به نظر می رسد که من دچار "فن هراسی" (تکنوفوبیا) هستم اما فکر می کنم لذت بردن از یک کنسرت متفاوت از فیلمبرداری با گوشی تلفن همراه است. ما این وسواس را داریم که همه چیز را ضبط کنیم. آیا بهتر نیست که همه چیز در حافظه شما حک شود؟ در نهایت، من فکر می ‌کنم نکته مهم آن است که بپذیری می ‌میری و این که البته بپذیری که مرگ قطعا صدمه خواهد زد. با این وجود، این نوع یقین داشتن نسبت به مرگ لزوما شما را به سوی زندگی افسارگسیخته یا زندگی فراری نمی کشاند: هیچ چیز پوچ تر از فرار از مرگ نیست چرا که مرگ همیشه همراه شماست.

به نظر می رسد که من دچار "فن هراسی" (تکنوفوبیا) هستم اما فکر می کنم لذت بردن از یک کنسرت متفاوت از فیلمبرداری با گوشی تلفن همراه است. ما این وسواس را داریم که همه چیز را ضبط کنیم. آیا بهتر نیست که همه چیز در حافظه شما حک شود؟ در نهایت، من فکر می ‌کنم نکته مهم آن است که بپذیری می ‌میری و این که البته بپذیری که مرگ قطعا صدمه خواهد زد. با این وجود، این نوع یقین داشتن نسبت به مرگ لزوما شما را به سوی زندگی افسارگسیخته یا زندگی فراری نمی کشاند: هیچ چیز پوچ تر از فرار از مرگ نیست چرا که مرگ همیشه همراه شماست.