براي امحاء نشريه نسيم جنوب تاکيد شده که اين هفته‌نامه بابت انتشار اخبار تأمين اجتماعي پولي از اين سازمان نگرفته است.

در دستور رئيس اداره بازرسي تأمين‌اجتماعي استان بوشهر تاکيد شده به دليل «زاويه دار بودن نسيم جنوب با دولت» بايد همه نسخه هاي هفته نامه نسيم جنوب از سطح اداره جمع آوري و امحا شود.

بي‌قانوني ادارات استان تا بدان‌جا پيش رفته که رئيس اداره بازرسي تأمين اجتماعي استان، مجوز هيأت نظارت بر مطبوعات و وزارتخانه ارشاد را قبول ندارد. ايشان همچنين هم جاي ضابطان قضايي نشسته، هم جاي داديار و هم جاي قاضي هم جاي دادستان! هم حکم مي دهد، هم درخواست اجراي حکم خود دارد و مديرکل هم بي قيد و شرط دستور اجراي اين دستور مي دهد!

اگر امروز جلو اين برخوردهاي خلاف و سليقه‌اي گرفته نشود بعيد نيست فرداروزي جلو ورود بلندپايه‌ترين مقامات استان به ادارات هم توسط رئيس اداره بازرسي يک اداره گرفته شود و يا رئيس اداره بازرسي يک اداره حکم شلاق و زندان يک روزنامه نگار و آتش زدن دفتر يک نشريه را صادر کند.

همه اين ها به کنار. مديرکل اداره تأمين‌اجتماعي از خانواده اصيل بوشهري است و قاعدتاً فرداي بازنشستگي بايد در همين شهر زندگي کند. به همين دليل نبايد به جاي برخورد با دستورات غيرقانوني، آن تصميمات را به حراست و روابط عمومي ارجاع دهد و بخواهد که آن را اجرا کنند.

نکته آخر اين که مديرکلي که ديگران در اداره تحت مديريتش بتوانند اين گونه برايش حاشيه بتراشند، نمي‌دانم مديريتش به چه دردي مي‌خورد.